Udaipur: the most romantic spot in India

Indian paradise: Udaipur

Net mijn eerste Indian Ayurvedic massage gehad, 60 min full body met erna 30 min facial. Heerlijk! Vooral die facial deed mega deugd. Alles is hier zo vuil en je hangt de hele tijd onder t stof dus voel me zo proper en fris nu. Al is mijn haar zo vet of een frietpot want ze masseert ook je hoofd en haar met haar olietjes. Ben uitgechekt dus kan niet meer douchen en vannacht nachttrein en erna night safari dus t zal even een extreem vet kopke zijn voor de komend drie nachten. Tja, der zijn ergere dingen e...

Deze morgen om 5u gewekt door een of ander gezang en t waren geen koranverzen deze keer. Wekkerke paar uur later want heb afgesproken met Aussie Louise om cash te gaan scoren.

2 dagen eerder...
Na mijn bezoek aan het prachtige City Palace sta ik beetje te genieten van het prachtige zicht. Naast me zit een oudere, witte vrouw helemaal upset en bijna te huilen. 'Are you okay?' 'NO! I'm not'! Ik ga beetje naast haar zitten en probeer haar wat te kalmeren. Ze heeft het helemaal gehad hier. Ze is nogal struis en 59 en begint te klagen over dat ze niet aan geld geraakt, dat ze geen transport vindt en dat ze het noorden helemaal niet leuk vindt. Ze wil geen bussen of treinen nemen want is niet comfortabel genoeg. Tja,... Nogal moeilijk dan natuurlijk. We kletsen voor een uurtje en ik maan haar aan de palace te bezoeken.
Ik spreek met Louise af om overmorgen samen cash te gaan zoeken.

Als ik haar tref op de foot bridge over de lake begint ze gelijk weer over vanalles en nog wat te klagen. Ze wil geen tuk tuk nemen (50 elk - is 70 cent), ze wil een shared tuk tuk nemen (10 elk - 12 cent). Seriously? De shared is 10 min wandelen, de non shared staat al voor ons... Ik betaal wel... Onderweg zit ze haar druk te maken over werkelijk alles en wanneer ze de tuk tuk driver begint uit te scheiten, is het me even teveel. Ik vraag haar waarom ze zo doet en maan haar aan een beetje kalmer te zijn en alles wat meer te relativeren. Als je in Asia reist, moet je je aanpassen, wat zoveel betekent als veel geduld hebben en soms es niet altijd exact krijgen waar je om vraagt. Ze excuseert zich en nog geen 10 min later staan ze met de dame van een kraampje een verhitte discussie te voeren over nog geen 10 eurocent... My god!
Ze wil naar een bepaalde bank die ze ergens heeft door gekregen. Er zijn toch atm machines op de weg maar ze wil per se naar die bank. Ok dan. Als we daar aankomen, is er geen geld. Louise heeft haar bankkaart vergeten. Hoe kan dat nu? We komen speciaal geld scoren?! Ze slaat helemaal door en als ik haar probeer te helpen, snauwt ze me af. Ok dan... Prima, zoek het zelf uit. Ik ben helemaal kalm en kan dit echt niet meer uitstaan. Hoe kan je nu zo rondreizen als je je de hele tijd aan werkelijk alles en nog wat zit te ergeren. Ik neem afscheid, wens haar het beste en neem een tuk tuk back naar de stad. 10 min later heb ik 10.000 rupees gescoord door cash-back in een travel agency. Had uurtje langer kunnen slapen...

Is de eerste keer vandaag dat ik es ergens een volledige derde dag ben, chill! Mijn absolute must do taken beperken zich tot het bekomen van geld, hostelke boeken voor mijn next destination en hotelleke annuleren voor Goa. Had er veiligheidshalve snel 2 geboekt paar dagen geleden omdat iedereen me zei dat de availability zeer beperkt is omdat het high season is met NY daar. Free cancellation tot vandaag dus niet vergeten...
Ontbijtje genomen en ondertussen alle admin erdoor gejast zodat ik nu nog een hele middag voor mij heb. Zaligheid. Lig gezellig op matje in de schaduw op de rooftop van hostel met wat aangenaam en bijzonder schoon gezelschap rondom mij. Even tijd voor een verslagje...

