A cooking class in the Pink City

Jaipur is de hoofdstad van de provincie Rajasthan en een must-do. Heb hier 2 dagen voorzien, eentje voor sightseeing en de tweede voor mijn favoriete manieren om in de cultuur van een land te duiken: een cooking class en een biking tour. Jeremy is nog bij me en heeft zo ongeveer t zelfde programma. We besluiten te starten met de walking tour van de LP. Deze loodst ons door de Old City, ook wel de Pink City genoemd want alle gebouwen zijn hier 'roze'. De stad werd destijds volledig roze geschilderd omdat dat de kleur is van de gastvrijheid, ter verwelkoming van de Prince of Wales. Tot op vandaag is het bij wet verboden van deze kleur af te wijken. Ik moet toegeven, ik had me er een mooi, kleurrijk en fleurig tafereel bij voorgesteld maar het lijkt meer op de sandstone gebouwen. Vrij ééntonig ook. De walking tour bestaat hoofdzakelijk uit bazaars. Werkelijk elke 'stall' ligt vol met sjaals, juwelen, kookgerief,... Vermits ik hier niet ben om te shoppen -een sjaalke kan er natuurlijk altijd af, k heb er nog niet genoeg...- steekt het ons al gauw tegen en we zijn dan ook verheugd als we aan de eerste sight arriveren. De gebouwen, waaronder de city palace zijn stuk voor stuk pareltjes. We nemen de tijd om ze te bewonderen en genieten van de prachtige architectuur. Van de bazaars hebben we even genoeg en we besluiten nog naar het Fort te gaan buiten de stad. Het is al 4pm en de uber taxi chauffeur zegt ons dat het eigenlijk niet meer de moeite is. 'Another fort' denken we dus toch maar snel aftikken. Als er teveel verkeer is en we te laat aankomen, kunnen we altijd nog de 'sound and light show' meepikken die ze daar doen. Lijkt me geweldig. Meteen moet ik denken aan die in Europa (Gent, Eindhoven, Le Mans,...) die ik telkens weer magnifique en waanzinnig mooi vond. Als we kwartiertje later al aankomen, blijkt dit niet het eerste beste fort te zijn. Het is werkelijk massive! We lopen de trappen op tot aan de ingang en bedenken dat we hier een inschattingsfoutje gemaakt hebben. We willen het absoluut toch nog bezoeken en hebben nog ruimschoots de tijd. Maar... we kunnen niet met credit card betalen en hebben geen cash genoeg. Fuck! T is nie waar da k hier sights ga missen door dat verrekte geldgeklooi. Jeremy heeft nog een 50tje zitten en we kunnen de usd wisselen aan een rate die ik in vergelijking met wat ik laatst betaald heb aan die schurken makkelijk verteer. T is dat of...
Amber Fort is the city's must see sight en ik kan dat alleen maar beamen. Na afloop pikken we nog de show mee. Hmmm... Not really what I expected... Ik val na 2 min gelijk in slaap... So boring! Het duurt een uur en ik muis me er vanonder. Kan het niet meer aanzien...
Als we 's avonds laat terug bij onze hostel aankomen, zitten de drie Aussies waar we de food tour mee hebben gedaan in Varanasi op de rooftop. Super terug zien. Iedereen doet hier nartuurlijk dezelfde tour en dus kom je de hele tijd dezelfde groepjes mensen tegen. Gezellig!
Jeremy heeft het gehad mee Jaipur en wil er weg de volgende ochtend. Ik zou het wat rustiger aan doen, ben gelijk ook beetje uitgeput na die week en besluit toch nog nachtje te blijven. Heb trouwens maar woe afgesproken met Shanti dus perfect.
Om 11pm bel ik het nummer van een cooking class in de LP op en ik mag de volgende dag aanschuiven.
Jiha!

