Save the best for last... Mekong Delta of de berg!

Save the best for last...the Mekong Delta.
Ook wel 'lower Cambodia' genoemd want dit was een stukje land dat lang toebehoorde aan het Khmer regime en als laatste geannexeerd werd.
Op een of andere manier, was dit het stukje waar ik na Halong Bay, het meest naar uitkeek. Het leek mij iets mysterieus te hebben, ongetwijfeld een uniek stukje groene delta, overheerst door water en het daarbij horende boeiende leven.
Het is een bijzonder groot stuk land die vele highlights heeft en waar je makkelijk een aantal weken zou kunnen in vertoeven. Maar die tijd gaan we niet nemen dus heb ik een 3d/2n tour geboekt, met homestay om zoveel mogelijk te zien in 2d en de derde dag de grens over te steken want mijn customized tour eindigt in Phnom Penh, capital city of Cambodia.
De Mekong Delta wordt ook wel eens de 'rice bowl' van Vietnam genoemd want hier wordt genoeg rijst gekweekt om meer dan het hele land te voeden.
De bus brengt ons (Brits koppel, Duitser en anderen) naar My Tho, beetje de uitvalsbasis vanuit HCMC voor een bezoek aan de Delta, waar we de boot opgaan om verschillende eilanden te gaan bezoeken. Eens op de boot overvalt mij een overweldigend gevoel dat ik na 34 dagen mij eindelijk op dat prachtig stukje land bevind dat ik al 2x vanuit de lucht mocht spotten. Great!
De rivier is gigantisch breed, zo groot dat hij dagelijks 2 getijden heeft. En naast de onnoemelijk vele rijstvelden, is het ook de streek waar ze verschillende fruitjes kweken zoals sugar cane, coconut, grapefruit,...
Bedoeling van de tour is dat je zowel de natuurlijke pracht te zien krijgt, alsook een kennismaking met lokale gewassen en natuurlijk de lokale bevolking (vandaar ook mijn voorkeur voor een homestay with locals).
Op het eerste eiland krijgen we te zien hoe ze van kokosnoten coconut candies maken. Wa ne zoeten boel! Na de suikerbom, krijgen we een klein schnapske, snake wine! Je moet weten, op dat moment is het 9u in de ochtend en 40° komt aan... Zeker als hij na het nuttigen met de fles komt aandraven, een glazen fles met doorschijnend drankje, getrokken in een slang! Is gelijk een opgezette slang op sterk water. Slik... Uiteraard wilen we weten hoe ze dat beest in godsnaam in die fles gekregen hebben door die smalle opening. Ze drogen de slang in de zon waardoor hij krimpt, douwen hem in die fles met snake wine en door de vochtigheid, neemt dat beest weer zijn 'natuurlijke' gedaante aan. Jammie... Mijn maag keert een beetje...
Op het volgende eiland bezoeken we een bee farm. On the menu: honey of course: in thee, met koekjes, in skin care producten, een honingsausje,... Een heel gamma wordt aan ons voorgesteld en af en toe wordt het een beetje langdradig...
Beetje ingekakt vraagt onze gids plots: 'you want to hold the snake?' 'Snake??, welke slang? Ja, t zal wel!' Zitten er daar 2 Vietnamese pythons die het duidelijk wel graag hebben dat er mee gemoost wordt. Hup, zet hij die joekel in mijn nek, brrr, voelt beetje slippy aan, en zwaar en sterk, lijkt wel één grote spier. Die kop danst heen en weer tot hij voor mijn gezicht komt hangen en mij gelijk uitdaagt... Ja, kom op met die foto want dat beest moet van mijn nek af! De foto op facebook is de laatste van de reeks, bij de eerste hangt die kop ter hoogte van mijn neus en trek ik een gezicht alsof ik aan t kakken ben... Een panisch momentje...
Na een muziek vertoning van een lokale familie (boring....), gaan we de roeibootjes op. 2km lang vaar je door de jungle, ronduit geweldig! Dit is waarvoor ik naar hier gekomen ben. Onwaarschijnlijk landschap en genieten van elke seconde. Je hoort de geluiden van de jungle en een ongekende maar heel bijzondere geur masseert je reukorgaan. Uniek...
Het is telkens vroeg opstaan en de gidsen werken hier maar halve dagen dus na de lunch, gaan we de bus op richting Can Tho waar we onze homestay geboekt hebben. Snelwegen in de Delta? Vergeet het! Ik sta vol van de blauwe plekken en ben een keer uit mijn zetel gekatapulteert. Een dutje doen zat er niet bepaald in... Na 3u hobbelen en bobbelen, worden we met z'n 3'en (Brits koppeltje) op iets wat voor een pechstrook moet doorgaan afgezet. Het is donker en we hebben geen flauw benul waar we ergens zitten. 'You wait here' en hij verdwijnt terug de bus in en raast verder. Na 10 min komt er een tenger vrouwtje op een scooter aangereden. 