Een ware aanslag op mijn zintuigen...

Niet snel last van jetlags maar dit was er toch eentje. Om 22u doodop in slaap gevallen en om 1u klaar wakker, doodop en toch nie meer kunnen slapen, pfff... Hoe kan dat toch?
Volgende ochtend is de gewenning alweer een feit. Tuk tukje scoren en me naar New Delhi laten brengen. Ik zou een grote wandeling maken en ondertussen de highlights van het nieuwe stadsdeel aftikken. Helaas heb ik me weer es flink mispakt aan de afstanden. New Delhi is huge! De tuk tuk driver stelt voor me beetje rond te rijden en ik vind het prima want binnen enkele uren vlieg ik al naar de volgende bestemming. Even prioriseren... Tombes interesseren me echt niet, maar de Fransman rekende deze tot de top 3 highlights van Delhi dus toch maar even passeren. Shit, de site is huge en geen moment spijt van. Prachtige gebouwen en vooral: een enorme oase van rust. Er loopt geen kat en voor t eerst kan ik echt even rustig ademhalen en puur genieten. De tombe is een voorganger van de Taj, prachtig! Dat belooft! Anderhalf uur later sta ik terug op de stoep en hij moet me naar een atm brengen want ik heb gene rotten bal meer. Hij zucht en zegt dat er geen geld in de automaten zit. Hij weet geen raad. Ik heb een business card van een bank gekregen van de hosteldame en laat me daar afzetten. De bank is niet te vinden. Een local neemt me mee in allerlei kleine duistere gangetjes en trapjes op en af tot we ergens ver weg van de drukte aan een vreemd luguber loketje komen. Dit lijkt echt niet op een bank en in tegenstelling tot de mensenmassa's die je aan andere banken ziet aanschuiven, is hier geen kat te bespeuren. Louchen boel... Een dame komt uit het niets en kijkt me vragend aan. 'I need cash!'. Ik moet wachten... Ze zegt dat het niet gaat en als de tuk tuk guy zegt dat ik geen geld meer heb om hem te betalen vraagt ze hoeveel ik wil. 'As much as possible'. Max 60usd mag ik wisselen. 'No credit card'. Whatever, als ik maar iets kan scoren om straks naar de luchthaven te geraken. Allee, terug naar de hostel om mijn usd te gaan oppikken. Ze vraagt mijn pas en begint die te onderzoeken. Na lang treuzelen, krijg ik eindelijk wat rupies. 'Oef'... T heeft me 2u van mijn kostbare tijd gekost maar kan tenminste weer even verder... Even maar...
Dit is echt freaky. Ik ben meer gestressed om dat geld dan om mijn veiligheid. Er is gewoonweg nergens cash geld te verkrijgen... Onvoorstelbaar! Seffes moet ik vroeger naar huis omdat ik geen geld heb... En zoveel dollars heb ik nu ook niet op zak. Ik wil gewoon uit de muur halen.
Heb nog uurtje en hij brengt me naar het national museum. Niks bijzonders maar geeft wel een idee van de kunst hier... Overal ligt er stof, brokken muur, zijn ze aan t boren, hopen vuil, ongelooflijk. En dit is dan hun nationale trots?! Nog even langs de presedential house, the parliament en India Gate, symbool van onafhankelijkheid (1947). New Delhi is nothing like the Old city. Grote, brede boulevards, koloniale gebouwen, modernere (Japanse) auto's... Mooi maar niks om stil van te worden. Aftikken en verder. Een tuk tuk brengt me naar de luchthaven, ook wel weer een ervaring, met zo'n gammel ding op die snelweg, tussen alle voorbijzoevende auto's, wreed. Het is hier vooal een bom van indrukken, een ware aanslag op mijn zintuigen!
Gisterenavond nog een fancy rooftop resto'ke gespot waar ik voorzichtig een non-spicy sish kebabje heb verorberd. Non-spicy?? Goeiendag! Er is daar een klein protestje aan t ontstaan in de maag... Even niks vandaag...

(Wow, er springt hier een eekhoorntje op mijn benen, geweldig! Het zit hier vergeven van die kleine schatjes en ze zijn helemaal niet schuw... Bizar...)

Op naar Varanasi, the holy city...