Wild life in the Sumatran jungle

Gisteren net nadat de zon onder ging, viel de electriciteit uit. Ik zat nog in een klein, gezellig resto'ke op het einde van de straat te genieten van de rust. Plots was het stekkedonker. Even wachten zeiden de jongens hier en na enkele minuten was er weer licht, kunstlicht welliswaar. Bij aankomst in mijn barak sprong de plon weer. Deze keer for real... Niks meer, geen licht, geen internet, geen fan meer in mijn kamer, tettenheet! Ik dacht ik ga naar mijn kamer dan maar filmpje kijken. Ipad nog 10% batterij, gsm plat. Tja, opladen lukt dus ook nie meer. Dan maar muziekje luisteren in den donker. En ja, dan rest er een mens maar 1 ding meer... In stilte genieten... Van Oscar and the Wolf en mezelve...
Het bleef maar duren... Op de koop toe begon het keihard te onweren en te pletsen. De regen op mijn dak klonk luid door mijn rustig muziekje... De muziek even uit en gewoon genieten... Van de natuur in volle ornaat. Geweldig... Dan kom je even helemaal tot jezelf terwijl je jezelf helemaal laat opslorpen door moeder natuur.
Na 4u begon het mij beetje tegen te steken en daal ik de trap af, bijna op mijn gezicht want die houten trap was spekglad. Ze zaten met ne man of 6 bij kaarslicht te kaarten. 'Are you okay? Are you hungry?' Vraagt Obiwan, de eigenaar bezorgd. Nee hoor, misschien lust ik wel een pintje en ik ga er gezellig naast zitten. Geen bal versta ik ervan maar ik geniet van hun vrolijk taaltje. Sumatran people zijn zo vrolijk, ze lachen en lollen heel veel, met zo weinig...
Ik vraag of hij mij kan wekken morgen want zonder gsm ga ik niet wakker worden...
Maar t is niet meer nodig want plots is er weer licht... Al duurt het nog behoorlijk lang eer hij zijn wifi verbinding weer aan de praat krijgt. Net online belt mama. Ze is goed toegekomen en wonderbaarlijk vol energie. Ze is al volop aan t wassen en staat te koken want jaja, dat heeft ze gemist waarschijnlijk...
Erna bel ik Schwanzie op en we hangen bijna 2u aan de lijn. Ze is aan t koken en t is weer feest, kapotlachen!
Ik geraak moeilijk in slaap en om 3u, na amper een uurtje slaap, word ik wakker van mijn buren. Zij ligt te hoesten gelijk da ze alle momenten ga stikken, hij ligt te snurken en k ben zeker dat hij de halve jungle in trance houdt. Getver!
De wekker was niet van doen want om 7u word ik gewekt door het ochtendritueel van diezelfde twee laweid makers... Een ouder koppel uit London waar ik vandaag mee ga hiken.
Banana pancakes, een overheerlijke cappuccino met palm sugar en een banana-carrot-orange juice, jammie! Die calorieën tert ik er straks wel weer af.
We vertrekken met ons 3'en en twee jonge gidsen. Eens de gammele brug over de rivier voorbij komen we al heel snel aan de ingang van het Gunung Leuser National Park, dat zich met een totale oppervlakte van 7.930m2 uitstrekt over de provincies North-Sumatra en Aceh, het tropisch regenwoud van Sumatra.
Hier heb ik enorm naar uitgekeken en hoewel er heel veel beestjes leven, o.m. verschillende apensoorten, de sumatran tiger, rhinos en uiteraard de oerang oetangs, moet je toch bovenal bijzonder veel geluk hebben om er te spotten. De tour is behoorlijk duur en er is absoluut geen garantie op een levendige kennismaking. Maar mijn verwachtingen zijn hoog gespannen en ik moet hier absoluut oerang oetangs zien. Ik blijf hier door tjollen tot ik er minstens een gespot heb. Het eerste creature wat we treffen is een klein groen slangetje. Ik ga er met mijn camera boven staan en de gids maant mij aan achteruit te gaan want die kan plots zijn kop draaien en aanvallen.
