We just found ourselves another paradise...

De eerste boot van Gili Air naar Lombok is een lokale boot die om 7.30am de pendelaars naar hun werk brengt. In principe gaat er elk uur 1 boot. Echter, de boot vertrekt pas als er minstens 30 man op zit, geen zekerheid dus. Ach, lekker vroeg dan hebben we nog de hele dag want we hebben een heel traject af te leggen vandaag. We zijn de enige witte mensen op de boot en worden uiteraard weer bekeken alsof we lepra hebben...
In de haven staat de taxi die Luke geregeld heeft ons op te wachten. Hij wil half dagje met ons mee. We gaan eerst richting Gunung Rinjani om 2 grote watervallen te gaan bezoeken. Erna gaan we langs de haven terug om hem terug af te zetten. Dan gaan D en ik door naar het zuiden.
Het is anderhalf uur rijden naar Rinjani. De wegen vallen verbazingwekkend goed mee. Ik had veel erger verwacht. Lombok is in tegenstelling tot Bali minder toeristisch en bijgevolg minder druk. De rit geeft een mooie impressie van het eiland. Zoveel groen... Wanneer we de vulkaan naderen, begint het toch te steken. Ik had hem zo graag beklommen. Maar helaas, het is nog regenseizoen en dus net iets te gevaarlijk om helemaal tot aan de top te gaan. Mijn voet staat bovendien nog steeds gezwollen en mijn hiel doet te pijn. Maybe next time...
Op de parking worden we -uiteraard- opgewacht door wat locals die ons weer vanalles willen aansmeren. Ze lokken ons mee in een hok om ons zogezegd wat uitleg te geven. Erna vraagt hij 250Kidr pp. Luke haalt zijn geld boven maar ik vraag waarom we moeten betalen. Voor entrance en gids. De entrance fee moet je verder pas betalen aan de ingang van het 'park'. Dat had ik gelezen in de LP. En een gids? Nee, dank u, we vinden ze zelf wel. Schurken zijn het, echte gangsters!
Het is een half uurtje wandelen via een duidelijk aangeduid pad tot aan de eerste waterval en daar zullen ze ons wel de weg wijzen naar de tweede.
Eens in de bossen haal ik diep adem. Jee, dit heb ik gemist! Lekker tussen het groen, in de natuur... In stilte genieten van de sounds of nature. Je hoort ze al van ver... Ze zijn huge... De weg naar de tweede is zowaar nog mooier. We zitten terug in de jungle, me like! Verschillende malen moeten we de rivier oversteken om verder te gaan. Het laatste stuk is klimmen over spekgladde rotsen. Maar wat volgt doet al gauw alle pijntjes vergeten. Een reuze waterval klettert naar beneden. Luke doet zijn kleren uit en gaat meteen plonzen. Ik wil ook! Ijskoud water, zalig! Het water van die zwembaden en zelfs de zee is altijd veel te warm. Dit is kristalhelder, ijskoud, natuurlijk bronwater, zaligheid! Wat een heerlijke verfrissing! Prachtige omgeving, spectaculair.
Op de terugweg stopt onze chauffeur plots. Er is gelijk iets gebeurd, tientallen mensen staan langs de kant van de weg... Er is een grote boom omgevallen die de weg verspert. Shit! We stappen uit en gaan kijken. 2 mannen zitten in die boom, enen mee een machete mes en de andere mee zo'n zaagske gelijk dienen van t Peulengaleis. Alle 2 takskes aan t afzagen van ne kolos van nen boom. De rest staat erbij te kijken... Kapotlachen! Da ga hier uren duren op die manier... Van zodra er een klein stukske vrij gemaakt is, schuiven ze alle eetkramen, stoelen en anderen bazar van op t voetpad opzij zodat de auto's over t 'voetpad' kunnen passeren. Gelukkig, amper 20 min later rijden we alweer...

Lombok heeft niet zoveel highlights. In het Noordoosten heb je de vulkaan met zijn watervallen. In het Zuidwesten heb je prachtige stranden. Daartussen heb je nog Senggigi, een badplaats waar de boten vanuit Bali aanmeren, en Mataram, de hoofdstad en de luchthaven. We zullen dus even een paar uurtjes in de wagen moeten doorbrengen. Gelukkig rijd je bijna de hele weg langs de kust. De westkust heeft waanzinnig mooie stranden en baaikes. Tussen Senggigi en Mataram, doen we die kerel om de haverklap stoppen, 'picture, picture!'
Tegen zijn zin rijdt hij verder zuidwaarts. Elke keer zegt hij hoe ver het wel niet nog is. Alsof we zouden zeggen, aja, laat maar, we gaan hier stoppen...
En plots zegt hij: 'welkom in Kuta', terwijl het 10min geleden nog heel ver was...
Veel vroeger dan verwacht komen we aan in Kuta, de bekende badplaats in het zuiden van het eiland, bekend om zijn surfgolven. Stel je een verlaten baai voor, parelwit strand met een turquoise, helderblauwe zee, omringd door groene bergen met enkele gezellige, supercute strandzetelkes en parasolletjes. Nu, stel je zo een reeks van een tiental van die prachtbaaikes naast elkaar voor, dat is Kuta...
We just found ourselves another paradise!

