The immigration story...
Door: An
25 Mei 2016 | Australië, Melbourne
10.000 jaar geleden werd het land rond Port Philip Bay (de baai waarin Melbourne ligt) gevormd door aboriginals. In 1835 zetten de eerste 2 Britten er voet aan land, komende van Tasmania, eiland onder Victoria, waar ze eerder al aan hun bezetting begonnen waren. Ze tekenen een verdrag met de aboriginals voor 250.000 hectares grond. Vanuit Sydney worden Britse veroordeelden gestuurd om aan staatsprojecten te werken. In 1837 is Melbourne geboren en 2 jaar later zeilden de eerste Britten rechtstreeks vanuit Engeland voor de verdere uitbouw van de stad.
Ze hebben volk nodig om de regio te ontwikkelen en stimuleren immigratie op grote schaal. Pas in 1851 wordt Victoria afgescheiden van New South Wales (capital Sydney) en vindt het belangrijkste feit uit de geschiedenis van de regio plaats: de ontdekking van goud!
In minder dan een decenium immigreren een half miljoen mensen naar Melbourne (vooral Engelsen, Ieren, Schotten, Amerikanen, Duitsers en Chinezen) wat de stroom helemaal niet aankan. Er is een tekort aan accomodatie, voedsel en de immigranten brengen ziektes mee die de lokale bevolking drastisch doet uitdunnen. De aboriginals hebben geen immuniteitssysteem tegen Westerse ziektes en sterven massaal.
De immigranten zijn voornamelijk mannen en er is een groot tekort aan vrouwelijk schoon. Agenten in UK worden betaald om ongehuwde vrouwen te recruteren.
Pas in 1869 zal het parlement in Victoria een wetgeving goedkeuren ter bescherming van de luttele aboriginals die nog resten. Dit ten einde uitsterving te voorkomen en hun culturele waarden te vrijwaren. Je ziet er hier nog, al moet je heel erg goed zoeken...
Op het einde van de 19de eeuw is er een economisch verval waardoor de immigratie voor een eerste keer tot stilstand komt. Hebben ze niet graag...
In 1901 wordt de Commonwealth of Australia gevormd, die de 6 kolonies samenvoegd.
Vanaf dan wordt de immigratie van niet-Britten bijna onmogelijk door allerlei wetten.
De uitbraak van WOI brengt de immigratie voor een tweede keer tot stilstand.
Australia behoort tot de Commonwealth en dus tot Engeland en dit betekent dat mannen moeten gaan meevechten. Een 60.000-tal soldaten zal het leven laten tijdens de oorlog. Na de oorlog komt een nieuwe golf op gang die een einde zal kennen met de wereldwijde crisis van de jaren 1929 en 1930. In de tweede helft van de jaren 30 vindt er een gigantische stroom joodse immigranten hun weg naar de andere kant van de wereld. Zo ver mogelijk van die gek verwijderd. Na WWII volgt er een nieuwe golf van Europeanen. Britten krijgen nog steeds voorrang door de zogenaamde 'White Australia policy'. Meer dan 1 miljoen mensen zullen hierheen vluchten na de oorlog. Pas in de jaren 60 worden de immigration rules versoepeld om familie hereniging toe te laten. De helft van alle immigranten zijn nu niet-Britten.
Vanaf 1960 begint de stroom vanuit Asia die een hoogtepunt zal kennen in 1975 na de val van Saigon. In de jaren 70 en 80 zijn de meesten oorlogsvluchtelingen uit conflictgebieden.
Tijdens de voorbije 150 jaar waren de redenen voor immigratie zeer divers: de ontdekking van goud in de regio, recrutering voornamelijk uit UK om mee te werken aan ontwikkeling, oorlogsvluchtelingen, familiehereniging. Pas vanaf 1990 riep Australia een halt toe aan de massale immigratie. Men is sindsdien vooral op zoek naar intellectuelen, financierders en zakenmensen. Ook studenten zijn meer dan welkom. Zelfs om na hun studies hier te blijven wonen en werken.
Gevolg van een eeuw van massale immigratie: 1 op de 4 bewoners zijn niet in Australia geboren. En dat zie je hier overduidelijk!
