Gili's: my vision of paradise: part II
Door: An
09 Maart 2016 | Indonesië, Gili Air
Het is de dag voor Nyepi en we zijn hier niet alleen, amai. Normaal kan je in de haven gewoon fietsje huren en hup weg. Alle 400 fietsen zijn verhuurd... Een maal per jaar komt hij da tegen... Nu dus! Zowel D haar villa als mijn guesthouse liggen aan de andere kant dus te voet is net iets te ver. 1km lijkt niet veel maar als het +35gr is met een vochtigheidsgraad van 96%, dan is dat niet te doen te voet. Geloof me!
Alle guesthouses afsloffen op zoek naar een fiets.
In de villa mijn rugzak oppikken, bij Luke mijne was gaan ophalen (hij is die ondertussen gaan ophalen in de laundry service) en recht naar mijn bed want we zijn kapot. Bovendien start D haar diving lessen morgen vroeg dus ze moet om half 8 in Oceans' 5 zijn. De lieve jongen van mijn guesthouse zit nog even bij mij op terras sigaretje te roken. Hij vraagt wat ik morgen wil doen. Ik dacht een dagje chillen op het paradijselijke strand maar hij heeft nog een paradijselijker idee: een snorkeldagtripje rond de 3 Gili's met 4 snorkelsessies. Sure! Daar zeg ik geen nee tegen! Om 9u brengt hij me naar het snorkel center waar de hele groep samen komt. Met een glass boat, een boot met transparante bodem, vertrekken we richting Gili Trawangan.
De Gili eilanden liggen heel dicht bij elkaar en je zou bijna van het ene naar het andere eiland kunnen zwemmen. Echter, dat is verboden. Aan het strand heb je een stroming richting kust, maar de middenstrook tussen de eilanden heeft een sterke stroming parallel en recht richting Lombok. Als je daarin verzeild geraakt, ben je verloren en geraak je niet meer terug tot op de Gili's. Dan spoel je 24h later aan op Lombok. Je mag dus niet zonder gids snorkelen. Tijdens de korte briefing zegt hij bloedserieus dat we tussen de 2 gidsen moeten blijven. Allrighty...
Tijdens de eerste sessie voor de kust van G. T. spotten we gelijk een 6-tal schildpadden. Heb er nu al enkele gezien maar ze blijven ongelooflijk spectaculair. Er is 1 reuzeschildpad bij van +1m, mega! Ze zijn zo mooi en cute! Blijft toch bijzondere ervaring. De volgende snorkel is voor de kust van Gili Meno. Het water is zo helder en het is alsof ze je midden in een tropische acquarium smijten. Al die kleuren... Zoveel visbeesten die ik nog nooit gezien heb, dit is echt genieten! Ogen tekort... En ze zwemmen gewoon naast je, zo dicht... Heel bijzonder...
Erna gaan we lunchen op Meno, het kleine stipje. De kust is bezaaid met prachtige strandbarkes, hangmatjes, leuke bungalows... Dit is echt een ware Robinson Crusoe fantasie! De kleuren van die zee heb ik nog nooit gezien...
Tijdens de voorlaatste plons tussen Meno en Air krijgen we octopussen en zeepaardjes te zien. Dit is echt pure verwennerij! En voor het eerst in mijn leven voel ik een heel bijzondere behoefte: ik wil ook een vis zijn!! Wat een eindeloze vrijheid, plenty of food, duizenden vriendjes, altijd zon, lekker warm aan de oppervlakte en een heerlijke friste wat lager, heaven!
De meesten hebben het nu wel gehad maar een snorkelbeurt sla ik nooit af. De laatste is een vluggertje voor de kust van Air. Hij maant ons aan richting Lombok te zwemmen en je gewoon met de stroom wat te laten afdrijven tot net voor ons strand. Tja, dan doen we dat ee. Hij zal ons wa verder dan wel opvissen. Weer volledig in de ban van een prachtig kleurenpakket dobber ik verder richting Rinjani. Na enige tijd steek ik mijne kop boven water en zie ik nergens geen collega's meer. Tja, ze zullen rond de boot zitten zeker... Lekker verder genieten van al dat lekkers. Plots hoor ik een boot passeren, lijkt heel dichtbij... Onder water is geluid 5x sterker dus je schat dat altijd mis in. Wanneer ik even boven spiek, zie ik onze boot voorbij varen in de verte. Shit!! Zwaaiend met mijn armen begin ik te roepen. Gelukkig is er een man die mij gelijk spot. Ze hebben me daar gewoon achter gelaten?! Iedereen aan t lachen behalve die kerels. In shock excuseert hij zich en trekt me aan boord. De kust is nie ver maar als je in de verkeere stroming zit, geraak je er gewoonweg niet. Hmmm, veilig terug op de boot, toch even schrikken...
Beetje verzopen kom ik aan in mijn guesthouse. D is ook terug en appt me of ik geen zin heb om spaghetti te komen eten in de villa. Spaghtie bolo?!?! T zal wel zijn! Dat is 5 maanden geleden! De villa zit bomvol en voor het eerst zijn we met 5 Belgen in de absolute meerderheid. 2 meisjes van New Zealand zijn net aangekomen, gezellige mensen!
Tijdens de bolo ben ik even in mezelf gekeerd en gun ik mezelf even een momentje van absoluut genot. Vers gemaakte tomatensaus met verse kruiden en rundsgehakt (Lombok: moslim...). Denk niet dat er in Be veel mensen zijn die het gevoel van 5 maanden zonder spaghetti kennen... Wel, ik kan je er maar 1 ding over zeggen... De 7de hemel is er niks tegen!
