Goodbye Myanmar & Ryan, never cu again...

Heel lang getwijfeld of we naar Mandalay zouden gaan of niet. Maar vele recommendations alsook het feit dat er een volledig hoofdstuk aan gewijd wordt in de Lonely Planet deden ons dan maar besluiten van wel. Het absolute hoogtepunt van Myanmar hadden we toch al gezien en voor another hiking trip in Hsipaw hadden we gelijk geen energie meer.
Het waren immers verkiezingen en als we er dan toch iets van wilden meemaakten, repten we ons best naar Mandalay, de culturele hoofdstad van Myanmar. Hoewel deze stad door toeristen voornamelijk wordt gebruikt als uitvalsbasis voor daguitstapjes of trips naar het Noordelijke deel van het land.
Aangekomen met de avondbus -lees door elkaar geschud, gekneusd en misselijk- reste er ons niet veel meer dan ergens een pintje scoren. Het was na 9pm dus een late night snack zat er niet meer in. Dan maar een of ander local kot binnen en hopen dat we toch nog een fris pintje konden krijgen.
Gespot: 3 Britten met een fleske rum. Scheitemurtel maar lachen! Ons Myanmar pintje (vree lekker bierke trouwens) was dubbel zo duur als hun 0,75l fleske 'Mandalay rum'. 45min later, 10pm, werden we buiten gezwierd en dan rest er maar 1 ding meer, hopen dat je in een local street shop nog iets kan scoren om mee in het hotel te gaan zitten. In de kleine lobby zaten nog 2 Israëlische dames en een Vietnamees te shithead'en. 'Are you guys in?' 'Sure'. Na een paar spelletjes, begonnen het Israëlisch fort (zat bijna in 2 zetels tegelijk...) en Ryan te discuteren over de zin van geloof en religie, aan de ene kant: een diegelovige joodse en aan de andere kant: he could't care less. OMG... Hoe goed de diplomatieke relaties tussen Israël en de US ook mogen zijn, hun religieuze overtuigingen liggen mijlenver uiteen... Het leken wel 2 hanen in een kippehok, kon het niet meer aanhoren, lange dag geweest, mijn nestje in.
Om half 8 werd ik gewekt door Ryan die de kamer in kwam, was net ontbijtje gaan nemen en ging toch even zijn roes uitslapen.
Geen zin in zo ne rum stinkerd naast mij, dus dan maar bed uit en de cycling tour van Mandalay gaan doen. Hij fietst toch niet graag dus dan doe ik dat eerst en gaan we later wel samen de rest bezoeken.
Ik zal heel kort zijn over de 'highlights' van mijn 3u durende fietstocht, de foto's die ik op facebook gepost heb van 'what you did not get to see...' Zijn nagenoeg allemaal genomen vanop mijn fiets...
Als je als westerling op een fiets door de kleine straatjes van zo'n stad rijdt, dan kijken ze je aan alsof je van een andere planeet komt, also ze nog nooit een blekerd gezien hebben. En believe it or not, maar vaak is dat ook echt zo in die achterstraatjes. Heel vreemde ervaring, je wordt door werkelijk iedereen die op straat loopt, zit, eet, werkt aangestaard, van alle kanten, raar gevoel...
2 andere benoemenswaardige sights. Uiteraard gaat de tocht langs de grootste pagoda van Mandalay, bestaande uit verschillende tempels en gebouwen rondom de central pagoda. Was ik even vergeten, maar het waren verkiezingen dus ik botste op allemaal stemlokalen vol met locals. Geen toerist te bespeuren... Mij stiekem tussen de menigte gemengd om toch een glimps te kunnen opvangen van hoe dit in zijn gang gaat. Je denkt nu toch niet dat je als westerling onopvallend foto's kan staan maken van de stembusgang. Komt er daar eentje op mij afgevlogen, vlug die camera weg en lopen... Ze jaagt mij weg en doet teken dat ik naar de tempel moet kijken... Geen pottenkijkers! Links in mijn ooghoek zie ik al een paar mannen in uniform opstaan, oei, maken dat ik weg kom...
Iedereen die gestemd heeft, moet met zijn pink door een pot blauwe inkt, dus je ziet 2d lang wie er heeft gestemd en wie niet. Bepaalde groepen zoals de monniken mogen niet stemmen...
Heb er de voorbije dagen nauwelijks iets van gemerkt maar hier in Mandalay is het toch het onderwerp van de dag en later zal blijken dat er een historisch hoge opkomst was... De bevolking is ook echt blij met de uitkomst, hoewel ze toch geen presidente mag worden. Voor 1 keer zijn ze fier en blijken er plots toch een paar Engels te kunnen spreken tegen ons...
De laatste stop van de cycling tour was een luxe hotel met een skybar met river view, me like! Een overheerlijke cappuccino en wifi! 3usd... Ben ik namelijk niet meer gewend...
Prachtig zicht, een oase van rust, ne propere wc en bediening die ik al zeker niet meer gewend ben. Even chekken of mijnen buddy al uit zijne nest gevallen is.
Tegen zijn goeste, met ne kater diene velo op achter mij aan.
Op het programma: Mandalay Hill en de Grand Palace. De Hill schijnt prachtig te zijn bij sunset dus dan maar eerst de rest. Bwa, mooi maar niks overweldigends... Hij kiest het eten maar dit was misschien toch wat verregaand, een onherkenbaar vleesje waar werkelijk alle onderdelen in vewerkt zitten, hmmm, nie slecht maar toch gevaarlijk... 1,5usd voor 2p... Zalig voor de portomonee, maar niet voor mijn lijfje zal later blijken...
Boven gekomen op de Hill, badend in t zweet want in Myanmar is t nog wel wa warmer dan in Vietnam, 37-38gr, deksel op de neus. Geen shorts... Ach whatever, dan gaan we wel verdiepje lager kiekjes maken. Kunnen ze niet goed tegen want ze denken dat ze je dan gauw een broek kunnen aansmeren, schurken!
Tocht naar boven was korter dan gedacht en de zon was nog lang nie aan t ondergaan. Maar voor ik een voorstel kon doen, lag hij daar alweer ergens op een bank te maffen. En wel nie op t schoonste plekje van t platform om foto's te maken dus al die pelgrims mij vies aan t aankijken dat hij daar gewoon 'in de weg' lag te knurren... Hilarisch... Op den duur begonnen ze dan maar foto's van hem te maken...
Bon, geen bier te krijgen uiteraard want religieuze plek. Dan maar weer naar beneden ze, f*ck die sunset hier.
Waar zouden we beter kunnen genieten van een prachtige zonsondergang dan in het luxe hotel?
Happy hour, ideal! Gratis coctailkes, lekker! Na zonsondergang moesten de fietsen terug binnen en moesten we de trip voor morgen gaan boeken.
Naast ons een eenzame Duitser, aan de klap geraakt en 5u later werden we vriendelijk verzocht de tent te verlaten. Pfff... Een laatste keer van hun luxe toilet gebruik maken maar toen ik terug kwam, was alles opgeruimd, iedereen weg, lichten uit, muziek uit, behalve onze tafel. Dienen Duitser had dat geregeld dat we daar mochten blijven hangen met ons fleske rum, zalig. Feestje bouwen op de rooftop bar van t schoonste hotel in Mandalay. Muziekje erbij, podium in t midden geschoven en danske placeren onder een miljoenen sterrenhemel... Heerlijke nacht! Schwanzie, je moest erbij geweest zijn! Onvergetelijk!
Volgende ochtend stonden die fietsen daar nog, geen trip geboekt en alle 2 beetje voos...
Tja, wat zijn de opties? (Hij kwam altijd wel met een voorstel maar in the end vond hij de mijne altijd beter...) had de vorige dag tijdens mijn fietstocht gezien dat er naast dat hotel een fun park was met open lucht zwembaden, waterpret dan maar! Man, man, man, wat een ouwbollig pretpark, kapotlachen... Da lunapark was geniaal... Bikini'tje aan en plonzen! Heerlijk met een kater en 38gr! Ik was de attractie van heel t park. Waarom? Omdat ik zo'n bleke huid heb. Zij willen allemaal wit zijn en zwemmen met al hun kleren aan om toch maar niet te bruinen, en wij willen tannen. Tja, ne mens wil toch altijd wat hij nie heeft... Plots komen er 4 jonge meisjes rond mij hangen en maar foto's nemen... Iedereen wou met mij op de foto, vreselijk!!! De hele middag hebben ze naar ons zitten staren, irritant is dat!
Rare mensen!
Na zo'n intense trip door Myanmar met een zeer hoog reistempo, was dit wel een droomafsluiter! Heerlijk middagje chillen en plonzen, enige jammere: geen drankjes laat staan bier te verkrijgen... Tja, commercieel kun je ze bezwaarlijk noemen...
Het einde is nabij, nachtbus terug naar Yangon waar ik nog 1 dag zou spenderen en hij 2 vooraleer we onze reisplannen verder zetten, ik terug naar Vietnam, hij via Bangkok naar Ankor.

Over de komende 48u valt er niet veel te berichten want de Burmese street food heeft me zwaar te pakken gehad (en nog steeds) en heb een namiddagje in bed doorgebracht en een behoorlijk zwaar afscheid van mijn reisbuddy. Na 12d samen reizen is dit me veel zwaarder gevallen dan ik had gedacht... De reis terug naar Vietnam was een combo van de wc-pot en veel traantjes...

Ga blij zijn om terug in Vietnam te zijn...
Goodbye Myanmar, a unique, amazing experience, but never see you again!