Varanasi: my first highlight!

Heb niks van de vlucht gemerkt, geslapen als een roosje en bij de landing spot ik overal vuurtjes vanuit de lucht... Wat zou dat zijn?
Als ik land in Varanasi, provincie Utar Pradesh, is de zon al lang onder. Dan maar op safe spelen en een prepaid taxi nemen. Gelukkig cash gescoord want geen credit cards. Het duurt meer dan een uur om de 24km te overbruggen naar de stad. Overal wegenwerken, bumpy roads en een drukte van jewelste. Wel boeiend om uit het raampje te zien hoe die locals druk in de weer zijn. Ook al is de temperatuur niet echt aangenaam, ze zitten allemaal buiten, te kletsen, te koken, te kaarten, of hun waren aan te prijzen. En overal vuurtjes... Om zich te verwarmen natuurlijk. Gewoon midden op de stoep, op straat, doesn't matter... Nobody cares...
Varanasi ligt niet echt op mijn route maar sterk aangeraden door Schwanzie dus toch maar even langs gaan.
Het is een van de meest kleurrijke, chaotische plekken op aarde en een van de 7 heilige Hinduistische steden. Pelgrims komen naar hier om al hun zonden weg te spoelen in de rivier Ganges. De stad ligt op de westelijke oever van de rivier en bestaat uit een main road en allemaal kleine gangetjes en straatjes waar zelfs de tuk tuks niet doorkunnen. Hier vinden de meest intieme rituelen van leven en dood plaats en plein public. Je moet er geweldig opletten voor opleggerij en bedriegerij. Desalniettemin een must want deze plek blijft keihard in het geheugen gegrift en zou wel eens mijn favoriete plek in India kunnen worden...
Ik heb een hostel geboekt die niet bepaald op de beste locatie ligt, maar zijn hoge score louter en alleen te danken heeft aan de gezelligheid. Blijkt de meest sociale hostel te zijn die ik ooit beslapen heb. Meteen word ik opgezogen in allerlei wilde verhalen, kaartspelletjes en lekkere pintjes. Moet vroeg mijn nest in want ben hier maar twee dagen en wil de sunrise tour doen op de Ganges om 5am.
Wat een hyper gezellige boel, vooral Britten, Duitsers en Aussies, as usual. De hostel ligt niet echt in een veilige buurt en naar buiten gaan om eten te gaan scoren is echt geen optie. Gelukkig kunnen we wat bestellen via de receptie want I'm starving! Lamscurry'tje met naan, overheerlijk! Kapotlachen mee die bende en om 1am moet ik die nest gaan opzoeken. Mijn maag spruttelt tegen... Om half 3 is heel de kamer wakker, iedereen moet plaske maken en ik kan nie meer slapen natuurlijk. Wekker staat binnen 2u, no way!
Om half 7 staat de tweede op en ik ben wakker. Ontbijtje en gezellig met NL koppeltje van Eindhoven aan de klap. We gaan voor t zelfde programma vandaag, toppie!
De hostel biedt een waaier van activiteiten aan voor geen geld, mega handig! Geboekt: temple tour om 10am en food tour om 4pm. De sunrise tour zal voor morgen zijn. De temple tour is met slechts vier, nog een Vietterke mee. We gaan te voet op pad en volgen de gids. We worden van alle kanten aangestaard maar zijn veilig. Als je met een van die gasten op stap bent, beschouwen ze jou als zijn gast en kan je echt niks gebeuren. Ze zorgen echt heel goed voor ons. Super lieve mensen! Overal worden we aangeklampt door lachende kindjes, geweldig! En naast al de straathonden, overal koeien. De vrouwelijke koeien worden gehouden voor de melk. Aan de mannelijke hebben ze niks dus die behoren toe aan.... de straat... Overal liggen en staan koeien. We komen aan een junction en in het midden van het kruispunt ligt een grote buffalo te pitten. De wagens en tuk tuks zoeven er langs... Kapotlachen! De tempels zijn van ondergeschikt belang, de street life is veel indrukwekkender. In de tempels lopen we wat gezellig te kletsen. In de gangen naar de tempels zit een eindeloze rij heel oude vrouwtjes en schuftige kids in lompen te schooien. Schrijnend! Krijg af en toe een steek in mijn hart. Die mensen hebben echt niks... Ze zien er ook zo smerig uit...