Nog geen half uur verder zien we een klein groepje dames stil staan en de gids wijzen. Hmmm, zal zeker een spin of zo zijn. Ik spurt er naartoe en kijk mee in de richting. We zien niks... Pfff... Vals alarm... En plots slingert er in de verte een lichtbruine kolos van de ene boom naar de andere tak. Jiiiiiiiihhhhhhaaaaa! Meteen prijs! Iedereen is in opperste paraatheid en staat te popelen om dichter te gaan. De gidsen moeten als een hond de kudde schapen bij elkaar houden en leiden ons in de richting van de oerang oetang. Hij slingert verder aan een enorme snelheid en net wanneer ik overladen word door een teleurstellend gevoel roept een andere gids een beetje verder dat we hem moeten volgen. Hij heeft er nog 2 gespot. Mama met een kleine. We hollen door de takken en broesen achter die kerel aan en plots springt hij op een paar meter voor ons op de grond. Wwwhhhhooooaaaaa! Wat een enorm beest! Hij kijkt ons aan en gaat een beetje slingeren rond de takken. Hij lijkt gewoonweg voor ons te poseren en geniet van de aandacht. We sluipen steeds dichter en dichter want iedereen wil natuurlijk het ultieme kiekje. Plots springt hij op de grond neer in een positie om recht naar ons te lopen. De gids roept 'move, move' en we lopen als gekken achteruit. Ik zweer het je als er zo'n huge beest voor je neus staat klaar om ons aan te vallen, ga je lopen zo snel je kan, zonder achterom te kijken. Na zo'n 50 meter draaien we ons om en dat beest blijkt gewoon nog op dezelfde plaats te staan. Haha, grapjas... Het is alsof hij geniet van ons eens goed in de maling te nemen. Geweldig! We gaan terug stilletjes dichterbij en hij gaat weer ostentatief kunstjes uithalen rond zijn slingertak. Hij kijkt ons recht aan... Waanzinnig! De adrenaline raast door mijn lijf, ik ben opgewonden gelijk zot. Dit is een onbeschrijflijk gevoel. Een oerang oetang in het wild die met je staat te spelen op amper 5m van ons. Plots kijkt hij omhoog en heel ver boven ons in de toppen van de bomen hangt zijn zoontje te slingeren. Het is ongelooflijk welke afstand die kunnen slingeren, van de ene boom naar de andere. Dit is gewoon National Geographic but so f*cking real. Wanneer de kleine geleidelijk afdaalt en dichter komt, wordt moeder een beetje zenuwachtig en stelt ze zich een tweede keer, nu wel naar ons toe komend. We stuiven angstig weg gelijk dat er een tijger achter ons aan zit. De gids zegt dat we moeten opletten nu want als de kleine in de buurt is, kunnen ze heel agressief worden. We gaan terug dichterbij maar deze keer heel voorzichtig en we blijven op een zekere afstand. Genieten van moeder en dochter samen aan het dollen. Hoewel moeder heel erg op haar hoede is en ons voortdurend vanuit elke ooghoek in de gaten houdt. En dan begint dat dier nu toch naar ons te rennen. Mijnen tikker slaat over en ik spring door de broesen gelijk dat de hele Singapore Zoo achter me aan zit. Wat een bangelijk gevoel, letterlijk en figuurlijk! Hij blijft zeker 100m achter ons aanhollen en ik zou daar wel eens een video'ke van willen zien. Ik denk dat onze reacties en gezichten goud waard zijn...
De gids roept dat we mogen stoppen en op veilige afstand zijn. Hij leidt onze kudde weer bij mekaar want in het heetst van de strijd zijn we als gekken uit elkaar gestoven...
Iedereen is dolgedraaid maar enorm onder de indruk. Buitengewoon spectaculair. Wat een gevoel van binnen... Wow!
We stappen met ons groepje verder en al gauw zijn we omringd door tientallen aapjes, die grijze die we inmiddels meer dan gewoon zijn. Maar ze spelen met ons en t is wel grappig. Onze gids haalt stukjes fruit boven en daar zijn ze natuurlijk gek op. Het voederen levert wel leuke momenten op. Ze weten het verdomd goed in welke rugzak er iets te vreten valt. Het zijn echt little bastards! Ze sluipen stiekem naar de rugzak toe en beginnen aan die rits te prutsen. Ze zijn nie dom... Grappig. We trekken verder en beginnen te stijgen. De oudjes kunnen niet volgen en we moeten voortdurend stoppen en wachten. Tijd om rond te kijken en te spotten. Boven ons geritsel en er hangen een paar gibbons boven ons hoofd. De gids is enorm onder de indruk want zelden zien ze deze aapjes. Deze beestjes zijn echt mooi, al kan je er niet mee dollen want je mag nog zoveel fruitjes eten, no way dat ze afdalen. Ze blijven op veilige afstand heel hoog in hun boom zitten en houden ons angstvallig in de gaten. Heel schuwe beestjes maar wel super mooi. We zijn weer ver voorop en halen een Australisch duo in die op de grond aan het pauzeren zijn. Wanneer ik dichterbij kom zie ik dat net naast de jongen op een tak, op amper een meter van zijn hoofd een aapje zit te posen. Eentje met een kuif, een soort hanenkammetje. Prachtig beestje. Ik haal een fruitje boven en mag hem voeden. Hij neemt het beleefd en zonder brut geweld uit mijn hand en blijft gewoon letterlijk naast ons zitten. Ik kan hem aanraken en strelen maar de gids raadt me dit sterk af. Hij ziet er zo zacht en plonzig uit. Ik moet me heel erg inhouden maja, het blijven wilde beesten en ze kunnen lelijk uit de hoek komen.
De gids vertelt dat er al heel veel mensen gebeten zijn, ook door de oerang oetangs. Hij toont ons zijn been en dat staat letterlijk van boven tot beneden vol met grote, diepe lidtekens. Wow! De oerang oetangs hebben hem al flink toegetakeld maar dat is omdat ze altijd maar dichter en dichter willen komen en dat al eens fout afloopt.
We hebben echt geluk vandaag want nog geen kilometer verder treffen we alweer een andere apensoort, eentje met 2 streepjes op zijn kaken. Schattig beestje en komt ook bijzonder dicht bij ons zitten. Ze zijn zo braaf en lief. Helemaal niet agressief of vijandig of irritant gelijk in Ubud. Ze zijn enkel geïnteresseerd in onze lekkere fruitjes en blijven van onze camera en zonnebril af. Wat een lieverds!
Bij de volgende stop beginnen de gidsen hun zakken te herverdelen en wat ik al lang hoopte gebeurt ook. We gaan splitsen. Het ouder koppel kan niet meer mee en gaat meteen richting rivier om te lunchen. De andere gids neemt mij mee naar de top om de uber grandma oerang oetang te gaan zoeken. De tocht is bijzonder pittig maar omdat ik hem probleemloos kan bijhouden noemt hij me steeds 'jungle queen'. Het is hier waanzinnig mooi en ik heb weer energie voor duust! Er fladderen voortdurend prachtige vlindertjes om ons heen. Eens op de top zoekt hij ze maar helaas kunnen we haar niet vinden. Ze was hier gisteren nog gespot door zijn vriend maar ik heb pech vandaag... De afdaling is echt gek maar ik vind dit geweldig. Het is eigenlijk helemaal niet zo warm onder het bomen en bladen dek maar het zweet loopt van mijn gezicht en mijn t-shirt is kletsnat. De humidity is enorm. Telkens we een riviertje oversteken, steek ik er eerst mijn kop in ter verfrissing. Na nog geen 10 sec vraag ik me af of het nog het rivierwater is die van mijn gezicht drupt of alweer een stroom zweetvocht... Bij een watervol stoppen we om te lunchen. Hij schilt een komkommer en wat tomaten en ik vraag hem waar de aapjes blijven... Plots worden we van alle kanten omringd door wel 60 aapjes. Daar is de hele troep alweer. Ik wil ze voeden maar hij zegt dat ik moet wachten tot we zelf gedaan hebben met eten en dan mag ik hun de restjes geven. Ze komen letterlijk naast me zitten, zielig kijken en ik kan het niet laten mijn overheerlijke nasi goreng met hen te delen. Plots ben ik omrings door tientallen apen. Ze zitten gewoon vlak naast me en nemen de stukjes rustig uit mijn handen. Wat een fantastische tafelgenoten!
