Deel II: Een mens heeft niet veel nodig...

'Traveling is the only thing you can buy that makes you richer'

Deel II: Een mens heeft niet veel nodig...

Geplande reistijd: 3 maanden
Locatie: Zuid-Oost Azië
Gemiddelde dagtemperatuur: 27°
Rugzak volume: 55l
Rugzak inhoud (op moment van vertrek...)
- 8 onderbroeken
- 2 paar kousen
- 2 t-shirts met mouwen
- 6 t-shirts zonder mouwen
- 2 dunne t-shirts met lange mouwen
- 2 shorts
- 1 lange broek
- 1 windstoppertje
- 1 paar sneakers
- 1 paar sandaaltjes
- 2 paar slippers (als er eentje t begeeft, heb ik meteen reserve)
- 2 bikini's
- handdoek
- cocoontje (slaapzaklakentje)
- minimaal toiletgerief
- leesboek en LP
- flashlight
- zonnebril en hoofddoekje tegen zon
- bril ver, leesbril en reservebril ( tja, blind als ik ben, als k geen leesbril meer heb, is t gedaan e, dan kan ik vliegerke naar huis nemen...)
- kussenovertrekje/minihanddoekje
- first aid kit
- tampons en pil
- laders elektronische toestellen
- klein rugzakje en klein draagtasje
- fototoestel
- mosquitonet
En t allerbelangrijkste: passport, credit card, gsm en Ipad
Totaal: 16kg

'Is dat al?'
'Je gaat dat geen drie weken volhouden.'
'Ben je zeker dat je genoeg mee hebt?'
'Heb je wel genoeg ondergoed mee?'
'Zou je geen jas meenemen?'
'Niks vergeten?'
'Haha, je gaat hier snel terug staan ze!'

...

Tja, uiteraard had ik t liefst mijn hele dressing mee kunnen nemen. Maar je moet keuzes maken en echt tot het absolute minimum beperken want je moet die rugzak menige malen in- en uitpakken, en vooral: je moet hem dragen.

Maar geloof me vrij: 'een mens heeft niet veel nodig'.

Na de eerste 10 dagen in Hanoi, voor ik naar Myanmar vloog, heb ik een evaluatie gemaakt en alles wat ik in die 10 dagen niet aangedaan of gebruikt had, sea mail back home! Leesboek (uiteraard, what was I thinking?! Lees thuis al nooit...) sandalen (1 keer 2u mee in Hanoi rond gelopen en bleinen all over...) kleren die ik aan had om te vertrekken (veel te warm...) en menig gezichtscremeke (allemaal nie nodig hier, een stukske zeep will do)
Resultaat: 3kg lichter!

Wat me enorm opviel is hoe snel je je eigen geuren verliest. Al je spullen gaan anders ruiken en je eigen lijfgeur verandert. Je eet natuurlijk anders, drinkt ander water, en gebruikt niet de producten die wij thuis allemaal smeren. Heel vreemd om je eigen lijfgeur niet meer te herkennen... Ik wist zelf niet meer hoe ik rook...

De regel: elke dag een vers onderbroek heb ik 8 maanden lang aangehouden, er zijn grenzen... Al heb ik het wel af en toe es moeten omdraaien, of een bikinibroekje aandoen uit nood... Echter, elke dag een verse t-shirt, no way... In t begin is da om de 2-3 keer, maar al snel gaan die principes ook vervagen... Je kan vaak gewoon niet anders. Als je snel doorreist, heb je geen tijd om je laundry te doen.
Thuis was ik mijn haar om de dag. Het langste hier was een week... Je haar wordt op den duur niet meer vet, al denk ik dat je gewoon je grenzen gaat verleggen en t nie meer merkt... Thuis zou je hoofd gaan jeuken, je zou gek worden... Allemaal gene last van... Soms bleef t gewoon recht staan, haha...

Ik heb in die 8 maanden nooit zoiets gehad van: 'shit, moet ik nu weeral t zelfde aan' nooit! Je gaat daar gewoon geen aandacht meer aan besteden, dat is niet meer belangrijk... Je bent vaak al blij dat je nog iets 'vers' hebt, iets dat niet stinkt of beplekt is. Het maakt hier niet uit hoe je eruit ziet, hoe je erbij loopt. Er ziet je toch niemand?!

