Mijn laatse horror nightbus..

Joel had mijn nichtbus ticket geboekt voor Bengaluru, 10pm. Op het ticket staat duidelijk dat ik de bus moet nemen in Hospet, zo'n drie kwartier van Hampi. Joel had me nog gewaarschuwd van zeker tegen half 10 daar te zijn. In de hostel word ik aangesproken door een Finse meid. Ze neemt dezelfde bus en we gaan tuk tukje delen naar Hospet. Tijdens de dag krijg ik een sms op mijn Indisch nummer dat er een shuttle bus ons zal oppikken in Hampi om half 10 en een tweede sms om te verwittigen dat de nichtbus pas om 11pm vertrekt in Hospet. Vrij onduidelijke boel maar de Finse meid heeft dezelfde berichtgeving ontvangen. Ik zou eigenlijk liever met taxi naar Hospet gaan om zeker te zijn want heb een vlucht te halen morgen ochtend en alles is al vrij tight gesheduled. Ma bon, t zal wel... Als die bus nie komt, nog tijd zat om in Hospet te geraken. Let's take the risk. We spreken af tegen 20u samen op t gemakske aan te zetten want we moeten de rivier nog over en nog naar de halte wandelen. In paniek komt ze naar mij terwijl ik nog een currie'tje aan t verorberen ben. Haar luggage ligt nog in de kamer en haar maten zijn mee de sleutel weg. Een heel gedoe aan die receptie omdat ze haar niet willen binnen laten. Die apen moeten toch ne reservesleutel hebben... Tegen 9u kunnen we eindelijk vertrekken en ik stel haar gerust dat we plenty of tijd hebben. Creepy zo in den donker tussen die rijstvelden en ben eigenlijk vree content da k daar nie alleen loop. In t donker ziet die hele ruine site er toch plots iets minder charmant uit. Bovendien staat er letterlijk in mijn LP dat je daar 's avonds best niet alleen rond hangt. Blij als we eindelijk begeleid door een groepje Indische mannen die ons per se wilden volgen aan de bushalte aankomen en daar nog 2 Noorse dames treffen. Same story. 21.30u gepasseerd en we besluiten tot 22u te wachten. Ik geloofde er van in t begin al geen fluit van maar Jona wil per se wachten. Elke tuk tuk die passeert stelt ons een rit voor want er is helemaal geen bus op dit uur. Als we zeggen dat we opgepikt gaan worden, grijnzen ze vol ongeloof. Om 22u heb ik t gehad en spreek een van die peten aan. Hij neemt mijn telefoon en belt de travel agency op. Uiteraard is er helemaal geen pick-up en we moeten asap richting Hospet komen. Bijna meteen komt er een bus aan. Een 'executive ac sleeper', fancy ding! Jona stapt op en de chauffeur inspecteert haar ticket. T duurt mij iets te lang en plots realiseer ik mij dat ik een non ac geboekt heb. Vond die airco toch veel te koud. Ze wordt er terug af gegooid en ook ik moet de volgende bus nemen. Hup, die bagage weer uit die koffers. Hij rijdt enkele meters verder. De tweede komt al gauw aan. Hmmm, zit er al wa minder fancy uit... We stappen op en meteen schudt die kerel dat we niet op die bus moeten zijn en hij wijst naar de vorige. Onze bagage zit er al in en ik zeg dat ik wel op die moet. Toon mijn ticket maar hij kijkt amper. Geen denken aan en ik word er terug afgegooid, terwijl de bus voor mij weg rijdt... Mijn bagage zit in de tweede bus en ik moet op de wegrijdende bus. Die kerel begint daar te trompen en loopt achter die eerste bus aan. Hij sleurt me mee en duwt me erop. 'My luggage!' Wat een gedoe! Ik zie hem zo nog net mijn rugzak er insleuren terwijl hij al aan t rijden is, wreed! Oef! Zucht... Er ligt al iemand op mijn bed en ik ben zeker dat ik niet op deze ac bus moest ma bon, nie malcontent want deze executive version is wel de chiqueste die k al gehad heb. Heb zelfs kussentje en dekentje. Éen nadeel: er ligt een baby in de dubble sleeper naast mij en da kreng zal mijn hele nachtrust verpesten!
In Bengaluru zijn er drie busstops en ik moet die hebben het dichtst bij de airport. Tegen da k da uitgelegd heb gekregen zijn we al halfweg... Hij heeft het wel begrepen want om half 5 maakt hij me wakker met de boodschap: 'go, now!' Niet effe 10min vooraf me rustig wekken e, nee, tuurlijk nie, als we al ter plekke zijn. Hij heeft mijn rugzak al op de straat gegooid en moet daar half suf snel al mijn spullen bij mekaar scharten... Wust!
Ik sta midden op een soort snelweg, op de middenberm. Auto's en bussen scheren langs me heen en ben gelijk sebiet wakker. Sta daar in den donker op nen berm mee al mijn gerief in mijn handen. Even oversteken en mezelf in veiligheid brengen. Er is een bushalte vol mee venten. De luchthaven is minstens een uur dus een tuk tuk is geen optie. Tja, vind hier maar es een taxi. Ik steek mijn hand op maar zonder resultaat. Shit... Ik zoek een vrouw en ga vragen hoe ik een taxi kan bekomen. Ze spreekt geen Engels en schrijft op een briefje: 'Ola'. Hmmm, die naam komt me bekend voor... Even denken... Da is de Indische Uber! Right! Thx! Even googelen en app downloaden. Duurt even terwijl ik daar in mijne korte short langs alle kanten wordt aangestaard. Voel me nie op mijn gemak en mijn hartslag gaat wild tekeer. Gelukkig doet die app het meteen en ik kan een taxi bestellen. Super gebruiksvriendelijk spel! Mega! 10min later zit ik veilig in een taxi die me naar de aiport van Bengaluru zal brengen voor mijn domestic flight naar Kochi.
Gelukkig heb ik nog genoeg geld bij me...