Indonesia, zo puur, zo mooi, zo goudgeel...

Net voor mama op Bali aangekomen is, heb ik een vliegticket geboekt naar Bangkok. Als je Malaysia binnen komt, moet je namelijk bij de immigration kunnen aantonen dat je er ook weer uitgaat, zoals in de meeste landen hier. Dan pas krijg je een gratis 30d toerist visum. Bangkok zou ook mijn laatste tussenstop worden vooraleer ik terug naar België zou komen maar deze laatste vlucht boeken kreeg ik echter niet over mijn hart. Maar ik dacht dat ik haar met het eerste deel van mijn vorige zin wel al een groot plezier zou doen. Ze had me namelijk eerder gevraagd of ik niet gewoon met haar terug naar huis wou vliegen... Hmmm, "I'm sorry mam".
Echter van zodra ik Indonesia 12 dagen na haar vertrek moest verlaten, wist ik al dat er nog een pagina'tje in mijn passport aan besteed zou worden...
Langkawi - Kuala Lumpur en vervolgens KL - Denpasar, Bali. De vlucht naar Bangkok ben ik uiteraard kwijt, maja, 'omdat het kan' zeker...
Door de change in flight schedule kom ik pas rond middernacht aan in Bali. Ik zit op de laatste toeristenvlucht en dacht dat het daar rustig zou zijn. Man, man, man, wat een gigantische stroom aan toeristen van over de hele wereld die daar nog zo laat stranden. Vanuit KL gaat er met Airasia elke 2u een vlucht naar Denpasar. Maar dan zijn er nog al die andere maatschappijen. Duizenden reizigers stromen elke dag Bali binnen. Ik ben blijkbaar niet de enige die hier mijn hart heeft verloren.
Wanneer ik om 1am in de Linga Longa aankom, krijg ik zo'n warm welkom. Ik ben geëmotioneerd. De Harimo's dachten dat ik al lang naar huis was en schrikken zich rot. Meteen speelt de jam-band mijn favorite 'Toba Paradise' song, 'especially for our favorite belgian girl'. Geweldig weerzien met mijn Sumatran tigers. Hier heb ik 5 weken naar uitgekeken en naar verlangd, puur geluk. Ik straal!
Rond 2-3am sluit Rulas, de eigenaar meestal de tent. Het is aan het water gieten en ik mag blijven zitten met mijn favorite harimo. (Der zijn natuurlijk meerdere redenen waarom ik naar dit paradijsje ben terug gekeerd... :-)). Als de toeristen weg zijn, krijg je de local taferelen te zien. Op de bank naast de wc ligt er eentje te slapen, een andere op een houten bank. De hele nacht door lopen er daar locals binnen en buiten, leggen hun daar een paar uur te slapen en gaan weer voort, nemen hun een the'tje of zetten koffie en hangen daar wat. Om 7u heeft hij honger en we gaan beetje verder in zo'n street warung eten. Hij bestelt zich een bord rijst met vanalles en nog wat errond en begint daar met zijn handen in te scharten. Ik heb er hier al veel met hun handen zien eten maar ik blijf er toch van opkijken. Des sauvages zijn het... Overal liggen mensen, al dan niet te slapen, te paffen of te hangen... Dit is Indonesia, zo puur... Hij vertelt me dat hij de eerste 6 weken op Bali gewoon op de bank in de LL heeft geslapen. Hij had nog geen stek. Nu heeft hij een kamer en deelt zijn mager salaris met zijn neef en beste vriend die geen werk hebben. Onvoorstelbaar. Ze hebben zelf zo weinig en delen dan nog alles wat ze bezitten. Dit is Indonesia! Zo rauw en tegelijk warm...
Pas als ik rond 8u terug in mijn guesthouse kom, merk ik wat een leuke plek dit is. Allemaal aparte kamers rondom een centraal terras met gezellige tafeltjes en een zwembad. Een blanke man is koffie aan t zetten in onze gemeenschappelijke keuken en kijkt nogal raar op wanneer het werkmeisje me vraagt of ik nu pas terug ben. Hij woont op Sint-Jacobs en uiteraard stof genoeg tot een babbelke. Dan zit ik op Bali en dan is mijnen buurman ne gruute Gentsche Fieste ganger, geweldig!
