Wat een prachtig stukje aarde Part II: Sapa

376km ten noorden van Hanoi, 30km van de Chinese grens, op 1650m hoogte, ligt het charmante bergplaatsje Sapa. Ooit ontstaan als een bergstation voor de Fransen, nu een booming stad voor toeristen, ideaal centraal vertrekpunt om de omliggende bergen te verkennen. De hoogste berg van Vietnam, Fansipan, is 3143m hoog en zichtbaar vanuit elke hoek van het idyllische plaatsje. Er zijn hier 4 seizoenen op een dag, frisse lente in de ochtend, zonnige zomer op de middag, bewolkte herfst in de namiddag en koude winter 's nachts. Dit alleen al is heel apart.
Gelukkig had ik mijn grote trekzak in Hanoi achter gelaten want de trektocht was wel degelijk 'met' rugzak...
De weg hiernaartoe, door de bergen is al een trip waard op zich, heel bijzonder als je net een week doorgebracht hebt in een drukke stad en aan de kust.
Bij aankomst met de bus word je overspoeld door locals die je vanalles willen verkopen en je een 'homestay' willen aanbieden. Mijn tour was geregeld dus meteen met de gids de bergen in, een trektocht van +-10km. Gelukkig had er mij op Halong Bay iemand gezegd dat ik goeie schoenen moest aan doen want op slippers ging t nie lukken.
Dit is dé streek waar de rijst wordt gekweekt en de locals hebben de bergen bezaaid met 'cascading rice terraces'. Dit zorgt voor een adembenemend zicht en maakt deze streek samen met de bevolking heel uniek. Er wonen hier 6 verschillende etnische groepen, die Chinees bloed hebben. Ze zien er helemaal andes uit, heel mooie mensen, elk met een eigen taal, gewoonten, kledij,... Ze zijn bijzonder gastvrij en de meeste families bieden hun huizen aan als 'homestay' voor de toeristen.
Hoewel er voldoende hotels van alle klasses aanwezig zijn in Sapa, leek zo'n homstay mij wel dé ervaring. Niets bleek minder waar. Na een lange trektocht door de rijstvelden, kom je met je groepje bij die mensen thuis aan. Hun verwelkoming is hartelijk en meteen een shotje rice wine. De eerste smaakt slecht maar met een beetje sfeer en muziek erbij smaken die krengen al helemaal anders!
Mijn eerste belgen ontmoet. Verder een ouder koppel uit Hawai die daar eigenlijk niet graag meer zijn en heel de wereld al hebben gezien, een Canadees die zo'n extreme groene rakker bleek te zijn, een Nederlands meisje, die uiteraard alleen aan het reizen is, een jonge adhd Brit, een oudere Italiaanse dame mét lipstift en eigenlijk ronduit knettergek en 2 fransozen die elkaar ergens waren tegen gekomen en hij had beslist haar te vergezellen want zijn Engels was zoals de meeste zuiderburen, erbarmelijk! De mix samen met de liters rice wine die we daar kregen zorgde voor een bijzonder plezante avond. Super gezellig tot laat buiten gezeten in de gezonde berglucht. De gastfamilie maakt eten voor je klaar en je mag zoveel drank nemen als je wil, mits opschrijven van de poef. Geweldige avond die eindigde op een matraske op de grond met een mosquito netje en 12 man rond, naast en onder mij. Ik dacht bij mezelf, hier ga k geen oog dicht doen, maar de talrijke lokale pintjes in combo met de rice wine en de sjizzel die die locals mij hadden gegeven tegen mijn hoestje hebben mij de beste slaap sinds mijn aankomst in Vietnam bezorgd.
Volgende morgen als laatste wakker en het eerste wat ik voelde was niet de kater van de rice wine, maar een huge gezwel onder mijn oksel van de wespensteek die ik in de bergen was opgelopen. En jeuken! Nie normaal. Gelukkig hebben ze hier net zoals in Thailand overal tiger balsem... En da koud douchke deed er ook wel deugd aan... Warm water voor meer dan 2 man hebben ze natuurlijk niet... Gsm opladen? 'Sorry, geen elektriciteit deze ochtend'... Allrighty then...
In deze dorpen gelden geen regels, iedereen mag met alle gemotoriseerde voertuigen rijden, of ze nu onder of boven mijn middel uitkomen of beter gezegd knieën want die Chinezen zijn natuurlijk nog ne kop kleiner... Drinken en rijden? Geen probleem... Geen enkel verkeersbord gezien en dieren en mensen moeten de openbare 'wegen' delen.
Dit zijn nog stammen waar de vrouwen uitgehuwelijkt worden op hun 14de, de jongen een meisje moet gaan zoeken op de lokale zaterdagmarkt, de jongste zoon voor altijd thuis moet blijven om voor de ouders te zorgen en ze gemiddeld 6 kinderen hebben. Ze kweken dus ook tot ze een jongen hebben, anders gaat er niemand voor hun zorgen op hun oudere dag, resultaat: onze co gids was met 16 kids thuis... Shit...
Voor het weggeven van hun dochter krijgen ze 2000usd, een buffalo en enkele kippen en eenden... Ongelooflijk dat dit nog bestaat anno 2015!!! Wat een cultuurschok weeral...
Enfin, mijn eerste homestay ever was een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten.
Volgende ochtend hadden ze pancakes voor ons gemaakt, zalig! Eerste keer dat ik ontbijt genomen heb sinds mijn aankomst. Gewoonlijk is t chikken noodle soup, nie zo mijn ding om 8u 's ochtends...
Gelukkig want de 'kleinere' trektocht die gepland stond voor dag 2 was recht naar boven, kapot zweten... Door de bamboo forest en eigenlijk heel wat unieke flora gezien, echt planten en vruchten die ik nog nooit gezien had, alsook een paar joekels van spinnen... Prachtige watervallen en unieke uitzichten, super mooi.
In de namiddag hebben we een local village Cat Cat bezocht waar we de huizen en gewoontes van de verschillende stammen konden bekijken, damn, zo back to basic! Ze zijn volledig zelf voorzienend. Hun kleren maken ze volledig van planten, alsook al de rest eigenlijk. Alles natuurlijk... Heel bizar en ontnuchterend. Djzu wij zijn materialistisch! In hun kleerkast past niet eens mijn skivest! En al hebben ze niks, dan nog zouden ze het luttele dat ze hebben aan ons geven... Boenk, nog ne keer mezelf tegen gekomen...
Dagje afgesloten met een bezoek aan een prachtige waterval en een lokale dans/theatervoorstelling. Een unicum!
6u: massage, een van de betere die ik hier al heb genoten...
Vandaag nog Sapa town bezocht, deed me denken aan een ski dorp in de Alpen. Winkeltjes met dikke vesten, stapschoenen en warme sokken. In plaats van gluhwein is t rice wine. Ze klampen je voortdurend vast, irritant dus snel weer t massagesalon in, nog beter dan gisteren, helemaal relaxed terug de bus op naar Hanoi.
Deed deugd om es paar dagen zonder airco te zitten...

Het is een hele eind weg in het verre noorden en vast niet elke toerist zal het op zijn planning staan hebben maar dit was toch wel een bijzondere, unieke ervaring, temidden van een prachtig stukje aarde!

Morgen (low) maintenance day: wassen en plassen want heb geen schone onderbroeken meer... De bossen haren verwijderen, alle teveel aan bagage terug naar Be sturen en op t gemakske es kijken waar ik mijn reisje ga verder zetten. Opties genoeg en misschien wel een heel leuke verrassing in t verschiet!

Slaapwel xx