72u eerder...
Als de tuk tuk driver me rond 11pm oppikt in het hotel, is er geen kat meer op straat te bespeuren. Enkel nog wat beestjes die in de trash pile achter eten zitten te scharten. Het is stekkedonker en voel me nu niet bepaald in mijn element. Wil zo snel mogelijk die trein op da'k op mijn gemak ben. Hij dropt me voor het station en ik moet nog een 100m lopen tot ik bij de perronnen ben. Ik sta te trillen op mijn benen en mijn hart klopt in mijn keel. Overal zitten en staan mensen mij aan te staren. 100den mensen liggen overal onder kleurrijke dekens te slapen. Shit... Ik doe mijn kap op mijn hoofd en mijn sjaal over mijn neus dat ze enkel mijn ogen zien. Ik probeer mijn witte handen te verbergen maar incognito is uiteraard niet mogelijk met een jeans broek aan. Heb op al die tijd in India nog geen enkele vrouw met een jeans broek gezien.
Ik loop in sneltempo richting perron en kijk gelijk rechts op zoek naar het female hok dat Shanti me had aangeraden. Het is direct rechts en ik vlieg er binnen. Oef, haal diep adem en mijn hartslag zakt... Ik zit daar alleen en af en toe komt er een man piepen in het deurgat die me van kop tot teen staat aan te gapen. Voel me niet op mijn gemak. Gelukkig komt er een vrouw met dochter binnen. De vrouw gaat op de bank zitten en begint te kermen van de pijn. Altijd maar luider en luider. De dochter wrijft over haar buik en probeert haar te troosten. Ik weet niet goed hoe ik me moet gedragen en zit voor mij uit te staren naar de grond. Ik moet naar het 2de perron en moet dus naar de overkant geraken. Fuck! De man van de vrouw komt binnen en ziet er gelijk nog deftig uit. Ik vraag hem de kortste weg naar de andere kant. Ik moet zo'n 300m verder over een donkere brug over de sporen lopen en iedereen zit me aan te staren. Ik wil rennen maar het overgewicht aan kilo's verhindert me. Wat een donker gat vol rare mannen... Aan de overkant probeer ik mijn plek te vinden. Ik heb een first class ticket geboekt deze keer en boven de sporen hangen bordjes maar ik geraak er niet uit. Ik ga even zitten en naast me zit een koe in zo'n zwierend hangemmertje te wroeten. Hoe is dat beest hier in godsnaam geraakt. Aan weerskanten zijn sporen en dat beest kan onmogelijk vanop de sporen op het perron geraken, veel te hoge opstappen om te verhinderen dat mensen over de sporen kruipen. Nu, alsnog belet het hen niet meteen... Dat beest moet dus ook over die loopbrug gekomen zijn, kapotlachen. Ik kijk naar alle mensen die staan te wachten en probeer de deftigste eruit te halen. Daar moet de first class zijn en ze knikken dat ik weldegelijk daar moet zijn. Oef want daar komt de trein al aanbollen.
Het is een kleine wagon met 5 hokken, telkens 4 bedjes. Er zit een gezin met kind in de mijne en ben gewoon blij dat er nog een vrouw is... en vooral dat ik er niet alleen in lig. Duw mijn grote rugzak onder het bed en neem mijn buddy mee in mijn bedje. Een kerel komt me dekens en lakens gooien. Heb zelfs een kussentje! This is awesome en ik installeer me in mijn cocoontje op mijn zacht reishanddoekje die ik van Sarie-Anneke heb gekregen vorig jaar. Zalig! We liggen niet in de rijrichting en ik schud de hele tijd in de omgekeerde richting. Fuck, hoe ga k hier slapen... Dafalghan forte in die kas en voor ik het weet, ben ik in dromenland... Elke stop word je wakker maar telkens maar heel even. Tegen half 7 word ik wakker en ondertussen lig ik al 3u alleen. Geen idee waar we zitten maar t kan niet ver meer zijn... Ze zeggen ook nooit niks dus t is guessen. Ik check google maps en we zijn in de suburbs van Udaipur. Pfff, zou nog wel even willen verder knurren. Heb hier gelijk wel goe geslapen. Aanrader die 1st class sleepers! Beter dan sommige hostelbeddekes. Begin me klaar te maken en zou wel een koffie'tje lusten. Bij t uitstappen even korte pauze en Chai'ke scoren, de overheerlijke local tea!
T is 7am en het is nog rustig op straat. T is maar 10min naar de hostel en ik zit in de main road, centraler kan je niet zitten. Mijn eerste indruk is bijzonder positief en ik voel dat dit wel eens mijn favorite city zou kunnen worden. Like it already en zou nog paar uurtjes gaan tukken maar ga koffie'tje drinken en gelijk op pad. Wat een leuke stad is dit! Overal leuke shopjes, mooie tempels, gezellige koffiebarkes en vooral een prachig huge lake met super mooie terrasjes aan het water. Romantisch...
Coffee time is planning time. Stippel mijn dag uit, sleffertjes aan en eerste tempel. Moet mijn regels krijgen en als je die hebt als vrouw, mag je geen tempels binnen gaan. Best dus eerst doen. Vraag me soms af of die Hindu's da kunnen ruiken...
Prachtige tempel op 100m van mijn hostel. Zelfde afstand verder ligt de City Palace, de highlight van Udaipur. Dit is de eerste stad waar het stikt van de toeristen. Voor de eerste keer durf ik es zonder mouwen te lopen. Het is hier ook behoorlijk heet... Sari'tje mee voor als t moet. De city palace is ronduit prachtig. Enige nadeel, het is kerstweekend en blijkbaar is dit het vakantie oord bij uitstek voor de inwoners van de provincie Rajasthan. Retedruk. Het lijkt wel Westminster Abbey. Stapsvoets wring ik me tussen de menigte en door de nauwe gangetjes en tunneltjes. Pfff, dat dit maar gauw over is. Maar eens je erin gaat, moet je de stroom volgen tot het einde. Wel mooi. Ik begeef me tussen een groepje toeristen en een oude man vraagt me: 'you are not traveling all by yourself, aren't you?' Toch wel... 'Wow, that's brave' 'where are you from?' ... 'Ow yeah, Belgian people are very brave people' ik denk dat u van Alabama bent... Wat een giga plat accent.. Grappig. De oude man is met vrouw en kleinkids op pad. We kletsen nog beetje, wat een lieve vent.
Na afloop ga ik buiten genieten van het zicht en ontmoet ik Louise...