1 scooter vs drie mensen, drie grote trekzakken, en drie kleine rugzakjes... Ze zijn hier nu wel gewoon om met de hele familie op 1 motorbike te kruipen maar gelukkig beseft ze al snel dat dit hem niet gaat worden. Een tweede scooter komt na 15 min aangehobbeld, een derde na een half uur. Al snel verdwijnen we in kleine wegeltjes waarna we gewoon de jungle inrijden. Geen wegen, geen lichten, de planten vliegen alle kanten uit, en af en toe rijd je op paadjes van 20cm breed met langs weers kanten -uiteraard- alleen maar water... Alleen al de weg naar de homestay is de moeite waard. Bij aankomst treffen we drie Australische vlooiers aan in een hangmat. Die ene is al in geen drie jaar thuis geweest en de dame heeft al meer dan een jaar haar moeder niet meer gezien of gesproken (voor mij uiteraard compleet onbegrijpelijk..) Ze reizen vootdurend de wereld rond om in Canada het skiseizoen te gaan doen, alsook in Japan en dan tussendoor een maandje 'zomer' in ZO-Azië. Ik hoef jullie niet te vertellen hoe die wunstenbakken eruit zien. Haar dat al in weken niet gewassen is, laat staan geknipt. Dat er tegenwoordig handige reisclippers en trimmers bestaan, dat moeten ze ook ergens gemist hebben en blijkbaar willen ze aan kleren al helemaal gaan cent uitgeven. Zouden ze verteld hebben dat ze daar al maanden in die broesen leven, ik had ze geloofd. En stinken!!! Maar dit zijn dan wel uitgerekend the 'people with stories', lot's of crazy, funky stories. En da's altijd wel gezellig en lachen natuurlijk. Er worden van allerlei lekkernijen op tafel gezet en je kan zelf je verse springrolls maken met vis, porc, verse rice noodles, verse groentjes en sausjes, heerlijk! Het eten alleen is al een goeie reden om bij die families te gaan slapen, jammie! De weg naar mijn bed (matraske...) leidt door hun keuken, woonkamer en slaapkamer en ik lig op geen 2 meter van oma te slapen. Gelukkig hangt er een mosquito netje want je mag nog zo'n hele bug spray leeg spuiten, je levend opfretten doen ze toch die jungle bugs...
5u de wekker, een koude douche en de dag start met een wandelingske door hun jungle dorpje tot aan de rivier waar we opgepikt worden door een boot. Zalig wakker worden met een warme ochtend breeze op de Mekong.
Heb al enkele floating markets gezien in Thailand maar dit formaat heb ik nog niet meegemaakt. Kilometers lang liggen grote boten met hun koopwaar te dobberen. Handelaartjes banen zich met hun kleinere, vaak gammele, bootjes een weg door de markt op zoek naar hun specialiteit. Prachtig om te zien met welke snelheid en handigheid ze vanop het water handel drijven. Een wereld op zich, een wereld op het water...
Als je door de Delta rijdt, vaart, wandelt, fietst, zie je 9/10 keer altijd ergens water, de Mekong, de zijrivieren, aangelegde kanaaltjes, kleine stroompjes, beekjes, onvoorstelbaar. Ik dacht dat wij in Nederland veel water hadden?! Wel, dit is VEEL water.
Het leuke aan deze trip is ook dat je overal waar je komt, mag proeven of lekkernijen kunt kopen. Je loopt dus de hele dag door te fretten! Geweldig! En onbekende snackjes moeten geproefd worden natuurlijk! Onbeperkt snacken! Wat een leven!
Mijn derde dag is de oversteek dus ik heb een lange busrit voor de boeg naar het noorden in de namiddag. Wanneer ik (door elkaar geschud) wakker word, ben ik nog de enige toerist in de bus. Hmmm, er stonden gelijk nog 2 sights op mijn programma, een berg en een tempel. Maja, hij zal gleen goeste meer hebben om voor mij alleen een ommetje te maken. Ik zal de nacht door brengen in Chau Doc, waar ik morgen ochtend de boot op ga. Ik ben volledig gedesoriënteerd en voor het eerst in 35 dagen ben ik moe, uitgeput eigenlijk. Na twee dagen uit de lucht te zijn geweest is het altijd fijn om es te facetimen met Schwanzie. We hebben weer veel te vertellen maar binnen een uurtje is de zon hier onder, en vermits er hier geen enkele toerist te bespeuren valt, lijkt het een lange avond te worden on my own... 'Ik ga eerst nog een klein tourke doen, veel is er hier precies toch nie te beleven, en bel je straks terug'. Ik check even google maps en blijk toch in het centrum te zitten, hmmm, dat belooft... Straat verder is er een local market, altijd leuk om es door te wandelen, al is dit niks nieuws meer na 25d Vietnam. Heb er inmiddels zoveel gezien... Pfff, ga hier precies rap rond zijn... Op het einde van de markt, roept een man naar mij 'vous parlez français?' 'Euh, oui...' We raken aan de klap en as usual wordt mij gevraagd waar ik vandaag kom, hoelang ik al in Vietnam ben en waar ik morgen naartoe ga. 'vous avez visiter le mont Sam?' (Ah, die berg, denk ik bij mezelf) 'euh, non' 'alors, on y va, on va regarder le soleil, 4usd allez-retour' tja, why not? 'D'accord!'
Achter op zijn motorbike rijden we een berg op, af en toe schakelt hij terug naar eerste, blijven we zo wa hangen en vrees ik dat we achteruit gaan bollen in plaats van omhoog... Man, man, man... Hoe slagen ze er toch altijd in?!
Het laatste steilste stukje doen we gelukkig te voet...

