Fasten your seatbelts for this metropole ot move!

Honger, dorst en vooral veel zin in gezelschap... Op de hoek van mijn straat en Bui Vien zit een jongen alleen een soepje te eten. Er gewoon naast gaan zitten en kletske doen. Connor is een Ier die in Londen woont en die hier duidelijk niet voor de eerste keer is... Ik vraag een tweede pintje waarbij hij zegt, 'ik weet een veel beter plekje'. Een resto, alias café, alias bookstore, alias travel agency alias klein guesthouse in een zijstraatje maar vooral the place to meet voor de Britten en de Ieren. De tent wordt gerund door een Britse vent en een Vietnamese vrouw en op het bord voor de deur staat in grote letters: 'beer: 8.000 dong', omgerekend zo'n 32 eurocent, SWEET!
Hij blijkt zowat de hele tent te kennen en binnen de kortste keren zitten we met 15 man aan onze tafel. Gezellig! Enigste nadeel, om 12u wil madam gaan slapen en vliegen we buiten. Op naar Bui Vien waar het feestgedreun gezellig aan de gang is en de geuren van allerlei bbq snackjes mijn neusvleugels kietelen. Dit is precies waar ik zin in had! Doe mij maar wat kippestokjes, varkenslapjes, langoustientjes en inktvisringetjes, jammie! A perfect late night snack!
Bij het aankomen aan mijn hostel is alles stil en donker, rolluiken naar beneden, shit... Bij de buren duidelijk nog een feestje aan de gang, ideal!
Tja, da vroeg opstaan zit er ook nie in maar je hebt niet veel keus als je in een kamer ligt van 20m* met 6 man... Wel altijd gezellig natuurlijk. My room mates are a crazy british party animal, a silent Japanese lady met een badminton racket, een compleet gestoorde oostenrijkse en een gezellige Duitse. Na wat keuvelen klaar voor een lekker ontbijtje/lunch. Even snel app'en naar de Ier of hij ook honger heeft maar die ligt nog in zijn nest te stinken dus dan maar eerst een koffie'tje. Man, die koffie is hier heerlijk! Lichte maaltijd want we gaan naar het war museum en dat schijnt nogal heftig te zijn. Pakje zakdoeken mee...
Het war museum is het meest bezochte museum in Vietnam. Absoluut de moeite waard. Wat ik een beetje mis echter is wat achtergrond info. Het zijn vooral foto's en wapens. Gelukkig heb ik me inmiddels wel al wat ingelezen en wat info meegekregen uit vorige musea. De fotocollectie van de slachtoffes van de chemische wapens is toch wel wat akelig en vaak shokerend. Je ziet bezoekers vaak naar een plaatje kijken en hun hoofd meteen wegdraaien, niet echt smakelijk bij momenten, gruwelijke taferelen eigenlijk... Ik heb nog nooit zo'n akelige stilte ervaren in een museum. Je hoort mensen gewoon slikken.
Na 2u gruwel lust ik wel een sigaretje en een eerste pintje kan er ook wel al in...
In de Britse tent is het alweer heel gezellig en het is onmogelijk om daar niet te blijven plakken tot madam in hare nest wil...
Late night snack: bbq kippevleugelkes, delicious!
D2: de Lonely Planet walking tour. Meneer ligt zoals gewoonlijk tot de middag in zijne nest dus ga ik alleen op stap deze morgen.
HCMC is de meest ontwikkelde stad van Vietnam, heel wat Westerse invloeden. Je kan hier bijvoorbeeld een baguetje eten met ham & cheese of kip, croque'jes, taartjes bij de koffie en degelijke westerse gerechtjes. Veel koffiebars hebben een Franse naam en hebben een westers interieur.
De skyline is bezaaid met fancy hotels en 90 floor office buildings. De stad is verdeeld in districten zoals Parijs en het verkeer is een ware crime! Deze stad heeft de laatste decennia duidelijk een complete metamorfose ondergaan en is, in tegenstelling tot de rest van het land, een ware 'metropole on the move'. East meets West en buitenlandse investeerders vinden meer en meer hun weg naar deze booming stad. De geest van het verleden leeft voort in de tempels, monumenten en musea. Enerzijds kan je je hier helemaal onderdompelen in het oorlogsverleden en anderzijds kan je je uitleven in het bruisende uitgangsleven.
Na 6u city trippen heb ik het wel beetje gehad want het is hier verschroeiend heet. 6pm: happy hour in mijn hostel. De dames hebben er duidelijk weer zin in. Veel te lang blijven plakken en Connor heeft al een stuk in zijne gilet als ik bij de Brit aankom. Hij stelt voor om Indisch te gaan eten. De kaart zegt me helemaal niks dus hij bestelt whatever hij lekker vindt. Mega lekker! Onbekend is onbemind... Zodanig lekker dat ik me een ware indigeste fret en even moet gaan liggen in de massagestoel. Na de walking tour hebben mijn fussen dat wel even verdiend.
Ready for a night out with the girls en geen late night snack vanavond, een gin tonickse smaakt beter...
Pfff, t piekt D3... Op de planning vandaag: de Cu Chi tunnels. Groepje van man of 15 including (uiteraard) 3 Nederlanders en een Israëlische dame. De gids denkt dat hij ons de hele tijd moet entertainen met flauwe humor, niet echt op zijn plaats natuurlijk als je een plek bezoekt waar duizenden soldaten gesneuveld zijn, uiteraard heeft hij hier hier enkel over de US soldiers... Net zoals in het war museum krijg je jammer genoeg slechts één kant van het verhaal mee, wat vaak een dubieuze twist geeft aan het geheel. Maja, ze hebben tenslotte gewonnen dus we gunnen hen hun trotse pleziertje en stellen niet teveel lastige vragen.
Die Vietters waren wel slim, sluw en hun vernuftige 'traps' en ingenieuze technieken zijn wel leuk om te zien. Hun vindingrijkheid kende geen grenzen... De highlight van de tour: zelf afdalen in de tunnels en 25m kruipen als een echte paracomando... Nog geen meter op mijn knieën zat ik me al af te vragen waarom ik dit in godsnaam zelf wilde beleven en badend in het zweet kom ik met gekneusde knieën uit da gat gekropen. Miljarde... 10 steken bij op mijn onderbenen en een buil op mijn hoofd, o zo gezellig die tunnels. Wat een climax van mijn dag toch! Even verder volgt voor ons BeNe's het echte hoogtepunt: de schietstand. Geweertje, of beter, bazooka uitkiezen en vuren die handel, geweldig! De Israëlische dame staat vol afschuw naar ons te kijken en vindt het absoluut not done dat we zomaar kogels naar hartenlust mogen afvuren met dat zware oorlogstuig... Tja, wij beleven dit natuurlijk niet alle dagen... Voor ons is dit pure fun!
Geweldig! Maar pijnlijk voor de oortjes, wat een kabaal. Die soldaten moeten niet alleen bruised & blue geweest zijn, maar ook nog es potdoof. En tettenheet in die jungle! Maja, da kan ook den drank zijn natuurlijk...
Eten krijgen we niet want dat hadden die arme stakkers in den oorlog ook nie! Een paar smaakloze stengels die op zoete patatten lijken en een watertje dat voor thee doorgaat... Pfff, t'is dan ver genoeg mee ulderen oorlog. K wil terug naar anno 2015: een Vietse curry en een Saigon pintje. Gezellig op terrasje met de Israëlische vertelt ze dat hun allen verplicht 2 jaar legerdienst moeten doen na hun high school. Pas dan mogen ze of gaan werken, of naar de universiteit. Onvoorstelbaar maar doodnormaal voor een land dat natuurlijk nooit anders heeft gekend. Ze heeft er zelfs vrijwillig nog een jaartje aangeplakt... Tja, geef mij dan maar een jaartje Vlerick school, word ik iets slimmer van dan tanks te maken...
Ze moet om 5pm de bus op naar Mui Ne beach en dus denk ik, k ga mij efkes gaan leggen op mijn airco bedje... De dames zijn ook net terug van hun Mekong trip en t is happy hour in onze kamer. Als ik vraag waar de Duitse is, krijg ik een pijnlijk hartsteekje, ze is haar mama gaan opgalen die net is overgevlogen... So f*cking jealous!!! Wil ik ook!!! Voor mij nog een pintje astu...