Als hij om half 8 me komt dag zeggen, krijg ik mijn ogen nie open, ben doodop. Weer eens veel te lang blijven hangen mee de Aussies tot we daar buiten gevlogen zijn en draai me om. Tegen 11u word ik wakker omdat ze willen dat ik uitcheck. Moet van een private room naar een dorm want de kamer is geboekt. Na mijn douche moet ik absoluut eerst cash scoren. Ik ben weer eens blut...
Bij de eerste ATM heb ik geluk. Er staat maar drie man voor mij. Mega! Als de man voor mij de derde kaart in de gleuf schuift, komt er geen geld meer uit. Hij probeert tevergeefs opnieuw. Godverdoeme! Da spel is leeg... Kut! Hij neemt me mee naar een andere een km verderop. Er staat een rij van 14 man en ik word er moedeloos van. Heb echter geen keus. Bij ons is het de gewoonte dat het, wanneer het jouw beurt is, de mensen op een ruime afstand achter je blijven staan en al zeker niet mee in da kot gaan. Tja, die mensen hebben gewoonweg geen comfort zone en terwijl er eentje staat af te halen, staan er zeker 8 mee in da klein kot, werkelijk op mekaar geplakt en mee drie rond die machine. Ook hebben ze telkens meerdere kaarten bij want als je dan eens aanschuift, wil je er natuurlijk het maximum uithalen dus ze staan daar te draaien en keren van de zenuwen. Na de derde keer mijn bankkaart erin te steken, begint er eentje te mekkeren. Ik zeg dat hij achteruit moet en dat het mijn beurt is. Na de vierde keer durf ik niet meer. Ze staan met vier in mijn nek te hijgen en ik krijg het benauwd. Heb toch 4x 2000ir kunnen scoren en kan nu wel even verder. Oef, een enorme ontlading want ik moet de cooking class (2200) cash betalen. 1eur is 72ir btw.
Voila mijn enige taak voor vandaag zit erop en ik ga met mijn ipadje chillen op de rooftop. Er komt gelijk een Aussie bij me zitten en we lunchen samen in t zonnetje terwijl ik hem probeer uit te leggen hoe onze vluchtelingenproblematiek in mekaar steekt. Hij is net aangekomen en ik stuur hem de stad in zodat ik op mijn gemakje beetje kan schrijven. Heerlijk die rust... Genieten!