Krijg gelijk mijn klopke en ga me even op mijn bed leggen. Seconde later ben ik vertokken...
Als ik uurtje later wakker word, heb ik reuzehonger. Er is een pizza resto'ke achter mijn hoek en heb daar gelijk wel es goeste in. Wrong choice! Niet te vreten! Ik reken af en rep me naar de palace want wil de laatste boot op voor een sunset boat tour @ the lake.
2u lang vertoef ik in an Indian Paradise. Wow! Prachtig! Dit is de plek waar veel locals komen trouwen. Snap ik! We stoppen op een eilandje in het midden van de lake. Waanzinnig mooi. De zon zakt en elke seconde verandert de view. Prachtig! Die kleuren... Daar hoort pintje bij... Zit wat te kletsen met een Indische familie van Delhi. Plots zie ik onze boot wegvaren. Ow shit!
'Don't panic, there's another one that goes @ 7pm'.
We genieten verder en ik chat een beetje verder met de locals, boeiend.

Terug in de hostel ga ik even piepen op de rooftop. Wow! A 360 view op de tempels, de city palace, de lake en de heuvels rond Udaipur. Mega! The only thing... there's just nobody there. Ik plof me naast de enigste gast, een Spaanse jongen. Na een uurtje stel ik voor een tourke te gaan doen op zoek naar wat volk. Na even rondvragen belanden we aan de andere kant van de lake in een andere hostel. We worden warm verwelkomd en gezellige boel daar. Veel Indische jongeren, een Portugese dame, een Rus die in Israël woont en de guys van de hostel zelf. Plots duikt Jeremy, de New yorker op met een groepje Britten en natuurlijk Aussies. Great! Als ik met een lief, Indisch meisje zit te kletsen, komt er plots een jongen aan de andere kant van de tafel zitten, schuin over mij. Mijn ogen kruisen even de zijne en gaan gelijk terug. Luttele seconden blijven onze blikken aan elkaar plakken. OMG! Wat een prachtige kerel! Hij is gewikkeld in een grote sjaal en heeft van die slodderkleren aan, een witte wijde broek en een lang blauw gestreept hemd erboven. Hij is vrij bleek en heeft zich duidelijk al even niet geschoren. Not really my type dus maar ik kan het niet laten om mijn blik telkens bij hem even te laten rusten. Prachtige ogen... Even betoverd voor een seconde, overkomt mij niet zo vaak. Hij is beetje op zichzelf en praat niet zoveel. Ik praat lustig verder met de Indische meid over India...
Die locals zetten wat Indische muziek op en beginnen te dansen. Gezellig!