De eerste keer dat ik hier 'last' van had was na 6 weken toen ik in Bangkok was. Sofie was bij mij en we wilden een coctailke gaan drinken in the Skybar van The Hangover movie. Zij had een simpel zwart kleedje aan met sandalen. Ik mocht niet binnen: 'no elephant pants and flip flops in here!' Tja, balen, heb niks anders...

Een tweede keer was in Singapore. Ik had al 2 maanden niks anders gedragen dan bikini, jeans shorts en verbleekte t- shirts met -ondertussen- gaten in. Als je dan terug in de 'beschaafde' wereld komt, heb je zin om iets schoons, deftigers aan te trekken. Je kan daar niet zomaar op je sliffers een restaurant binnen lopen. Uitgaan al evenmin... Mensen lopen daar gekleed zoals bij ons, ook al is t daar tettenheet, ze hebben pumps of sandaaltjes aan, geen sletsen...

Ik heb natuurlijk het geluk gehad dat menige vriendjes en madre me zijn komen bezoeken. Als je maanden aan een stuk dezelfde shirts aan doet, gaan ze scheuren, verslijten, plekken die er niet meer uit gaan,... Ze wassen hier niet mee Dreft en Dash op 40° ee... Wit wordt grijs, zomen gaan openrijten, plekken zijn er niet uit...
Elke keer toen er iemand kwam, hebben ze mij verse kleren, shampoos, tampons, pil ed mee gebracht... Elke keer weer feest! Iets nieuws, iets schoon! Fantastisch!
Zeker wanneer Schwanzie arriveerde mee haar drie toiletzakken vol cremes, lotions, serums, haarmaskers,... Moest altijd lachen maar was stiekem altijd dolgelukkig! Ne keer een gezichtscremetje of een merkbody lotion ipv die waterige melkjes die ze hier verkopen. Zalig! Ze liet ook altijd de leftovers achter...
Toen Geoff aankwam stond er plots een fles parfum in mijn badkamer, parfum!!! Wow, zalig! Heb de hele week met een mannegeurtje rond gelopen. Kon mij nie schelen, de geneugten van lekker te ruiken namen even de bovenhand.

Toen mijn leesbril stuk was -DRAMA- heeft Schwanzie hem meegenomen naar Be en mama hem terug meegebracht.
Ik zou drie maanden blijven maar ben er uiteindelijk bijna 8 aan t reizen. Was daar uiteraard niet op voorzien. Geoff heeft mijn nieuwe credit card moeten meebrengen, verviel in maart, alsook extra pil doosjes... Mama had die opgestuurd maar dat duurde een eeuwigheid en zat zonder...

Bij deze dank aan al diegenen die mij vergezeld hebben en mij vaak uit de nood geholpen hebben of mij opnieuw even de luxe van thuis meegebracht hebben...
Het is onvoorstelbaar hoe je van zo kleine, stomme dingen gaat genieten. Je bent je van veel meer bewust. Thuis is het allemaal maar normaal en vanzelfsprekend...
Ik had weken lang in een dorm geslapen, toen we in Phuket in een 200usd/n resort terecht kwamen. Heb vorig jaar 8 maanden in het Pullman hotel gewoond en ben dat dus meer dan gewend. Maar was even een schok! Een ruime badkamer, een grote douche, handdoekjes, oorstokjes, een grote spiegel, een zalig bed met donsdeken, een kast om je kleren op te hangen,... Wow! Zaligheid! Wen je snel weer aan...
Moest na die week wel even weer wennen want mijn volgende stop was een shared dorm in Singapore waar we 1 toilet en 1 douche hadden voor heel die hostel... Vree proper is da nie ze, kan t jullie verzekeren...

Al bij al heb ik maar 2 keer echt afgezien. Op mijn grote vulkaanvrienden en Down Under. Mijn hele rugzak was voorzien op tropische temperaturen. Als je 's ochtends vroeg de sunrise gaat aanschouwen op die vulkanen sta je echt te rillen van de koude. Ik had geen enkele trui of jas mee. Vaak heb ik gewoon alles wat ik had aan lange mouwen over elkaar aangetrokken. Bij de trip op Rinjani was de koude mijn grootste vijand.
In Australia is de winter begonnen. Nu, geloof me, de term 'winter' is een zeer relatief begrip rond de steenbokskeerkring... In Perth hebben ze gemiddeld 300 dagen zon per jaar. Tijdens de zomer regent het 2 dagen en de gemiddelde temperatuur in de wintermaanden is 18°!
Maar als je uit een tropisch evenaarsklimaat komt, met een vochtigheidsgraad van 98% is zelfs 24° pijnlijk koud. Ik wist niet waar ik het had in Sydney... Ben me noodgedwongen een jeansbroek en fleece moeten gaan kopen. In de woestijn heb ik echt afgezien. Bij amper 5° is een shortje niet echt aangenaam... Ik had meteen uitslag van de koude op mijn handen en armen...
En dan weet je dat je zoveel lekker warme kleren hangen hebt thuis...