De volgende ochtend kom ik uitgerust aan in de haven om mijn boot ticket op te halen naar Sanur. 'Volzet', wa volzet??! Ik heb een ticket geboekt! Het is de 10de, de dag na Nyepi en een massa volk wil terug naar Bali. Dan maar op een andere boot... De haven is een zottekot, honderden toeristen die zo snel mogelijk een plekje willen bemachtigen op een van de vele fast boats richting overkant... De boot zit overvol wanneer we Air verlaten. Tot mijn verbazing stopt hij nog es op T. Daar staan opnieuw honderden mensen te drummen. Ik vraag me af waar die nog allemaal gaan zitten... Er zijn geen zitplaatsen meer en de randen en het dak beginnen zich te vullen. De politie staat er gewoon naar te kijken alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld is. Afgeladen vol vertrekt de boot richting Bali. De zee is altijd heel wild daar en dan begin je je toch wel even van die doemscenario's voor de geest te halen. Er zijn maar half zoveel reddingsvesten als er passagiers zijn...
Gili's: parelwitte stranden, turquoise blauwe zee, helder en vol prachtige visbeestjes, waanzinnige zonsondergangen, lekker fietsen, leuke mensen, nice bars en gezellige strandtentjes, heerlijk genieten! Kortom, Gili's: my vision of paradise!
'S avonds kan ik het niet laten even dag te gaan zeggen aan de harimo's in LL. Maar mag niet blijven plakken want morgen drukke dag. D komt me achterna tegen 3pm en moet ervoor mijn pasport halen in Denpasar, mijn gerief sorteren, wat bankzaken regelen, groot onderhoud, wasje doen, boodschapjes doen, vluchten en hotels regelen want overmorgen vroeg vliegen we verder oostwaarts. Eindelijk zal ik kennis maken met het prachtige Flores! Mega veel zin in, kijk ik echt naar uit!
Zo vroeg mogelijk naar Kantor Imigrasi, dan is de ambetantste dagtaak al gepasseerd terwijl ik rustig wakker aan t komen ben. Ze hebben het te druk om pasporten af te leveren, ik moet om 14u terug komen. Verdoeme e, da zijn nog es een bende tamzakken! Dan maar naar t salon voor een onderhoudje. Mani, pedi, en als je er een voermassageke bij neemt, is t goedkoper, amai, wat lastig! Haha... Ik dacht dat ze moe zou zijn maar nee hoor, vol energie komt ze super blij dat we herrenigd zijn mijn guesthouse binnen gehuppeld. Aaron heeft ook snel door dat ik back in town ben en komt ons nog wat extra boekjes en info over Flores bezorgen.
'S avonds met z'n alles hapje eten en erna uiteraard nog een pintje, shotje, gin tonicje.... We zijn terug samen en dat moet gevierd worden! Alle klanten zijn al lang naar huis als we nog met de harimo's in de poeven hangen. T zal pieken morgen vroeg... Maar ik moet zeggen, tranen gelachen vanavond.
Toen we terug in Gili's waren, vroeg Dorien wat er nog te zien valt in Bali. Ze had echter gelijk nie veel zin om het alleen te doen. Tja, ik heb het net allemaal gedaan, sommige highlights al 2 keer, dus nie veel zin in eigenlijk. Ik wil naar Flores... Tja, daar moest ze gelijk nie lang over nadenken... Ze had wel maar 6 dagen meer over. Even de highlights chekken en ja, dat moet lukken. Even de rekening gemaakt want niet iedereen heeft het geluk een zakje geld mee gekregen te hebben. Maar ja, ze ziet het volledig zitten en ik ook. We gaan samen naar Flores!
Sinds het moment dat ik met Dorien kennis maakte, voelde ik dat het goed zat. Meteen die klik... Ze is altijd enthousiast, altijd vrolijk, klaagt nooit, geniet van de kleinste dingen hier, energiek, altijd zin om iets nieuws te ontdekken, geen ochtendhumeur, gepassioneerd door wat ze doet, praat werkelijk tegen iedereen (jaja, nog erger dan mij...), en is zot van live music en live bands! Super toffe madam en heel aangenaam om als reisgezel te hebben. Hebben ons al goed geamuseerd en het leukste is dat ik eindelijk iemand mega leuk leer kennen, waar ik nu es geen afscheid moet van nemen, enfin, heel even misschien straks, maar van zodra ik terug in BeNe ben, ga ik haar opzoeken. That's for sure!
-
19 Maart 2016 - 08:38
Rianne:
Wat heerlijk om het weekend te beginnen met je verslagen te lezen. Zelfs ik geniet hier van je verhalen en ervaringen. Wat moet dit fantastisch zijn om te ervaren. Zeepaardjes, die heb ik nog nooit snorkelend gezien. Wel schildpadden, die blijven fantastisch om mee te snorkelen. Geniet nog heerlijk verder. xx -
19 Maart 2016 - 15:25
Martien:
Hoe zo terug naar BeNe? Toch nog?
Morgenvroeg in Barcelona. CULTUUR ipv zonnige fuiven!!
Je Saaie peet -
19 Maart 2016 - 15:25
Martien:
Hoe zo terug naar BeNe? Toch nog?
Morgenvroeg in Barcelona. CULTUUR ipv zonnige fuiven!!
Je Saaie peet -
19 Maart 2016 - 17:06
Smurfin:
Alweer een mooi verhaal & helemaal ontroerd door de laatste passage...lijkt mij inderdaad een supertoffe madam! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley