Ijen, 'lonely mountain'???!!!

Gisteren aan het zwembad nog wat laatste info zitten lezen om over te steken van Bali naar Java. De populaire toeristenroute loopt van West naar Oost, oftewel van Yogiakarta naar Bali. In de Lonely Planet wordt alles uitgelegd en beschreven in deze richting. Die maloot die mijn gids geschreven heeft, heeft er blijkbaar nooit bij stil gestaan dat het traject ook perfect andersom kan. Even Internet raadplegen. Search 'ferry from Bali to Java'. Idem dito! Geen uurregeling te vinden, enkel W-O. Tja, t zal zijn eigen dan wel uitwijzen zeker. We laten ons door de hotelshuttle droppen aan de pier in Gilimanuk en kopen een kaartje voor de ferry. 7.000idr of nog geen halve euro pp. Er staat niks aangeduid voor voetgangers, enkel voor voertuigen. We volgen de auto's en lopen over dezelfde baan de boot op. Nagenoeg geen voetgangers die deze oversteek maken...
Wanneer we tot het bovenste dek klimmen, stijgt de vulkaan meteen voor ons uit, zijn topje ligt in een bad van schuimwolkjes te dobberen. IJEN....
Sinds ik in Phuket naar Delphine haar foto's heb zitten kijken, ben ik enorm geïntrigeerd door deze vulkaan. Hij schijnt adembenemend mooi te zijn en bovendien heel apart en bijzonder.
Ubud was voor mij een beetje een herhaling van wat ik gedaan had toen M&M hier waren, wat ik helemaal niet erg vind natuurlijk... Pemuteran was pure fun, snorkelen, hiken, chillen en rond cruisen met scootertje om vanalles mee te pikken onder de baan. Niet echt vernieuwend, desalniettemin heel erg leuk en enorm van genoten. Maar ik heb honger naar een nieuwe uitdaging. Je wordt verslaafd aan de adrenaline en opwinding van mooier, beter, cooler...
Toen we in de mangroven liepen, wees de gids plots in de verte en zei: 'Ijen vulcano'. Ik had hem al enige tijd in de gaten maar had me helemaal niet gerealiseerd dat het 'hem' was. Ik zat nog met mijn hoofd in Bali en Java was gelijk nog heel ver weg. Niets bleek minder waar. Daar lag hij en sinds dat moment verlangde ik heel erg om hem aan te raken...
Prachtig zicht op de boot dus van Bali naar Java. Achter je ligt het national park omgeven door enkele heel mooie groene bergen. Voor mij prijkt mijn favoriet... Genieten!
Ik heb een heel basic kamertje geboekt in Banuywangi, de uitvalsbasis voor trekkings naar het Ijen plateau. Bij aankomst moeten we dan ook geen enkele moeite doen om een tour geregeld te krijgen. Ze smijten ermee naar je hoofd wat uiteraard een lekker prijskaartje oplevert. Ik heb 500k betaald voor Mount Batur. Ijen spelen we klaar voor de helft. Enige verschil, ik hoef geen gids. Naar het schijnt wijst het zijn eigen uit. We gaan gewoon de meute volgen...
Om middernacht worden we opgehaald. Ik sta even te discussiëren met de chauffeur want ik vind dat belachelijk vroeg maar hij overtuigt me dat we tijd nodig hebben want er is meer dan alleen de top bereiken... Spannend! Bovendien zijn we een uurtje terug gegaan in de tijd en staat de zon dus ook een beetje vroeger op.
We hebben nog 4u en uit ervaring weet ik dat een beetje rust geen overbodige luxe is. Snel een hapje eten en nog even proberen de oogjes te sluiten. We zitten in een uithoek van de stad in een buitenwijk tussen de locals en veel valt er niet te vreten. Dan maar naar de supermarkt nog even wat snackjes scoren om mee te nemen op de tocht. Buiten staan er twee kraampjes, een pitta/kebab kraam en een smoothie kot. Jammie! We zitten natuurlijk tussen de moslims en dat uit zich meteen in lekkere fretsels! Die pitta is niet te vreten maar de smoothie maakt alles goed. Bij aankomst in onze bescheiden kamer, lees 90graden sauna, moeten we even een oogje dicht knijpen voor al het gekruip... Mama moet dringend plassen en komt al even snel uit de wc gelopen als ze erin gegaan is. Er zit een mega kakkerlak in onze badkamer. Voor mij inmiddels een onaangename gewoonte dus die schoen mee en op jacht. Ik sla hem mis en hij rent onze kamer in. Wat volgt is uiteraard een hilarische jacht op een specie die ons eigenlijk niks doet maar er gewoon degoutant vies uit ziet. Ik moet geen moeite doen om mijn ogen te sluiten en ben gelukkig nog een paar uurtjes ver weg. Bij het maken van de kleine rugzak springt er plots weer zo ne vetzak uit mama haar zak. Hij verdwijnt tussen onze lakens en ik sus haar met het feit dat we daar toch niet meer slapen. Make yourself @ home. Wij gaan hiken...
Een 4x4 jeep brengt ons naar het startpunt. Daar wachten we samen met zo'n 100 andere toeristen tot het park open gaat en we kunnen vertrekken. Ik heb ergens gelezen dat de 3km van hieruit naar de top een 'moderate' hike is. Hmmm, easy en voor mij mocht het zelfs nog iets pittiger. In totaal gaan we zo'n 550m omhoog. Net voor we de top bereiken kom je op een plateau. Op dat moment is het 3u en merk je daar niks van, je volgt gewoon de massa. We staan zogezegd op de top maar merken er weinig van. Het is pikkedonker en ik zie hem zelfs niet liggen. Het hoogtepunt van Ijen is dan ook niet de top van de berg. Het is een actieve vulkaan en je kan helemaal afdalen tot in de krater. Echter, aan het begin staat een heel groot bord 'forbidden for tourists to go into the crater, dangerous!' Als je het dan toch doet, neem je best een gids want de afdaling is levensgevaarlijk. Tja, we hebben er geen dus sluiten we aan bij een groepje voor ons. Iemand maant ons aan ons gasmasker op te zetten en dat komt geen minuut te laat. Na 2 passen adem je gewoon pure zwavel in en dat pakt enorm op je adem. Je ogen gaan ervan pieken en je keel wordt gelijk afgesneden. Benenden in de krater is een mijn van zwavel. De rook is enorm. Op de tocht zie je voortdurend lokale mijnwerkers de berg op en af gaan gevolgd door de krater in en uit klimmen met op hun rug manden vol zwavel. Aan de voet van de berg ligt een Chinees bedrijf dat medicijnen en skin care producten vervaardigt met de zwavel vanuit de vulkaan. De mijnwerkers worden per kilo betaald en hebben er dus baat bij zoveel mogelijk mee te zeulen. Tot 80 kg sleuren ze die krater uit de berg af. Dit is echt slavenarbeid van de hoogste plank en vreselijk om te zien. Jongens van amper 18 jaar, alsook oude mannetjes van boven de 70, gekleed in lompen zeulen met manden vol. De ellende, vermoeidheid en leed staat op hun gezichten te lezen.

2 seconden laten glij ik uit en val ik een eerste keer. Even paniek en de Spaanse dame die achter ons loopt besuit terug te keren en op de top te blijven. Meteen wordt ons duidelijk hoe angstwekkend gevaarlijk deze tocht is. We weten dat we beloond zullen worden en dalen verder af. Het is bijzonder lastig ademenen door zo'n masker maar van zodra je het afzet, wordt je luchtpijp gelijk volgepropt met chemische rook. Na ongeveer een uur klauteren bereiken we het absolute hoogtepunt van deze kolos. Een blauwe vlammenzee danst over de krater. Het is een chemische reactie van zwavel die te vergelijken is met de vlammen die je ziet als je een gasvuur aansteekt, maar dan vele malen groter. Dit is echt impressionant. Never seen before. Iedereen is ondersteboven en geniet in stilte van de blauwe dans op de rotsen. Ernaast zie je de mijnwerkers de zwavel ontginnen en verzamelen. Wanneer ze de stukken afkappen, zijn ze oranje. Na een uur worden ze knalgeel. Prachtige kleuren... Heel bijzonder. Dit hebben we nog nooit gezien. Na een 20-tal minuutjes moeten we het voor bekeken houden daar diep beneden want het is niet uit te houden. Dit voelt echt niet gezond...
De tocht naar boven is in tegenstelling tot de beklimming van de berg eentje buiten categorie maar wanneer we na een hele tijd eindelijk terug boven zijn, is de zon stilaan wakker aan het worden en krijgen we een glimps van de Ijen plateau. Wow!!! Ijen, Javanees voor 'lonely mountain'...
Dit is zoveel meer dan een bergje... Aan de ene kant heb je de krater waar we net uit zijn gekropen. De rotswanden zijn bekleed met een soort witte lava laag. Daarnaast hab je de Merapi berg waar de zon stilaan vanachter aan het verschijnen is. Rechts daarvan heb je een gigantisch mooi uitzicht op de bossen en bergen die rond Ijen liggen en wanneer je helemaal op de top gaat staan krijg je zicht op een tweede absolute hoogtepunt, het meer midden in de krater. Een blauwtint die ik nog nooit eerder zag, laat staan voor een waterplas. Een zwavelmeer. We zitten met ons tweetjes minutenlang in stilte te genieten van dit overweldigend zicht. Spectaculair! Dit is ongetwijfeld weer een van de mooiste dingen die moeder natuur mij kan tonen. Ijen, niet alleen een prachtige naam maar een ongeziene natuurlijke schoonheid, heel apart en heel bijzonder. Dit vind ik echt geweldig en zonder twijfel een van de hoogtepunten van mijn reis.
Het is 6u en de zon is helemaal fris en monter. De afdaling is bijzonder lastig. Het lavazand maakt het allemaal heel slippy en ik kom verschillende keren ten val. Gelukkig kunnen we genieten van een adembenemend uitzicht over de broertjes van Ijen. Terug bij de jeep kan ik geen pap meer zeggen en geen minuut later val ik in een diepe slaap op de achterbank, op het kussentje waar onze chauffeur de hele nacht heeft liggen pitten. Het stinkt en is ongelooflijk muf maar de cellen die normaal gezien een reactie zouden uitlokken zijn al lang vertrokken... Zzzzzzz....

Wat ik vandaag weer gezien heb is overweldigend, adembenemend, apart en uniek in zijn soort, de natuur op haar mooist... Dit kan ik niet beschrijven, dit moeten jullie met jullie eigen ogen aanschouwen. Onbeschrijflijk genoten... Echter met een sprankeltje rauwheid van de arme stakkers die dagelijks hun leven wagen om te overleven...

Ijen, je hebt twee bewonderaarsters bij...
Wat een geweldige ervaring weer, ben stilaan nog aan het nagenieten... Zooooooo mooi! Ik kan blijven naar de foto's kijken... Zou t zo opnieuw doen...

De Bromo vulkaan was de volgende op onze planning. Helaas is deze schoonheid een beetje wild voor t moment en bijgevolg gesloten voor toeristen... Damn! Planning à la minute moeten aanpassen en een beetje meer zuidwaarts nog een vulkaantje gevonden... Morgen avond volgt alweer een nieuwe uitdaging!

Eerst eens goed bijslapen...