Op de top zie ik voor mij een prachtig stukje Delta, loodrecht op mij de almachtige Mekong River en loodrecht daarop, op ongveer een km van de top waar wij staan een kanaal. 'C'est la frontière'. En wanneer ik mij terug naar de zon draai, kijkt Cambodia mij recht in de ogen! Een gigantische bergketen met de ondergaande zon er vlak boven hangen.

WOW!

Mijn ogen vullen zich met tranen en ik fluister 'hello Cambodia'...
Zonder woorden...
Dit is ongetwijfeld één van de mooiste en meest waanzinnige zonsondergangen die ik ooit gezien heb, staande in mijn lieve vriend Vietnam, toekijkend op mijn prachtige nieuwe uitdaging van morgen.
En samen met 6 andere Belgen, kijken we 20 min lang muisstil naar de zon die langzaam maar zeker wegzakt achter de bergen. Tussen een zee van wel duizend libellen, een stilte was nog nooit zo vol, en wederom ervaar ik hier een huge 'wow' moment. Totaal overweldigd, overvallen, overdonderd... En voor heel even waan ik mij de gelukkigste vrouw op aarde...

Dit is onbeschrijflijk mooi, waanzinig!

En ik neem een mental picture, voor eeuwig vastgelegd.
(Ik heb er zo eentje van o.a. Niagra Falls, van de zonsondergang op Railey beach, van de Sixtijnse kapel, van Bobonne, en van Brian Molko, James Hetfield en de Lenny). Dat zijn beelden die je om het even waar, om het even wanneer, glashelder voor je geest kan halen, omdat je ze zo intens en overgelukkig beleefd hebt en voor eeuwig op je netvlies hebt gebrand.

Mijn eerste kennismaking met Cambodia is er eentje om nooit meer te vergeten, en plots heb ik er heel erg zin in, en ben ik helemaal klaar voor mijn nieuwe uitdaging. Tegen de tijd dat jullie morgen wakker zijn, heb ik weer een stempel bij in mijn pasport.

Ga slapen want wederom ne hele vroegen.. X