Hebben weer alle bars gesloten vannacht dus pas tegen de middag het licht dag gezegd... Middagje in een Frans koffiehuisje met een Belg die hier woont. Had ik via via doorgekregen en dacht, might be interesting, beetje insight information van een semi local. Hij werkt echter zo hard dat hij hier in die 7 maanden nog nie veel gezien heeft dus was wat dat betreft beetje een tegenvaller. Wel interessant om te horen hoe ze hier business doen. Blijft lastig, the government is always watching you... Je doet hier niet zomaar je zin als Westerse boite. Zijn vrouw is van Taiwan en terug keren naar Europa zal hij waarschijnlijk niet meer doen. Hij huivert niet enkel van onze aangename temperaturen maar ook van de bekrompen mentaliteit. Hmmm, kan ik wel inkomen... Gezellige middag en volop genoten van een chill middagje in een airco tent. De girls zijn allemaal vertrokken, mijn kamer heeft zich gevuld met allemaal nieuwe vriendjes, maar ik moet om 6u op dus heb mij wat terug getrokken op de kamer. Blijkbaar was ik niet de enige die daar even nood aan had want bijna alle bedjes zijn al de hele avond gevuld. Is wel gezellig....

Na 5d HCMC had ik de Mekong Delta op mijn planning staan. 3d/2n organized trip met als eindbestemming: Phnom Penh, capital of Cambodja. Maar mijn hart protesteert. Ik heb helemaal nog geen zin om Vietnam te verlaten, helemaal niet. Ik ben nog niet klaar voor ons afscheid. Dus ga ik dit nog even voor mij uitschuiven. "Omdat het kan".
Morgen bus geboekt naar Mui Né, kite surfing paradise aan de oostkust, 215km ten Noorden van HCMC. 2 daagjes beach zie ik wel zitten, en die surferboys ook!
En dan heb ik stiekem nog een reden om terug naar hier te komen...

Fijn weekend daar in BeNe...

De Oostenrijkse blijkt onverwacht naar huis te zijn gevlogen, de heimwee heeft haar overmeesterd...
Gene last van! Geen haar op mijn hoofd...
Komen jullie maar lekker naar hier!
Schwanzie, nog 15 dagen!

Tam bièt x