We zoeken ons een gezellige homestay en gaan beetje relaxen... Klein dorpje, rustig. De meesten komen hier puur voor enkele dagen te surfen en dan weer verder te trekken. We gaan scootertje huren en de mooiste plekjes gaan opzoeken. Gewoon puur genieten van dit paradijsje. D krijgt sms'je van een maat die in Zuid-Afrika zit. Hij vraagt nav een foto die ze gepost heeft waar ze zit. 'Kuta, Lombok? Dat komt goed uit, wij zijn daar morgen ook om te surfen.' Haha, wat is de kans?!?! Gezellig.
Na een dagje vertoeven op een verlaten paradijsje, rijden we terug richting het dorp. Op de weg ligt een hippe tent die uiteraard meteen opvalt op een heuvel. Een Fransman heeft er een bar/resto geopend. Een mix van lokale gerechten met een Franse toets of Franse keuken met een local touch. Maar het is vooral het zicht op Kuta en de zee die het plaatje compleet maakt. Zonsondergangeke meepikken terwijl we genieten van een heerlijk lokaal viske met een witte wijn crème sausje, jammie!
'S avonds treffen we D's vrienden en na t sluiten van de ene na de andere tent rijdt da scooterke nie meer helemaal langs de linkse kant... De hiel doet plots geen pijn meer tot ik de volgende ochtend uit mijn bed strompel... Damn!

Ach, we moeten toch in de auto zitten vandaag want we gaan terug naar Gili's. Om half 1 worden we opgepikt... Of niet... De taxi komt maar niet en er staat geen tel nummer op ons ticket. Dan maar terug naar dat travel kotje waar ik geboekt heb van mijn kl gaan maken. Wanneer hij ons eindelijk allemaal (shared shuttle busje) opgepikt heeft, sluit zijn zijdeur niet meer. Allee, da belooft! Na 40min wachten, moeten we er allemaal uit en wachten. Er komt een andere, veel kleinere bus aanrijden. Er allemaal ingepropt rijden we verder. De rugzakken hangen op t dak te bengelen. Als hij stopt om te tanken, ga ik vlug naar t toilet. Een half uurtje later vraagt een meisje of hij een sanitaire stop kan maken. Ze kan het niet meer houden en roept plots al huilend dat hij meteen moet stoppen. Ze rent de wagen uit de velden in. Het zijn echter rijstvelden en ze zakt gelijk diep het water in en lijkt vast te zitten. D stapt uit om haar eruit te gaan trekken. Ze is haar schoen kwijt maar gaat eerst 'legen'. In de wagen begint een ander meisje te panikeren want haar boot naar Bali gaat binnen half uurtje en we zijn er nog nie... Als ik die ene terug zie komen, zit ze tot haar middel in de modder en vuil. Haar schoen is ze kwijt... Terug in de wagen, rijdt da kalf op zijn dooie gemakske verder. Iedereen wordt nerveus. Dit moet de eerste Indonesiër zijn die zo beschaafd en traag rijdt!! Zelfs nadat we hem verschillende malen aanmanen dat hij voortgang moet maken want ze gaat haar boot missen. Geen idee of ze hem gehaald heeft maar we waren in ieder geval niet om 15u daar...
Uurtje later stopt hij aan een warung, we moeten er allemaal uit. De boot gaat pas binnen uurtje dus we moeten eerst eten... Typisch.
Het boottripje duurt ongeveer 20 min. Na 15min stoppen we aan de verkeerde kant van Gili Air. Iedereen zit zo wat te vriemelen en te kijken... Plots komen daar 30 vrouwen vanop het strand met houten palen aan draven. Die moeten mee op onze boot. WTF? Waar gaan ze da nu nog leggen? Een giga stapel op het kleine voordekje... Gelukkig is t nie ver meer... Gekken!

Even later blazen we uit aan de toog van Oceans' 5, de diving club in de haven van Gili Paradise... Feels great to be back!