Tigers for X-mas?

Shanti is weg... Ze is vertrokken naar Jaipur. Vind ik wel jammer, heel jammer eigenlijk. Wat een super lieve, leuke, gezellige, intessante meid. Mis haar al een beetje...
Maar na Jaipur gaat zij naar Jaisalmer en dat is toevallig ook mijn next destination na Udaipur. De kans is dus heel groot dat ik haar na t weekend terug tref! Jiha!
Toen ze aankwam 2 dagen geleden kon mijn vreugde niet op. Had er heel erg naar uitgekeken en we wisten niet wat eerst te vertellen. Zij is hier al van eind nov in India en ik heb inmiddels al zo veel gezien, gedaan, en zoveel ervaringen opgedaan. Van 6pm tot 2am hebben we non-stop zitten kletsen. Van onze ervaringen tot tips en trics en zeer nuttige info gedeeld.
Maar we moesten nu echt onze oogjes dicht doen want we willen de ochtend safari doen en moeten om 6.45u klaar staan voor de jeep die ons komt oppikken.
Het Ranthambhore National Park is the best place to spot tigers in Rajasthan. Dit konden we niet overslaan. Echter hebben we onze hoop om ze ook effectief te zien op een laag pitje gezet want er is geen enkele garantie en ik schat de kans dus ook heel erg klein in. Desalniettemin willen we toch kost wat kost die safari doen, al is het maar voor andere beestjes te spotten. Het is berekoud 's ochtends en we zijn goed ingeduffeld -vooral ik weer want de rest schijnt er weer niet zoveel last van te hebben-. Het voelt geweldig aan om eindelijk, na al die hectische, chaotische, drukke steden eens in de natuur te vertoeven. Ik geniet van de stilte en rust als we het National Park inrijden. Camera in de hand en zintuigen op scherp! In t begin zien we vooral bambi's en pauwen. Het stinkt hier van de pauwen... Wilde everzwijnen en zelfs antilopen kruisen ons pad. Ik voel me wel zo'n kerel uit National Geographic die wildlife komt spotten. Geweldig! Hobbelig parcourtje wel en af en toe moeten we ons stevig vast houden om niet over de reling te vliegen. Het park blijkt helemaal niet zo groot te zijn en dat maakt nu net de kans veel groter. Als we een andere jeep kruisen, vraag ik aan de witte toeristen of ze al tijgers gezien hebben. Het antwoord is negatief... We rijden verder en af en toe houdt de driver halt en spitst de gids zijn oren. Niks te horen so far. Na een uurtje maken we rechtsomkeer en stopt hij even waar er nog jeeps samen getroept zijn. Gisteren is hier een tijger gespot en de kans is dus groot dat hij hier nog ergens rond hangt. De jongen waar ik eerder aan vroeg roept dat hij net na onze vorige kruising een tijger had zien wandelen op zo'n 15 m van zijn jeep vandaag. Wwwwhrrrooooaaggghhhh! Ik wil ook! Plots horen we een gigantische poeskreet! Dat is em! Hij is hier! We stoppen en blijven wachten. Hij is waarschijnlijk ergens een lekkernijtje aan t verorberen. We wachten en kijken geconcentreerd alle kanten op.
Na een kwartiertje zegt de gids: 'celle'. Dat was mijn eerste woordje die ik leerde kennen in het Hindu omdat de tuk tuk drivers dat ook altijd zeggen. Helaas betekent het: 'Let's go'. Ontchoogeld druipen we af en rijden we terug richting uitgang. Ben toch heel erg teleurgesteld. Had er weinig van verwacht maar toch stiekem heel erg gehoopt er eindelijk na 34 jaar eentje in t wild te zien. En hij was so close... We konden zijn voetsporen zien en hem horen... Ik vind het ronduit de mooiste dieren op aarde en ik wil India niet verlaten zonder er eentje gezien te hebben.
Ik zal mijn kans echter elders moeten wagen. Maybe in t zuiden.
De zon komt op en we soezen nog beetje aan de laatste rustplaats voor we terug naar het dorp rijden. T zonnetje doet deugd want mijn tenen zijn bevroren. Even later rijden we langs prachtige waterplassen vergeven van de vogels. Ook het merk van de lokale pintjes, de kleurrijke, felle Kingfisher is present. Heel veel patrijsjes, arends, reigers, en ander gevogelte. Prachtige scene, zouden hier wel even in t zonnetje willen posen en genieten van t zicht maar we mogen de jeep niet uit. Jammer...
Ook al hebben we mijn favorites niet gezien, toch geen seconde spijt van ons tripje. Genoten van een ware oase van rust, prachtige uitzichten, leuke beestjes en mijn gezelschap!
Nu is t tijd voor een vitamine D kuur! Bikini aan en pozen aan de pool! Eerste ok, tweede zal nog even moeten wachten. Moet dringend verder plannen en boeken. Had alles tot Sawai Madhopur geregeld maar moet even plannen what's next. Wil graag hicking gaan doen op Mt Abu. Jeremy lachtte me daar mee uit. Hij was gaan trekken in de Himalaya in Nepal en dan is de enige berg, -lees heuvel- van Rajasthan een lachertje. Even wat reviews chekken op trip advisor en als ik eindelijk beslist heb om het alsnog te gaan doen, blijkt er geen betaalbare accomodatie meer te zijn. Tja, keuze rap gemaakt dan. Boek hosteltje in Udaipur maar heb nog geen transport. We besluiten na de lunch eerst even snel naar het station te gaan om te gaan kijken voor treinen voor morgen. Heel even... Tja, dat is buiten die locals hier gerekend. Er staat een mega rij aan da loket. Als het aan ons is, moeten we terug om formulieren in te vullen. Seriously?!? We moeten tot drie keer toe terug keren en na ruim een uur is de klus geklaard. Shanti heeft een avondtrein naar Jaipur en ik sta op de waiting list voor de nachttrein naar Udaipur. Treinritten boek je best een tiental dagen vooraf. Is echter vrij moeilijk en lastig als je backpackt en niet altijd een strikte planning hebt.
Ik zal tot morgenavond geduld moeten hebben om te weten of ik een plekje heb op de trein. Even een plan B uitwerken... Uiteindelijk rest mij nog een uurtje chill in t zonneke... Genieten!
India is een prachtig land maar ik heb het hele 'flexible traveling' wat ik gewoon ben toch wel drastisch onderschat. Ze zijn dan ook met ruim een miljard en denk dus niet dat je zomaar een bus of een treintje boekt hier. Je kan het trouwens zelf niet online boeken want ze aanvaarden geen overseas credit cards. Ellende! Er kruipt heel veel tijd in t nakijken en als je dan eindelijk ergens bent waar je daadwerkelijk kan boeken, kan de situatie zo veranderd zijn en kan je herbeginnen.
Ik ga mij morgen even moeten begeven naar een travel agency want geraak er niet meer uit. Wil NY in Goa spenderen en door het hoogseizoen daar is alles volboekt, betaal je de hoofdprijs voor vluchten en zo en is het dus niet makkelijk om nog een plekje te vinden.
Gene stress... We gaan ons even moeten laten assisteren en daar dan ook een prijsje voor betalen, ma bon, part of the game.