Na 3u hebben we t gehad en gaan we onze eigen weg, richting Ganges. Over een 3 km lange stretch liggen alle Ghats, de heilige plekken waar de pelgrims komen om te bidden en zich onder te dompelen in de heilige rivier. Sommige worden gebruikt als crematieplaatsen, waar ze de doden verbranden. Heb dat al gezien in Bali dus verwacht me aan iets gelijkaardigs.
We lopen wat te slenteren op de trappen van de Ganges en geven onze ogen de kost.
Koeien liggen te soezen in de zon of nemen een badje, kids plonzen in het water, af en toe zie je was ghats, waar zowel vrouwen als mannen hun kleren aan het wassen zijn, om ze erna over de trappen heen te strijken om te drogen. Prachtige muurschilderijen en fotogenieke plaatjes. Plots zien we vuurtjes, eentje net naast het water omringd door een groepje mensen. Ze zijn een dode aan het wassen in de rivier. Hij is gewikkeld en versierd in gele slierten en vast gebonden op een panket. Er ligt een stapel hout op de oever waar ze hem op vast binden. De oudste zoon wordt kaal geschoren en is gekleed in een wit gewaad. Hij zal seffes het vuur aansteken. De familie verzameld zich rond het lijk dat op de stapel ligt. Enkel mannen, geen vrouwen omdat er niet gehuild mag worden. Anders gaat de ziel niet goed uit het lichaam. Ze lopen 5 keer rond de stapel en sprenkelen water op het hoofd van het lijk. De een heeft zijn smartphone in zijn hand, anderen maken een praatje... Bizar! Uiteindelijk stoppen ze en de witte, kale man steekt het vuur aan dmv sterke grassen tussen het hout te leggen. Het lijkt wel een bbq. Met de grassen wakkeren ze het vuur aan (geen haardrogers bij de hand...) en weldra staat de hele stapel in de fik. Dit is een man van een lage kaste want hij ligt net naast de Ganges. Hoe lager gelegen, hoe lager de kaste. We staan met zijn vieren met open mond het spektakel aan te schouwen. Het zal drie uur duren eer het lichaam is opgefikt.
We willen dichterbij en lopen verder. Plots zegt Beth dat ik moet oppassen. Ik kijk naast me en op nog geen 2m ligt een andere stapel te fikken. De zwarte voeten steken uit aan de ene kant en het zwartgeblakerde hoofd aan de andere kant. Only shit! Ik schrik me rot en spring opzij. Ik weet even niet waar ik het heb en we zijn nogal ondersteboven. De Vietnamese dame krijgt kotsneigingen en loopt weg. Wij willen dit zien en zetten ons wat verder op de trappen. De man in het witte gewaad komt aan met een grote stok en slaap de schedel helemaal in. Om het laatste 'slechte' uit de ziel te kloppen voor die naar het hiernamaals gaat. Mijn maag keert om... Plots valt een stuk voet eraf en later pookt hij es goed in het vuur en zie je het verkoolde lichaam uit elkaar vallen. Botten steken uit aan alle kanten terwijl er voortdurend stukken afbrokkelen. Je zou denken dat de geur onhoudbaar is maar je ruikt niks. Ze smeren het lichaam en de doeken in met van allerlei brouwsels.
Dit is echt zo bijzonder... Ik ben echt van de kaart. Fantstisch om dit mee te maken, te ervaren, te beleven... Mijn zintuigen staan op scherp!
Die hele atmosfeer errond. Ik neem alles nauwkeurig in mij op.