Hier kom ik dan meteen ook even terug op de vraag: 'zou ik dingen anders doen?'
Ja! Ten eerste zou ik ten minste 1 sportoutfit meenemen. Ik heb zoveel kilometers gewandeld, gehiked, gefietst,... Met een jeansshort is dat nu niet bepaald ideaal voor de billen en de reet...
Ten tweede zou ik een regenjas met uitneembare fleece meenemen. Dit zowel voor de regen als voor de koude. Die heb ik echt meerdere malen gemist! Echter niet op Bali...

Iets wat me wel verrast heeft, is de luxe om een leven te leiden zonder auto! Ik ben gek op autorijden, altijd al geweest. Ik rij heel graag en heb geen enkel probleem om lange afstanden te doen of urenlang in mijn wagen te zitten. In tegendeel, ik vond dat net leuk want dat was voor mij vaak quality me-time. Ik herinner me nog het gevoel toen ik mijn rijbewijs haalde en vooral toen ik mijn eerste auto had. Was dat een enorm, eindeloos gevoel van vrijheid en flexibiliteit. Plots ben je geheel onafhankelijk en kan je ten allen tijde gaan en staan waar je wilt. Ik vond dat fantastisch! Ik heb nu 8 maanden lang niet met de auto gereden. Geen enkele keer. Zelfs het aanlokkelijke voorstel op Fraser Island om met die 4WD Jeeps te gaan crossen sprak me niet aan. Hoe vreemd is dat? Ik die nie liever doe dan in gemotoriseerde voertuigen rond crossen en snelheid maken. Een auto is voor ons een enorme luxe, maar ik vind geen auto hebben, geen auto nodig hebben een nog veel grotere luxe en vrijheid! Het liefst van al zou ik nooit meer in een auto hoeven te rijden. Dat zou pas een zalig leven zijn!

Het blijft een feit: 'een mens heeft niet veel nodig!'
8 maanden lang heb ik met 2 rugzakjes rond gehuppeld, dat waren 230 dagen lang zowat mijn enige bezittingen. Het is vreemd om als 'materialistische mens' nooit niks van jezelf te hebben. Altijd en overal slaap je in andermans bed, zit je op andersmans stoel of zetel, eet je aan een ander zijn tafel, gebruik je een fiets of scooter die niet van jezelf is, keukengerief uit een vreemde keuken, handdoeken en lakens van de hostels.
Je moet altijd alles met heel veel zorg en vooral respect behandelen want het is nooit van jou. Er is nooit niks van jou...
Heel vaak ook moet je delen. Je bent hier niet de enige en iedereen heeft recht op proper gerief, dezelfde ruimte en faciliteiten. Als alle stekkers bezet zijn, dan heb je pech en moet je wachten om je telefoon op te laden. Altijd rekening houden dat je niet de enige bent die moet douchen 's ochtends. Als je op trip gaat, sta je best vroeg genoeg op want als de badkamer bezet is, moet je je beurt afwachten.
Geduld is een heel mooie deugd als je rondtrekt...

Ik had nooit gedacht dat ik met zo weinig spullen zo gelukkig kon zijn. Als ik het geluk heb om op zoveel plekken te komen aan de andere kant van de wereld, zoveel moois, waanzinnigs en spectaculair mag aanschouwen, zoveel verschillende culturen mag leren kennen, zoveel leuke activiteiten doen, geweldige mensen ontmoeten, met exotische beestjes mag spelen, heerlijke culinaire hoogtepunten mag beleven, dan heb ik niks, maar dan ook niks nodig! Dan ben ik zonder ook maar iets de gelukkigste mens ter wereld! Ik zou thuis onmiddellijk en zonder twijfel al mijn spullen willen ruilen om dit te kunnen verder doen.
Ik wist niet dat 'niks hebben' me ooit gelukkig kon maken...