Hampi: my God this place is so beautiful!

Hampi stond niet op mijn lijstje. Louis zei me meermaals dat ik deze plek echt niet kon overslaan. In Goa kwam ik verschillende collega's tegen die dit hun beste spot vonden.
Kiezen is verliezen: 3d Hampi en dus 3d minder Kerala... My god, wish I had more time... Mijn verblijf in Goa dagje ingekort en Hampi on the list! Joel hielp me met boeken van de bussen want Hampi is niet zo makkelijk aan te rijden en al zeker niet vliegen.
Na een hartelijk afscheid in Palolem laat ik me naar de bus stop brengen. Ben 20 min te vroeg en vervoeg me bij een groepje wachtende toeristen. Zit beetje te kletsen met Nederlandse jongen en plots beseffen we dat die bus al ruim een uur te laat is. Hmmm... Gelukkig had Allison me verwittigd dat dit kon gebeuren en dus wel normaal is. Hilarische straattaferelen hier, entertaining...
Shit man, wat een muffig kreng. Ruften! Mijn single sleeper is helemaal achteraan en ik lig in een soort cocoon, vrij afgesloten van de rest. Chill denk ik... Helaas lig ik net boven het achterwiel en de motor en kunnen mijn ramen niet open. Ik krijg geen adem de eerste minuten. Da tapijt stinkt vo duust en het is er zo ontzettend muf. Bij elke hobbel vlieg ik de lucht in... Die motor maakt een hels lawaai en ik geraak niet rustig. Ik vlieg verschillende keren met mijn gezicht tegen t raam en kan me maar niet op mijn gemak leggen. Na een half uur moet ik al plassen... Heb uurtje ervoor nog heerlijke curry naar binnen gespeeld en zit vrij vol. Na 2u moet ik echt plassen, heb t al zolang ingehouden maar mijn buik doet zeer. Ik wil uit mijn hokje kruipen maar stap gelijk op iemand... Omg! Er liggen wel 20 Indiërs all the way in dat smalle gangpad, gewoon op de grond te knurren... Er zitten zeker dubbel zoveel mensen op die bus dan toegelaten en no wonder dat er hier geen verse lucht is... Ik klim naar voren en een van die kerels zwaait met zijn hand als hij me ziet afkomen: 'NO! Later!' Ik zeg dat ik echt moet en roep 'fuck you!'.
Als hij de volgende keer stopt, voor de 10de keer ondertussen, vlieg ik terug naar voren mee mijn rol. Hij schudt maar ik duw hem opzij en spring uit die bus. Ik moet echt nu! Hup die broek af en gewoon langs de weg... Al gauw volgt de rest... Hij is razend!
Van 1am tot 8u 's ochtends val ik duizenden keren in slaap terwijl ik alle hobbels voel. Als je iemand echt psychologisch wil kraken moet je dit effe paar nachten doen...
Wat een helse rit....
Heb geen accomodatie geboekt want de hostel die iedereen me aanraadde aanvaardt geen boekingen. Je moet gewoon gaan en zien of ze availability hebben. Ze hebben private rooms en dan een rooftop waar je met 40 man op kan slapen, onder de sterrenhemel... Sounds cool!
Bij aankomst, roep ik door de bus of er iemand naar 'Goan Corner' gaat. Ergens roept een meid bevestigend. We sharen een tuk tukje en laten ons naar de rivier brengen. De hostel ligt aan de andere kant van de rivier, de rustige kant. Het schijnt zo'n halve hippie tent te zijn ver weg van alle drukte in t groen. Hannah is van New Zealand en samen gaan we richting hostel. T is inderdaad de verste en elke minuut verkleint het groepje backpackers die zich over de rivier heeft begeven. We stappen tussen de rijstvelden door en die rugzak begint te wegen in die verschroeiende hitte.
Wat een chaotische boel. Tientallen backpackers staan daar rond die receptie klaar om in of uit te chekken. Een gezette dame leidt de hele boel. Geweldig mens! Super lief en mega grappig. Ik kan haar naam niet onthouden en doop haar 'La Mamma'. Dit is ongetwijfeld de grootste en meest ongeorganiseerde hostel da k ooit al gezien heb. Overal liggen rugzakken, slippers, gerief... Samen met 2 Aussies is t aan ons. Er zijn nog 4 bedden beschikbaar: 2 op de rooftop en 1 private room. Ladies first! Hannah en ik gaan voor de room. We moeten nog even wachten dus nemen ontbijtje. Een dikke, onverzorgde, stinkende kerel komt bij ons bendeke zitten. Ik spot een bekend accentje. Simon is van Dendermonde. Als we even in t Nederlands praten, spreken nog 2 meiden van de overkant van de gang ons aan. Geen Belg te bespeuren in India en dan plots...

Na t ontbijt krijg ik mijn klopke en ga me even in die hammock smijten die voor ons deur hangt. Hang beetje te bengelen en voor t eerst bedenk ik wat een prachtige plek dit is. Overal coconut trees, rice paddies en rotsen. Hampi is bezaaid met allemaal ruines en tempels en is Unesco Werelderfgoed. Hampi was ooit de capital van een van de grootste Hindu rijken in de Indische geschiedenis. Verspreid over zo'n 36 sq km liggen ruim 3700 monumenten. De ruines zijn verspreid over 2 delen, the sacred centre waar de tempels liggen, waar je geen alcohol en vlees kan krijgen. Gelukkig zitten wij in t andere deel...
Kan nie slapen en we besluiten tourke te gaan doen. Nu pas realiseer ik me echt wat voor een bijzonder mooie spot dit is. Genieten!
Vragen even aan La Mamma waar we best de sunset kunnen gaan spotten. Gewoon rechtover die bergen op. Allrighty! T is pokkeheet hier en zweet me te pletter maar als ik me op die top omdraai, weet ik even niet waar k t heb. WOW! Overal rotsen, rijstvelden, zicht op de tempels en mijn grote liefde recht voor mij. Hemels! Wat een prachtige sunset! Zo anders dan die vanuit mijn strandbedje. India is zo mooi...
'S avonds zitten we met bendeke Londoners en Aussies te kletsen met lekkere platje. Krijg maar geen genoeg van die overheerlijke curries! Miljarde die ga k straks missen!
Heb nie veel nodig en om half 10 liggen we onder ons mosquito netje... 12u later schiet ik wakker. Hannah is al weg... Da was efkes nodig... Ben beetje kapot maar wel zin om beetje te gaan verkennen. We besluiten eerst de sights af te tikken. We moeten terug de rivier over en zien enkele toeristen de rivier over hobbelen via de grote rotsen. Hmmm, zou da lukken denk je? Proberen waard. Op enkele meters van de overkant staan we plots stil... We kunnen niet meer verder, tenzij... we springen. Hannah neemt een aanloop en springt gelijk over. Ik ga da nie halen en besluit een tussenstapje te nemen op een rots in t water. Op t moment dat ik mijn voet in t water zet, word ik gelijk meegesleurd... En nie gewoon tot aan mijn knieën e, nee gewoon helemaal onder. Hannah en die locals staan te gieren langs de kant terwijl ik meters verder lig te dobberen in die vurte, stinkende rivier... Kapotlachen... Wel verfrissend moet ik zeggen...
Dit is zo een van die stadjes die de laatste tijd enorm toeristisch zijn geworden en boomt. Het is zodanig snel gegaan dat die locals dat niet kunnen handelen. Van zodra je een stap zet, word je aangeklampt en aangesproken. Verschrikkelijk irritant. Na drie weken heb je t daar zowel wat mee gehad. Wil gewoon es op mijn gemak kunnen rond wandelen zonder de hele tijd: 'madam, madam, madam...'

Op weg naar één van de tempels lopen we plots achter een klasje schoolkinderen aan. Vreselijk lelijk bruin uniform... Geweldig! Ze luisteren niet meer naar de meester, nee, wij zijn de topattractie geworden. De hele tijd komen ze naar ons gelopen, kijken ons soms lachend, soms angstig aan, en lopen dan snel terug weg. Eentje komt beleefd naar ons toe en vraagt onze naam. Plots komen ze allemaal naar ons toe en de meester roept dat ze moeten volgen. Hilarisch. Bij de tempel is er geen zieltje die naar de uitleg staat te luisteren... Ze staan allemaal geboeid naar ons te kijken. Als ze verder gaan, komen ze met zo'n 40 mini's allemaal een handje geven. Fantastisch! Die Indische meisjes zijn zo mooi. Allemaal met bloemetjes in hun netjes gevlochten of samengebonden haar. Overal oorringetjes en sieraden. Super cuties! Nog lang staren en zwaaien ze ons na... Best part of our tour!
We gaan even posen in de Goan Corner en besluiten scootertje te huren. Hannah heeft er nog nooit een bereden en kapotlachen als ze dat ding start... Om uit het dorp te geraken moet je over allerlei zandheuvels en hobbelige weggetjes... Meteen geslaagd voor haar vuurdoop. Na de lake rijden we naar Monkey Tempel. Schijnt de mooiste plek te zijn voor de sunset. 575 steps later staan we hijgend het waanzinnige uitzicht te bewonderen. My God, this place is so beautiful!

Hampi is de logische stop na Goa en uiteraard duiken allerlei bekende gezichten op. Een Londonse dame die bij Hannah in Goa verbleef is aangekomen en ploft een extra matje neer in onze kamer. Grappige meid. Na weer 10u maffen besluit ik even een dagje voor mezelf te plannen. Heb even genoeg van de drukte. De bende gaat scootertjes huren om in de lake te gaan zwemmen. Ik zoek een plekje uit met river view en plof me neer op zo'n matje. Eindelijk een streepje wifi...
Hampi is vrij wireless en zelfs mijn 3g doet het hier niet. Mijn beste verbinding tot nu toe was op de top van de rotsen tijdens de zonsondergang... Grappig.
Tijd voor een paar verslagjes. De rust is heerlijk en met Tracy Chapman op de achtergrond zit ik paar uurtjes te schrijven... Tot nu...
Ga seffes terug naar de hostel om met de groep nog es de berg op te klimmen voor mijn laatste sunset in deze o zo mooie omgeving.
Om 10pm ga ik mijn vierde night bus op die me naar Bangaluru zal rijden. Vandaar heb ik morgen ochtend om 9u een vluchtje richting Kochi, Kerala. Dit wordt mijn laatste bestemming... Snik... Het is de 7de vandaag en mag er nog echt niet aan denken... Wil nog zoveel doen...
Had ik maar een langere visum...