Geitjes, koeien en honden lopen langs die vuren heen, kids zitten gewoon ernaast te spelen. De familie zit beetje te ouwehoeren en het leven errond gaat gewoon door. Ondertussen ligt die vent daar helemaal op te fikken. Na drie uur gooien ze er wat water op, scheppen ze de as bijeen en gooien die in de Ganges. Shit... Enkele meters verder zit een groepje mannen zich te wassen, kleren en schotels af te wassen en eentje is zijn tanden aan t poetsen, niet met een tandenborstel hoor, nee, met zijn vingers... Degoutant! F*cking hell! Da immunsysteem van die mensen moet van staal zijn... Smerig!
We hebben er even genoeg van en slenteren wat verder. Ik ben overweldigd en we praten volop na over wat we net aanschouwd hebben. Ik ben doodop maar de adrenaline giert door mijn lijf.
Terug in de hostel gaan we meteen verder voor de food tour. Snackjes! I love it! De gids neemt ons mee door een wirwar van kleine straatjes, een drukte van jewelste! Eerst overal waren, dan kruiden en groenten tot we bij de street stalls komen. OMG! Al die lekkere snackjes! Die geuren en kleuren zijn fantastisch! Hij bestelt vanalles en we mogen proeven. Mijn maag protesteert maar ik probeer het te negeren en smijt me volledig in al die lekkernijen. Dit is echt top! Een waar feest! Zo mega lekkere dingen, die smaken zijn onverweldigend! Mega groepje en iedereen begint zelf vanalles te kopen om te sharen in de groep. Mijn geluk kan weer nie op! Die street food is echt de beste die ik ooit geproefd heb! Erna gaan we verder naar een lassi bar, fruitige yoghurtsmoothies, simply the best in the world!
Ik zit vol en er is ondertussen oorlog uitgebroken daar beneden. Ik laat de zoetigheid aan me voorbij gaan. Toonbanken vol kleine kleurrijke vormpjes. Het is nooit gewoon chocolat of kaneel of fruitig. Nee, altijd een vol pallet van verschillende smaken en kleurtjes. Geweldig. Uiteraard de absolute highlight of my day!
Al is iedereen bang om ziek te worden. De hostel wemelt van de zieken en elke morgen bij t ontbijt is er wel een of andere story over een kotsende dame of kerel die de hele nacht op de pot heeft doorgebracht in de shared ensuite.
Ik ben kapot maar de Nl'ers stellen voor naar een ghat te gaan ver noordwaarts waar ze crematies doen. Na veel moeite komen we aan bij een ghat in verschillende verdiepingen. Overal liggen brandstapels met lijken. Elke minuut worden nieuwe luidkeels aangevoerd, gedragen door de familieleden. De etages vertegenwoordigen de kastes. Een local neemt ons mee naar de bovenste en we mogen tussen de familie naar de verbranding kijken. Nee, dank u, t hoeft nie. We staan zowaar rond dat verkoold lijk en de rook is verstikkend. A little too much dit... We gaan op afstand staan en staan perplex bij het tellen van de brandhaarden. Meer dan 50 tegelijk, in verschillende fasen van... Ontbinding... Het is een waar spektakel! Het lijkt wel een giga voorstelling te zijn. Een grote plek vol vuren, mensen, dieren, kids, asstapels, houtbergen, vuiligheid. Een zwart-geel schouwspel in een gigantische rookwolk.
Wat een aparte ervaring!
Wat een dag, overload voor mijn zintuigen! Onbeschrijflijke plek is dit!
Na enkele pintjes bij de bende hou ik het voor bekeken en moet ik even gaan rusten. Binnen enkele uren komt de zon op.
Ik sta daar alleen om 4.50u aan de receptie. Niemand anders... Jammer... De gids neemt me mee op zijn motor naar de rivier. Het is pikkedonker en stil op straat. Overal liggen mensen, koeien en honden op straat te slapen. Sommige zijn hun stallen aan het opzetten of thee aan het drinken. I love the sunrise tours, alleen al om het leven te aanschouwen net voor t zonneke komt lachen.
