'Leven als An in Bali' - Reisverslag uit Sanur, Indonesië van An D'hont - WaarBenJij.nu 'Leven als An in Bali' - Reisverslag uit Sanur, Indonesië van An D'hont - WaarBenJij.nu

'Leven als An in Bali'

Door: An

Blijf op de hoogte en volg An

29 Mei 2017 | Indonesië, Sanur

Als we landen, is t aan t watergieten. Precies zoals de eerste keer vorig jaar in december toen ik met M&M vanuit Jakarta Bali binnen vloog. Pfff, ben te moe om t aan mijn hart te laten komen en tegelijk giert de adrenaline door mijn lijf.
De taxi chauffeur probeert ons het dubbel af te troggelen maar dat pakt natuurlijk niet. Maris is hier voor de 9de keer en ik zit aan mijn aansluitingstreffer en dat heeft ie al snel door. Op weg naar Sanur zitten we met ze'n drie'tjes stil doch belangstellend uit het raam te kijken naar alles wat zich rondom ons afspeelt. Effe terug wennen aan de manier waarop onze chauffeur zich een weg baant door de drukte, het voortdurende getuut, de prachtige palm en banana trees en de sierlijk versierde ronde punten, de vervallen eetstalletjes langs de weg, de meiden die helemaal ingepakt met handschoenen op hun scootertje bollen, maar vooral aan de drukkende hitte. 99% vochtigheidsgraad... Al schijnt de zon niet, toch zitten we allen te puffen en zijn we gelijk lam. De taxi chauffeur weet het hotel niet zijn, tja, no problem, we'll show you the way.
Als we door Jalan Tamblingan rijden, de hoofdstraat van Sanur, spotten we alle nieuwe barkes, winkeltjes en warungs.
OMG! I'm back! This feels great!
Om 10u komt Marco met de eerste Bintangetjes aan en het voelt alsof ik hier nooit ben weg geweest. Prinsheerlijk!
Het is niet te beschrijven hoe ik hier meteen in een opperste staat van relaxheid kom. Alle zorgen en stress ebben gelijk weg en ik voel me bevrijd en vrij, ik voel me gelukkig! I wouldn't wanna be elsewhere in the world, feels like coming home.
Aan onze strandbar worden we meteen herkend en warm verwelkomd. Ondertussen is t zonneke tevoorschijn gekomen en worden we overvallen door een verschroeiende hitte. Na een eerste Nasi Goreng moeten we plonzen... Erna volgen algauw enkele uurtjes tukken want t is effe op. Elke keer als ik me draai moet ik even kopje onder.
Tijd voor massage! We hebben maar een uurtje want om 7pm wordt ons varkentje geserveerd! Kan nie kiezen dus dan maar half u foot massage en half uurtje back. Zou ik een poes zijn, zou ik spinnen... Nie normaal! Te zalig. Gelukkig heb ik dit geen heel jaar moeten missen dankzij het Thais vrouwtje bij mij om de hoek. Ik wil simpelweg niet meer leven zonder!
Eerst effe dag gaan zeggen bij Hanah, het meisje van de guest house waar ik maanden een kamer had. Ze weet niet waar ze het heeft en begint luidkeels te schreeuwen en onophoudelijk te bleiten... Van geluk welliswaar. Ze is aan de Ramadhan maar heeft speciaal voor mij een pintje koud gezet. Heerlijk weerzien met dit lief kind. Ze vertelt dat ze binnen een maand naar Banyiwanghi (aan de voet van Ijen, East-Java) terug keert om haar mama te bezoeken en vraagt of ik met haar de vulkaan wil gaan beklimmen. Ik antwoord dat ze dat met haar moeder moet gaan doen...
Ik stop haar 250.000idr spaarcentjes toe voor haar tripje. Als ik even later weg ga begint ze gelijk weer te huilen. 'I'm not leaving! I'll be back tomorrow.'
Als ik even later met mijn scooter stop voor Linga Longa, verschieten er zich een paar een ongeluk. 'You're back?!' De babi hangt rond zijn spitje te draaien en een intens gevoel overvalt me al voor de 5de keer vandaag. Het huurcontract was afgelopen en hij heeft sinds enkele maanden een nieuwe stek gevonden, groter, ruimer, moderner en wat minder smerig, wat hier ook altijd wel zijn charme heeft.
We ploffen ons in de kussens neer en smullen van onze babi guling. Zaligheid!
Rulas, de Sumatran eigenaar ploft zich naast me neer en fluistert: 'I'm so happy you're back my darling' en speelt even later my favorite Sumatran song: 'Toba Paradise'. Een voor een stuiken ze daar allemaal toe en zelf Aaron, de Franse duiker is present met Whiskey, de enige hond ter wereld die ik leuk vind. Als we kot in de nacht richting bed rijden, ben ik blij dat hun voor me bollen en ik gewoon gas moet geven, ben zochte... Tijd om es richting dromenland te vliegen.
Ik weet weer hoe het voelt om 100% intens gelukkig te zijn! Een hele dag al rol ik van het ene gelukzalige moment in het andere, een rollercoaster van pue happiness,
'Leven als An in Bali'...

  • 29 Mei 2017 - 11:49

    Madre:

    Mijn dhontje,

    Weeral tranen in de ogen! Deze keer omdat ik weet dat je gelukkig bent op dit stukje paradijs!

    Dikke knuffel

  • 29 Mei 2017 - 13:08

    Marleen:

    Ontspannen,verstand op nul en leven,zou daar beter ook eens passeren!
    Liefs,marleen

  • 29 Mei 2017 - 19:01

    Rianne:

    Heerlijk voor je zo'n welkom. Echt thuiskomen. Geniet er maar lekker van. Je verdient het :)
    xx

  • 29 Mei 2017 - 21:08

    Smurfin :

    Zalig om te lezen... ik word er zelf helemaal relaxed en happy van!
    Dikke zoen, x

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

An

"Omdat het kan"

Actief sinds 13 Okt. 2015
Verslag gelezen: 289
Totaal aantal bezoekers 39628

Voorgaande reizen:

28 Mei 2017 - 05 Juni 2017

Ode aan Bali

13 December 2016 - 12 Januari 2017

Tigers for X-mas

20 Oktober 2015 - 11 Januari 2016

"Omdat het kan"

Landen bezocht: