Ahmedabad: bridging 9 hours layover...

Miljarde dienen bus schudt mij alle kanten uit. Lig op een upper bedje en bonk de hele tijd tegen of t raam aan de buitenkant, of t binnenraampje, of mee mijne kop tegen t plafond als ik mij wil recht zetten. Zo'n sleeper bus is enkel praktisch als ge ook effectief wil slapen. T is 5pm en wil gelijk nog beetje naar buiten kijken nu t nog klaar is. Het leven onderweg, altijd boeiend.
Zit op een AC single sleeper, wat zoveel betekent als een airconditioned enkel bedje. De rechterkant van de bus is bezaaid met allemaal single upper en lower bedjes. De andere kant heeft 4 dubble sleepers en de andere helft zijn gewone zitstoelen. Ook hier is de klasse altijd zichtbaar en zijn t vooral de toeristen, both foreign en Indian, die de bedjes beslapen. De rest zit neer of staat in de middengang of hangt uit de deur, of zit bij de chauffeur. Het voorenste compartiment kan worden afgesloten mee een glazen deurke. Daar zit de chauffeur in een vrij ruime zetel. Daarachter zitten nog drie hulpjes en de rest zit, hangt, ligt, staat daar allemaal tussen, naast en boven. Soms zitten ze mee meer dan tienen in da klein kotje en plakken er een paar tegen die voorruit. Veiligheid? Maar t gebrek wordt ruimschoots gecompenseerd op hun airports...
Het bedje waar ik in lig is eigenlijk just gepast. Ik kan er net helemaal in. Iemand die langer of breder is dan mij heeft pech. Snap nu dus ook waarom Louise geen overnight busreizen wou doen, ze past er gewoonweg niet in. Je kan 2x2 raampjes opendoen wat wel lekker is in t begin als de bus net vertrekt en de airco niet heeft gewerkt voor enige uren. Pokkeheet in da kreng! Al die buitenramen meteen wagewijd open en beetje genieten van t landschap. Hoewel het er maar verdord en ééntonig bij ligt, en de zonsondergang zich aan de andere kant aan t afspelen is, jammer. Zit wat met Schwanzie en Louis te chatten maar het lukt amper. Mijn vingers raken zelden meteen de juiste letters en ik geef t op. Als de zon valt, moeten de raampjes dicht want het koelt meteen drastisch af. Elke keer dat hij over een bult rijdt, schieten ze weer enkele centimeters open. Getver! Moet ze om de 2min opnieuw dichtslaan. Elke 15min stopt hij om beetje te zwanzen mee mensen langs de kant, om die aapjes daar vanvoor te laten plassen of om enen mee te nemen of eruit te laten springen. Wanneer hij al 15min stil staat waag ik mijn kans. Ga met mijn dikke -nieuwe gescoord bij Paulu- wc-rol de straat op. Sta gelijk in de modder en koeiestront. Ik vraag de chauffeur waar ik naar toilet kan maja, tevergeefs. Nen anderen zwaait met zijn arm een richting uit. Ik loop ergens snel naar binnen want heb altijd schrik dat hij zonder mij gaat vertrekken. T is daar stekkedonker. Al die venten beginnen daar door elkaar te roepen en eentje loopt achter me aan met een sleutel. Ik moet in een donker gat de trap op. Zie da echt nie zitten en wanneer hij me verder wil duwen, draai ik me op en ren die trap terug af naar buiten, de straat over in een donkere opening, wat op een parking of zo lijkt. Die chauffeur staat daar maar te tuuten... Het lijkt verlaten maar 'verlatenheid' in de betekenis van 'mensenloos' bestaat hier niet. India kent geen lege mensenplekjes! Het is donker en ik ga zitten waar ik aanneem dat er niemand in een straal van 20m rond mij zit. Wanneer ik mijn broek afsteek, beweegt er een deken op geen 5m van mij vandaan. Schrik me rot! Er liggen er hier ook.... Tussen t vuil en de stront, gezellig! Ze beginnen te brabbelen en lachen en ik ben al bezig dus laat t maar gewoon lopen. Voila, nu hebben ze ook es een duivels wit gat gezien! Haha!
Daarbij, zij pissen en kakken gewoon op de openbare weg dus...
Ik loop terug naar de bus en die kerels kijken me zo raar aan. Ik loop door en vind mijn bed niet. Eentje komt achter me aan en vraagt waar ik heen moet. 'Ahmedabad is other bus'. Ow shit! Chance da ze t mij zeggen...
Mijn chauffeur kijkt me aan alsof hij me met 1 blik wil vermoorden... Vlug terug naar mijn comfi bedje...
Slapen lukt niet, t is echt te wreed. Die vorige bus was er niks tegen.
Bij een eerste grote stop, profiteer ik om nog es te lossen want hun kennende zal t de laatste zijn. Ga naar buiten en er zit een massa venten te eten onder een stenen dak. Achterin zie ik 2 open deuren. Sta in de keuken en werkelijk die hele meute staat me aan t staren... Zeg dan verdomme toch gewoon waar diene wc hier is! Wa loop ik hier anders te doen mee een wc-rol in mijn handen?!?
Ik loop terug naar buiten en voel wel 100'en donkere ogen op mijn rug gebrand. Een vrouw trekt me mee naar een hok een beetje verder. Ik moet ver kokhalzen... Daar zijn ze dus die vuile, gore, stinkende, bruin besmeerde gaten vol vliegen... Jakkes!