Wanneer er eentje boven Indra in de boom recht op hem begint te pissen lig ik strijk. Hilarisch. T zijn schurken, nie normaal. Plost spot ik een zwart lijntje op mijn hand. Ik dacht wat zwart vuil uit de rivier maar ik probeer het eraf te vegen en het blijft gewoon hard plakken. In een fraktie besef ik dat dit geen vuiltje is maar een lelijke teek. Mijn hand begint te bloeden en ik begin als een gek nerveus aan dat achterlijf te trekken. Hij wil er niet uit en hij kruipt steeds dieper in mijn huid. Scary! Ik word gek en sleur aan dat lijf tot ik die kop eruit ruk. Indra zit te gieren van t lachen en zegt dat dit niet erg is, dat die enkel wat bloed komen zuigen. Jaja, t is al goed maar ik heb daar nog geen vredelievende verhalen over gehoord en dat ding moet niet van mijn sapjes komen drinken. Weer tot rust gekomen zie ik in mijn ooghoek een reusachtig beest langs me kruipen. Een hagedis van wel een meter sluipt rakelings langs me heen. Door mijn bruuske beweging is dat ding het water in voordat ik hem voor eeuwig kan vastleggen. Fantastisch! I love the wild life!
Na onze gezellige luch met de hele familie trekken we verder richting rivier. 'You can swim' hup die kleren uit en eindelijk een meer dan welgekomen verfrissende duik in het koele heldere water. Zaligheid! De stroming is zo sterk dat je gewoon ter plaatse tegen de stroom kan zwemmen. Die kerels hebben natuurlijk leute met mijn geklungel.
De terugtocht naar ons dorpje gaan we niet te voet doen maar al raftend in van die zwarte banden. Mega leuk! Vooraleer we die twee ouwe dozen oppikken nog een verse rijpe ananas gekregen. Jammie. Al die lekkere fruitjes vandaag.
Erna dobberen we in onze banden terug met een super uitzicht op al dat groen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat ik al die prachtige beestjes gezien heb vandaag, en allemaal zo dichtbij. Dit is echt een topervaring die ik niet snel meer zal mogen meemaken. Wild life in the jungle! Fantastisch! Ik ben fan! Misschien toch een baantje zoeken bij Nationale Geographic. Zou me hier wel kunnen aanpassen...

Ik had hier voor 2 nachten geboekt en ging morgen verder trekken richting vulkanen maar mijn gids heeft me nog een trekje aangeboden voor morgen, gevolgd door een tweede rafting. Dat sla ik niet af. Bovendien gaan mijn buren zondag naar Lake Toba met een private car en ik krijg een lift. Komt goed uit! Is toch weer een dagje reizen.

Het is hier zo waanzinnig mooi, zo rustgevend, zo back to basic en de rijkdom van deze natuur is onbeschrijfelijk. Daarnet zat er een beest op mijn hand die ik nog nooit gezien had. Geweldig! I like! Heb me vanavond met de locals in de rivier gewassen, zalig verkoelend. Ik laat me volledig meeslepen in dit prachtig lichaamsdeeltje van moeder natuur.... Genieten!

Het eten is hier heerlijk en de mensen zijn zo vriendelijk, warm en open. Ik voel mij hier goed en gelukkig en kom een beetje tot mezelf. Zalig...

Ik word net geïnviteerd om mee spelletjes te spelen met de locals in mijn lekkere resto'ke. Fun fun...



Btw, gaan slapen met 0-1, opgestaan met 2-1! COBW!