Als ik met de Spaanse jongen terug naar onze hostel loop, zitten onze andere room mates, 2 jonge Indische zusjes van Delhi, beneden in de lobby. Ze hebben een female dorm geboekt -ik dus ook maar weet da nie meer en dat kan me nu ook nie echt schelen- en willen niet terug de kamer in voor de Spanjaard eruit is. Het is half 2 en hij moet verhuizen.
Om half 6 gaat da kreng af van de zusjes. Die slapen met al hun kleren aan en kijken me wat vreemd aan als ik daar half naakt rond loop. Ze zijn wel vriendelijk en de ene praat ronduit tegen mij over hun planning.
Ik moet er toch uit want heb bicycle tour geboekt.
Jeremy heeft hem ook geboekt en we vertrekken samen, met onze gids en nog 2 locals van Delhi. De meeste Indiërs kunnen niet zwemmen en fietsen. Is heel raar voor ons maar zou nu ook nie bepaald in Delhi willen rondbollen, is suicide gewoon.
We moeten constant wachten op haar en is beetje boring voor ons. Jeremy en ik zijn allebei gek op fietsen en we vragen de gids of we eindje mogen doorrijden eens we de drukke stad uit zijn. De fietstocht leidt rond de lake en rond nog vier andere meren, in de countryside en langs kleine dorpjes. Voelt heerlijk om beetje te bewegen en even uit de drukke steden weg te zijn. Prachtige views en dit is echt genieten. Leuke enthousiaste gids ook die ons vanalles vertelt onderweg. 4u lang genieten van een heuvelachtig, stevig parcourke. Heb hier op wandelen na nog niet veel beweging gehad en voel het wel.
Na afloop gaan we samen lunchen met de Indische meid aan de lakeside. Overheerlijke handi murg (kip curry)! Love the curries! Maar valt altijd heel zwaar met die garlic butter naan. Moet mij even gaan leggen... We spreken af om 6pm om naar een traditionele dansvoorstelling te gaan kijken. Ben daar eigenlijk niet zo aan maar de Indische meid raadt het echt aan en betaalt me de luttele 150 ir terug als ik het niks zou vinden. Deal! Jeremy en ik worden in een hoekje geduwd en is wel grappig. 5 verschillende traditionele Rajasthan dances en erna poppenspel. Mooi! Entertaining en ik geniet ervan. Blij dat ik dit meegepikt heb.
Het is donker en tijd voor wat pintjes. De hostel heeft er geen meer en we gaan er halen in een resto'ke. Terug in hun hostel spot ik de prachtige jongen. Hij komt erbij zitten. Hij heet Nicolas en is Argentijns. Hij reist al heel lang rond en leeft op een budget van 500rupees per dag. OMG! Dat is omgerekend 7,5eur.
Matt en Ryan leefden vorig jaar op een 25usd budget en dat vond ik al krap.
Amazing. Hij slaapt niet in een dorm maar in de kamer van de hostelguys op een matje. Af en toe doet hij work for accomodation en geld om sights te bezoeken is er niet. Bewonderenswaardig hoe je zo kan reizen... Vind ik wel knap en heb gelijk heel veel respect voor de guapo!
Naast mij zit een Italiaanse jongen die net de Camino de Compostella heeft gedaan. Addy, moest gelijk aan jou denken en heb wel wat nuttige info kunnen lospeuteren. Hij heeft zijn relatie beëindigt een jaar geleden, heeft enkele maanden later zijn baan opgezegd en is vertrokken. 40 dagen van Sevilla naar Compostella. Wow, wat een verhaal! Nu is hij in India en doet yoga. Binnen enkele dagen gaat hij naar een Ashram voor 10d meditatie. Boeiende kerel!
Gezellige boel weeral en rond 2pm hou ik het voor bekeken. Doodop. Moet alleen terug naar de overkant van de lake. Er loopt geen kat meer op straat maar al die honden lopen achter me aan te grollen, hmmm, hurry up.

Dag 3...
Na mijn massage loop ik de brug over naar de hostel. De Indische meid en kerel zitten op de matten te praten. Ernaast ligt de Argentijnse parel te slapen. Ik lig hem minutenlang te bewonderen, mijn god, wat een mooie jongen! Ik ga naast hem liggen en als hij wakker wordt, raken we aan de praat. Genieten...
Ik moet om 8pm de bus op en wil hem geen seconde meer uit het oog verliezen.
4u later moet ik gaan... Ik wil niet. Hij vraagt me om te blijven... F*cking hell. Hij neemt me stevig vast en voor het eerst schreeuwt mijn hart me om niet verder te gaan.
Maar alles is geboekt en ik wil een camel safari gaan doen in de desert morgen. Dus ik moet naar Jaisalmer.
Ik nodig hem uit om met mij mee te gaan naar Goa.
Ben verdrietig... Ik zou zo graag nog beetje blijven in Udaipur, the most romantic spot in India. En net daar ontmoet ik deze prachtige, lieve, boeiende guapo. Damn!!
Op weg naar de bus texten we nog beetje na en we hadden blijkbaar allebei dezelfde 'klik'. Ik vraag me de hele tijd af of ik wel zou verder gaan, of mijn hart volgen...
Hartverscheurende keuze maar uurtje laten lig ik op een smal, oncomfortabel upperbedje op de night bus. 11u lang zal ik naar mijn volgende bestemming in westelijke richting hobbelen.

Sweet dreams... About a beautiful boy playing guitar for me at one of the most pretty beaches of India... Hope so he will meet me there...
To be continued...