Tijd voor mijn highlight!
De vrouw van Chef Lokesh Mathur verwelkomt me in hun mooie huis in een buitenbuurt van de stad. Nadat ik met haar heb kennisgemaakt neemt ze me mee naar de -1. Daar is de chef in zijn grote keuken bezig met de voorbereiding voor onze class. We gaan ernaast in zijn bureau zitten en maken kennis. Hij heeft ruim 25 jaar ervaring in de hotel en resto business. Hij heeft onder meer 8 jaar chef geweest in het hotel van het hoofd van Bahrein en erna 8 jaar in Dubai voor de kroonprins gekookt. Niet de minste... Het is een struise man van midden de 50, no-nonsense en enorm gepassioneerd door zijn vak. Een Britse dame vervoegd ons en we gaan aan de slag. We krijgen elk een keurig voorbereid mapje met de menu, alle basisbereidingen en de recepten. Nadat we dit overlopen hebben, leert hij ons kennis maken met alle basis spices van de Indische keuken. Even ter verduidelijking, het betreft hier de Noord-Indische keuken. In BeNe eten we ook niet zoals die Spanjaarden of Italianen natuurlijk...
De kennismaking met zijn kruidenpotjes vind ik al een highlight op zich. Wat een geuren! Hij is duidelijk gewend les te geven -heeft lang chef kok geweest op de hotelschool in Rajasthan- en eist onze volledige aandacht en overgave. Love it! Geweldige vent! Het is een eer om van hem les te krijgen en ik smijt me weer volledig.
De hele menu vinden jullie op mijn post. Hij begint met twee potten melk op te warmen, eentje voor het dessert en de andere voor de 'paneer' of cottage cheese. Heb nog nooit zelf kaas gemaakt en ben erg benieuwd en onder de indruk. Nadat de melk kookt, doet hij er een kopje witte azijn in. Meteen zie je die stollen en er vormen zich brokken. Hij giet het door een soort zeefje en stampt de boel aan. Na twee minuten rusten, heeft zich een vaste klomp kaas gevormd. Awesome! Hij is bijzonder efficiënt en het is een genot om naar hem te luisteren. Hij laat ons alles eerst ruiken, voorproeven en dan zelf achter het fornuis proberen. Dit is zo'n nieuwe keuken voor mij en ik vind het super interessant. We maken zelf onze curry, zelf onze deeg om brood mee te bakken en hij toont ons alle trucjes en kneepjes van het vak. 'You want spicy or not' de Britse zegt volmondig ja, ik ben iets terughoudender. Hij zegt dat spicy niet betekent 'hot'. Spicy betekent dat hij alle kruiden gebruikt die het recept voorschrijven. 'Hot' betekent wat wij onder spicy verstaan. Die kruidenmixen zijn fantastisch en de geuren die we daar produceren doen mijn zintuigen op hol slaan. Ik ben weer volledig in mijn element en geniet ten volle.
Na afloop nodigt hij ons uit om mee naar zijn bovenverdiep te gaan en samen met zijn vrouw nemen we plaats aan tafel. Geweldig om zo in zijn huis aan zijn tafel te mogen zitten. Verstandige, aangename mensen en we praten afwisselend over onze ervaringen.
Uiteraard komen we bij het cash probleem. Eindelijk krijg ik the full story te horen.
De redenen waarom de regering beslist heeft om de grootste notes (500 en 1000) uit de omloop te nemen liggen voor de hand. Ten eerste is er heel veel zwart geld en corrupt geld maar er is vooral veel zwart geld die gebruikt wordt om IS en andere terroristische bewegingen te steunen. Ook gaat er veel geld naar het conflict met Pakistan, die tot op vandaag de gemoederen erg verhit in de Noordelijke provincie Kashmir. De regering heeft daarom beslist om de grootste notes eruit te halen en nieuwe 2000 notes in omloop te brengen. Op zich is dit uiteraard een zeer goed initiatief en de bedoelingen zijn goed. Echter de manier waarop ze dit aangepakt hebben is ronduit waanzinning. De bevolking wist van niks en overnight is deze beslissing aangekondigd en tegelijk in voege gegaan. Op 8 november werd op alle openbare tv en radio zenders de berichtgeving verspreid en op dat zelfde moment waren plots alle 500 en 1000 notes waardeloos. Kan je je dit voorstellen?
De Chef had Britse gasten en haar moeder belde plots op om te vragen of de televisie op stond. Nee zei ze want ze zaten aan tafel. Die zelfde avond kregen ze dus nog de class betaald met oude -lees waardeloze- briefjes. Toen ze die nacht het nieuws hoorden, brak er paniek uit. De gewone burgers zoals hun hadden uiteraard nog vele oude briefjes. Ook de avond erna konden ze niet andrs dan oude brieven aanvaarden. Toeristen hadden ruppees mee die ze in Londen gekocht hadden of geld afgehaald. Plots hadden miljarden mensen waardeloos geld in handen... Onvoorstelbaar!
Bovendien is er veel te weinig nieuw geld gedrukt. Er zijn niet genoeg nieuwe 2000 briefjes in omloop en het is dus een enorm probleem om aan geld te geraken.
De corruptie was aangepakt maar de hele bevolking was plots 'armer'. Het is nu ruim een maand verder en nog steeds kunnen ze de vraag naar de nieuw geld niet volgen. Dat uit zich in hallucinante toestanden.
Elke dag worden bepaalde ATM's gevuld maar je weet nooit de welke. Elke morgen gaan mensen op 'geldjacht' dus er ontstaan al heel gauwe lange wachtrijen aan de automaten die gevuld zijn. Vaak zijn ze tegen de middag alweer leeg en moeten ze op zoek naar die die later op de dag gevuld worden. Ze hebben meerdere kaarten bij -van vrienden of familie- en proberen dus meerdere keren tegelijk af te halen, wat de wachttijden alleen maar ellendiger maakt. Locals kunnen wel naar hun bankloket gaan om daar van hun rekening af te halen maar uiteraard staan ook daar ellenlange rijen wanhopige mensen.
Voor de economie is dit een ramp. Mensen geven uiteraard veel minder geld uit en toeristen blijven gewoon weg. Ook wij geven uiteraard veel minder geld uit want we moeten scharten en jagen om er uberhaupt te vinden. Ik zou al veel meer geld uitgegeven hebben zou ik overvloed aan cash hebben. Op zich dus nie erg... Wordt wel gecompenseerd door alle fees en extra charges die die hele kutzooi mij kost.
Ook moet ik alles, maar werkelijk alles met mijn kaarten proberen te betalen. Vaak zit ik bedragen van minder dan een euro met mijn visa kaart te betalen. Met Visa betalen is niet goedkoop dus ik denk dat de fee die ik erop betaal soms groter is dan... Frustrerend. Steeds weer ontstaan er discussies overal dat we niet met kaart mogen betalen en nie anders kunnen. Alles wat ze niet willen uitleggen verklaren ze botweg met de simpele rede: 'it's a government decision' Basta!
Mensen zijn razend op hun regering omdat ze dit niet beter voorbereid hebben. Op zich vinden ze het een zeer goed initiatief om eindelijk een halt te proberen roepen aan de enorme zwarte geldstromen die allerlei kwaadaardige bedoelingen hebben. Maar dit had niet de gewone burger en al zeker niet ons, toeristen, zo hard mogen treffen.

Bon, na de cooking class ga ik tegen half 10 es op de rooftop piepen of er bekend volk zit. De Aussies zijn present en we kletsen gezellig met een sisha'tje. Als ik tegen 3'en stilletjes mijn dorm binnen sluip, is het licht aan en is er niemand. Sweet! Om half vijf word ik wakker omdat die kalle rechtover mij haar alarm afgaat en zij zelf het niet hoort. Ik roep dat ze hare wekker moet afzetten. Waarschijnlijk heeft ze de ochtend ervoor een sunrise trip gedaan en haar alarm niet verzet. Een kwartier later komt een geuniformde man onze kamer binnen en inspecteert alle bedden... Wa is da nu weer?!! Hij gaat terug weg zonder iets te zeggen en nog een kwartier later komt er een nieuwe gaste binnen die haar installeert. Om 8u gaat mijn wekkertje af want ik moet verder... Allee, weer een goed uitgeruste nachtrust...

Op een fietsrikshaw laat ik me naar het treinstation bollen, niet wetende wat me de komende uren te wachten staat...