Ik ga een paar uurtjes rusten en de eerste dag in Thailand of Indonesië is altijd maintenance dag. Salon binnen en grote opkuis. In mijn vertrouwde massage salon verschijnt er een giga glimlach op haar gezicht wanneer ze mij ziet. 'Are you still here??!!' 'No, I'm back!'
In de supermarkt een toastbroodje en ne pot Nutella gaan halen voor als ik nog een late night hongerke zitten heb. Ik schrik me rot van de rekening. In den Delhaize ben ik een tienvoud kwijt.
Is wel makkelijk zo'n eigen keukentje met alle vertrouwde toestellen.
De volgende avond raak ik aan de praat met een oudere man van Hawai en nen Australiër. Lang geleden dat ik zo gelachen heb. Fantastisch hoe je je met compleet strangers zo kan amuseren. Aan de overkant van de bar in een hoekje zit een witte kerel die ik gelijk van ergens ken maar ik kan hem nie meteen plaatsen. Bij elke nieuwe sigaret ga ik bij hem vuur halen om toch ergens een opening te creëren. Ik heb daar gelijk al mee aan den toog gehangen denk ik de hele avond. Ik vraag zijn naam en hij zegt 'Jan'. Meteen valt mijn frank en ik bijna mee van verbazing. 2 jaar lang heb ik daar mee aan den toog in d'Hoeve gehangen tijdens onze studentijd in Gent. Dit kan toch nie waar zijn! 12 jaar geleden...
@ Timmies, remember diene raren tiest die altijd vree zwaar aan de vodka zat en na d'Hoeve vaak nog mee kwam naar de Pallieter. Ge kent hem zeker!! Industrieel ingenieur, vree slim, maar een vree alcolprobleemke toen.
Hij werkt al 8 jaar voor een baggerschepen bedrijf in het buitenland en wil uiteraard niet meer terug keren naar BeNe.
Wat is de wereld toch zo klein...
Enige tijd later komt de Franse duikinstructeur binnen die hier woont en vindt t de max dat ik terug gekomen ben. Hij overtuigt mij om toch eens duikerslessen te nemen dus dat staat dan meteen op de agenda voor de komende weken. Als ik t nu nie doe, doe ik t nooit. Bovendien is Indonesia, naast Australië, een van de mooiste duikersplekken op aarde dus meer dan de moeite. Een must-do!
Deze morgen eens goe uitgeslapen want t was nodig... Ik verblijf aan de uiterste zuidkant van Sanur terwijl ik vorige keer aan de noordkant zat (om de hoek van de LL this time...) Ik zou terug kunnen gaan naar mijn vertrouwde beach stek bij het hotel maar ik wil toch eens deze kant verkennen. Het allerlaatse strandbarke ligt er rustig bij en heeft slechts 5 beach zetelkes. Zalig... Het ziet er hier zo verlaten uit. De hele middag lig ik hier alleen met 2 Zweedse dames te lezen. Tegen 5pm verandert de hele scene plotseling. Dit is de plek waar de locals komen plonzen. Honderden Balineesjes bezetten het strand. Fantastische taferelen. Een groepje jongetjes speelt in het water, niet met een bal, nee gewoon met een plastic zakje die ze vullen met water en vervolgens naar elkaar gooien. Ziet er beetje pijnlijk uit maja, daar kunnen ze wel tegen. En plezier dat ze hebben. Vrouwen leggen eerst hun offerbakje neer op het strand vooraleer ze vervolgens, met al hun kleren aan, gaan plonzen. Koppeltjes komen op het strand hun op de markt gekochte nasi of maïzen opeten. Ik ben de enige witte hier nog en wordt van alle kanten bekeken, maar ze zijn zo lief en vriendelijk. Het water is bezaaid met tientallen gele eendjes waar de kleinste smurfjes in zitten te ploeteren. Vrouwen zitten schotels af te wassen op de golfbreker, of lopen rond te sjouwen met lokale waren die ze verkopen. Tientallen honden leven zich volledig uit in het water met hun baasjes of met elkaar. Tijdens de dag is het te warm voor hen dus tegen zonsondergang komen ze buiten. Dit is Indonesia! Zo puur, zo mooi, zo goudgeel...