We zitten hier in een godvergeten gat en er is hier werkelijk genen bal te beleven. We eten gezellig in ons hotelletje, lijken de enige gasten te zijn en hebben bijgevolg onze privé slaaf, en bestellen wat pintjes die hij ergens gaat scoren want geen alcohol hier. We mogen pintjes drinken maar alleen in de kamer, niet buiten. We geven hem wat geld en hij gaat ze voor ons op straat halen. We gaan nog even de straat op om sigaretten te halen. Hmmm, niet te ver lopen toch... Overal liggen mensen te slapen onder dekens, op straat of op hun stal. De hele zoo van Singapore -behalve de tijgers dan- loopt hier gewoon langs je heen alsof je in Gent andere mensen zou kruisen. Kapotlachen.
Ik ben kapot en om 11pm gaat mijn lichtje uit. De pintjes zijn zelfs nog niet op... Dan is t echt wel tijd voor een tukske.
11u later word ik wakker... Wow, k had het precies es nodig! De zon is al even present en nu ga k mij toch wel ne keer smijten. Als ik beetje later op mijn zetelke naast t zwembad lig te soezen, loopt er plots een koe in de tuin. Ze is even het hotel binnen gewandeld en zit de bloemen gezellig op te vreten... Kapotlachen!
Een jongentje van een jaar of drie komt voor Shanti staan en begint een heel verhaal tegen haar in t Hindu. Zij antwoordt in t Nederlands. Fantastisch tafereel. Hij wil gewoon spelen en we houden ons een uurtje bezig mee die kleine. In BeNe zou een moeder zijn kind nooit of te nimmer alleen rond een zwembad laten spelen... Moeder is ver te bespeuren en af en toe moeten we es duidelijk non-verbaal teken doen dat hij niet in t zwembad mag.

Tegen half vier regelen we snel de laatste zaakjes en daar is de tuk tuk al... Ze moet vertrekken... Wat jammer!

Ik heb net online gecheckt en ik heb weldegelijk een toegewezen seat op een first class night train, die van middernacht. Oef... Opluchting... Nog even een paar uurtjes admin. Ik hoop dat alles goed gaat straks want ben geen held om hier in dat gat om 12u in da station te gaan hangen. Shanti is er ook nie gerust op en stuurt me dat er een female hok is in het station waar ik rustig kan wachten straks. 9 op de 10 treinen heeft hier vertraging en hoogstwaarschijnlijk zal ik dat hokje wel kunnen gebruiken...
Het blijft wel India after all...