Zijn broer heeft nog een Noors koppeltje mee. Oef, niet alleen op die boot. We varen een klein stukje tot aan de Assi Ghat, de meest zuidelijke en grootste ghat waar pelgrims samen Shiva aanbidden. Elke morgen voor sunrise om 5u is er een ceremonie. Jonge meisjes zingen terwijl enkele mannen op een tafel offers brengen. Het is nog donker en er heerst een spiritueel sfeertje. Ik laat me onderdompelen in het schouwspel en geniet 20 min lang van het spektakel tot mijn darms wakker worden. Shit, moet naar toilet voor ik die boot terug op ga... Er is een public toilet naast Assi Ghat. Tot mijn grote verbazing is het mega proper. De laatste president heeft er zijn werk van gemaakt om de toilethygiëne aanzienlijk te verbeteen in India en dit is echt duidelijk merkbaar. In tegenstelling tot Myanmar moet je hier niet op van die gaten zitten. Overal vrij propere toiletten met meestal toiletpapier. Dit had ik echt niet verwacht! Positief verrast!
De jongen roeit ons met zijn bootje langs de Ghats terwijl we de zon langzaam zien verschijnen aan de horizon. Aan de ene kant mijn grote liefde en aan de andere kant de ene Ghat na de andere. Het is bibberkou en ik snap echt niet hoe die mensen zich kunnen wassen in die rivier. Dat moet echt bevriezen zijn! De activiteiten komen stilaan op gang en in stilte geniet ik van beide spektakels. Hoe bijzonder weer. Als we bij de noordelijke komen, zie ik de puinhoop die de crematies veroorzaken. Een zwarte berg vol as en vuiligheid. Het eerste lijk wordt aangevoerd... Here we go again! Elke dag worden zo'n 200 mensen gecremeerd, enfin, op de brandstapel gegooid. Kids, zwangere vrouwen en dooie beesten worden niet verbrand. Die smijten ze gewoon wat verder van de oevers in de Ganges. Seriously?!
Bij de belangrijkste Ghat ziet het al zwart van t volk, figuurlijk want het is een prachtig schilderij van kleuren... Genieten!
Vooral even genieten van de rust voor ik straks weer in die hektische drukte beland en verder trek.
Na afloop van de trip, ren ik naar een groepje Indiërs om een theetje te scoren want de helft van mijn vingers zijn inmiddels dood. Ik breng eentje mee voor mijn gids ook. Hij vraagt of ik koud heb en ik toon hem mijn dooie, lijkwitte vingers. Hij schrikt zich rot en kijkt me geschokt aan. Die kennen da natuurlijk nie, de lucky bastards!
Terug in de hostel prepareren de dames net het ontbijt en mag ik mij aan hun vuren even opwarmen. Zalig. Iedereen komt langzaam aankakken en gezellig kletsen tijdens het ontbijt. Het doet me wat om afscheid te nemen want heb echt genoten van het gezelschap. Mega gelachen en me geamuseerd. Super toffe mensen ontmoet en dan is het altijd beetje moeilijker om door te gaan. Maar the next stop gaat dat ongetwijfeld allemaal goed maken want samen met een New Yorker trek ik richting het allermooiste wereldwonder ter wereld!

Can't wait! De adrenaline giert door mijn lijfje alleen al als ik eraan denk...
Al had ik best wel wat langer willen blijven op deze spirituele, waanzinnig bijzondere plek. Varanasi stole my heart!


Ps
Door het verschroeiende tempo slaag ik er amper in om meer dan 5u slaap te vatten -al heeft dat natuurlijk ook andere oorzaken-, laat staan mijn bijzondere, fantastische, geweldige ervaringen met jullie te delen.
Ondertussen ben ik net aangekomen in Jaipur, de vierde stad op mijn trip. Another highlight is coming closer: the cooking class! So excited!!!
En heerlijk curry'tje gescoord on the way want na 4 dagen hebben ze de wapens begraven daar beneden! Woehoe, fretten!!!
I love the food! India is such an amazing, awesome, special place! It's stealing my heart in every way!
Louis and Schwanzie, you were totally right! And the best is yet to come!