Ik lig te rillen van de kou want die ramen gaan maar nie dicht. Al mijn kussenmateriaal al over me heen gelegd maar telkens als ik toch indommel, hobbel ik gelijk terug wakker. Tja, zal overmorgen op t strand wel ne keer bijslapen... Om 4u komt er enen mijn raam opentrekken en brabbelt iets in t Hindi. Ik piep even buiten en we zitten nog maar met 5 man op de bus. Ik google maps even hoe ver we van de airport af zijn en loop naar de chauffeur toe. 'Airport done'. Verdoeme, die klojo is daar net langs gereden. Sta in de stad. Die tuk tuk drivers staan daar te bekvechten om mij te kunnen meenemen. Moment voor ne keer goe af te dingen. De eerste vraagt 300 en ga uiteindelijk mee voor de helft. Snakes!
Het is 4u en mijn vlucht gaat pas om 13.45u... Omg, da's lang...
Hoe dood je bijna 10u layover?! Als volgt:
Ik weet nie waar mijne rugzak heeft gelegen maar hij ziet zwart. Eerste taak: een waske voor hem en buddie in de wc van de airport.
Kan zelf ook wel een waske gebruiken en die tanden al zeker.
5am...
Ga me naast een laadpunt leggen en steek mijn gsm in. Installeer me met mijn voeten op mijn grote zak en mijn hoofd op mijn buddie met mijn armen errond. Ai ai... Die gsm terug in mijn zak, vertrouw t nie. En zzzzzzzz....
6am...
Even chekken waar ik mijn rugzak kwijt kan... Geen lockers. Djzu! Paulu had nochthans gezegd van wel. Ga de airport manager opzoeken. Na ne helen uitleg zegt hij dat ik om half 8 terug moet komen, dan zit zijn collega hier.
Beetje lezen wat ik kan gaan bezoeken.
Uurker verder...
Wou nog wat research doen over wat trekking tochten voor met Smurfin te doen. Even gebruik maken van de gratis wifi hier, helaas maar half uurke...
7.30am
Even chekken, nee, de nieuwe zit er nog niet, spelletje spelen... Ghoh da's lang geleden.
Hup, nog es bij die peet in zijn kantoortje. Helaas geen opslagmogelijkheden, wust!
Nog even plassen en beetje gerief herarrangeren.
8am
De Ashram opent om half 9. Da's te doen.
Mag de luchthaven niet uit. Wa is da nu weer?! Sta daar te discussiëren mee zo ne legerpeet en er komt al snel nen anderen bij. Ben al wat mondiger geworden inmiddels en ik zeg dat ik hoe dan ook hier uit ga. WTF?
Een derde neemt me mee naar een kantoortje. Ik moet van de luchtvaardmaatschappij waar ik mee vlieg straks toelating krijgen om de airport te verlaten. Die koeien kakken hier de hele straat vol maar ik moet toelating vragen om ergens naar buiten te mogen?!?! Als roker moet ge hier dus ook geen 5u op voorhand komen zitten. Ben nog nergens doorheen gegaan e, zit nog gewoon naast de ingang...
Indische regels...
Tuk tukje scoren en terug die stad in. Ben veel te vroeg maar mag toch binnen. De Sabarmati Ashram is een oase van rust. De zon is net op en hangt aan de overkant van de rivier volop op de prachtige tuinen te stralen. Enkele mensen zijn hun ochtend yoga aan t beoefenen op t grasveld of zitten aan de oever te bidden. Zalig sfeertje...
Deze Ashram was Ghandi's hoofdkwartier van 1917 tot 1930 toen hij voor Independence streed. Er is een museum die een overzicht geeft van zijn activiteiten tijdens zijn verblijf daar. Het was van hieruit dat ze de beroemde 'salt march' naar Dandi begonnen zijn, een protestmars voor onafhankelijkheid die ze uiteindelijk zullen bekomen in aug 1947.
Van het moment dat ik hier kwam binnen wandelen, moest ik gelijk denken aan de biografie die ik als kind zag. Heb beetje spijt da k nie nog es opnieuw gekeken heb voor mijn vertrek. Eentje voor een eenzame avond als ik straks terug in jullie ijskast daar ben.
Is wel boeiend en de omgeving is mooi en rustgevend maar zou nu nie speciaal voor deze sight naar hier komen. Was t nie omdat ik hier toevallig een directe vlucht naar Goa kon nemen, k was hier nooit naartoe gekomen. Verder is er ook nie veel te zien in deze stad. Ben er ook op uurtje door.
9.30am
T zonnetje doet deugd en ik kan nie ver lopen want ben mee die grote rugzak aan t sleuren. Ga me wat aan t water zetten lezen. Ik moet mij concentreren om nie in te dommelen. Mag niet, veel teveel gerief bij. Ga nog beetje rondwandelen, laat mijn zak in t midden staan bij 2 locals die zitten te bidden, al lijkt het mij meer op een gezellig kletske.
10.30am
Honger... Zeg tegen de tuk tuk'er dat hij op de weg moet stoppen voor een ontbijtje. Hij houdt halt bij een druk kruispunt waar allerlei mannen zitten te vreten. Ik kijk wat de potten schaffen maar kan er echt niks van maken. Ik herken werkelijk niks. Allerlei fried snackjes met sausjes in alle mogelijke groentinten. Ik check even the menu maar helaas... Hindi... Ik loop naar de counter en zeg dat hij me maar een melangeke moet maken. Het enige wat hij wil weten uiteraard is: 'spicy or non-spicy'. 5min later staan er drie bordjes voor mijn neus met allerlei snackjes en sausjes, jammie!
11am
Nog half uurtje zonnen en dan mij daar maar terug gaan installeren. Foto's posten, verslagje schrijven, nagelkes veilen en ondertussen... 12.30pm
Bon, ga inchekken want binnen uurke boarden.
Vanop de airport in Goa moet ik dan nog 2u naar t zuiden... Hoop da k de sunset haal, my first sunset on the Indian Beach!