Vandaag woedt er een discussie over bevolkingsaantal, -groei en immigratie. Momenteel wonen er 24 miljoen mensen en de regering gelooft dat dit aantal zal stagneren. Sommigen opperen dat de groei moet stoppen omdat Australia een fragiel land is dat ecologisch geen verdere groei aankan.
Na afloop van deze flinke brok boeiende geschiedenis ga ik toch even zitten. Wat een geschiedenis, wat een land. Sinds de ontdekking van Australia door de Britten, hebben ze immigratie massaal ondersteunt, georganiseerd, zelfs aangemoedigd... De geschiedenis van dit land IS immigratie! It's all over the place. Dit zit vergeven in de wortels, tradities, normen en waarden en het hele beleid van dit land. Dit land is ontstaan, ontwikkeld en geworden wat het vandaag is door immigratie. Maar liefst 9 miljoen mensen zijn naar dit land 'gekomen'. Door de geografische isolatie van dit land, kom je hier niet zomaar gesukkeld. Je moet hiernaartoe komen, vliegen, varen, zwemmen... De Customs House is dan ook ongetwijfeld het belangrijkste gebouw in de Australische geschiedenis. Heel veel van de huidige inwoners zijn door dit gebouw 'binnen' gekomen.
Bon, ik heb ruimschoots een antwoord gekregen op mijn vraag waarom hier in godsnaam zoveel Aziaten zitten. Maar er zitten dus ook heel veel Britten, Amerikanen en Duitsers. Toch even opgezocht in de pc van het museum: er zijn hier 'maar' een dikke 1000 Belgen. Het merendeel hiervan is hier gekomen na de WO, al dan niet ter hereniging met manlief.
Wat een aparte geschiedenis...
En wat een contrast met de huidige problematiek waar Europa vandaag mee kampt. De enige reden waarom wij de immigratie 'aanvaarden' is uit humanitaire redenen, omdat we ze nu eenmaal niet kunnen tegen houden. Ze hoeven niet naar hier te zwemmen, ze lopen gewoon ons land binnen zonder het te beseffen.
Na afloop vraagt een student me voor een enquete over mijn bevindingen en zitten we wat na te praten. Ze leren hier niet alleen geen of weinig andere talen op school, ze krijgen hier dus ook geen andere geschiedenis... Een land in complete isolatie, heel bijzonder. Het contrast met het dichtste 'buurland' Indonesië kan ook niet groter zijn...
Op het vliegtuig vanuit Denpasar krijg je een 'immigration form' dat je moet invullen. Er staat drie opties op:
1. Permanent residency
2. Working visa
3. Tourist visa
Dit is het enige immigration form ter wereld die als eerste optie heeft: 'permanent'! Vaak is dit niet eens een optie! Tourist or business, that's it! Voor meer hoef je niet te komen. Bon, ook hier dus een bevredigend antwoord op gehad...
Op de luchthaven in Melbourne had ik een soort 'city look' gescoord, een klein city magazine met allerlei activiteiten, events, to do's en leuke adresjes voor bars, resto'es, winkeltjes, ed... Had dat gisterenavond eens zitten doorbladeren en er stonden wel interessante spots in. Mijn itenerary voor vandaag een beetje aangepast en mijn eerste stop wordt een klein organisch ontbijthuisje waar ik een vers gemaakte granola met coconut yoghurt en vers fruit kan eten. Ideaal om mijn goed gevulde dag mee te beginnen. Als ik te zwaar en gesuikerd ontbijt, moet ik mij al van 's ochtends vroeg vooruitsleuren. Als ik niet ontbijt, zit ik na een uur in de 'café' van het eerste museum. Op weg naar het kleine steegje waar het zich bevindt, loop ik langs de state library. Hmmm, had ik al gespot de eerste dag maar ook deze stond in het magazine als meer dan bezoekwaardig. Een reusachtig, prachtig gebouw. Maar binnenin zowaar nog veel mooier, wow, had ik even niet zien aankomen. Giga groot en super mooie zalen. De bovenste verdiepingen hebben gratis tentoonstellingen, even gaan chekken. De eerste is over de geschiedenis van boeken, nie zo my cup of tea. De tweede gaat over de geschiedenis van Victoria en de stad Melbourne. Die stad heeft zo wel zijn portie gehad: de nodige immigratieproblemen, bosbranden, overstromingen, massamoorden,... Wat me wel opvalt is dat ze in de musea in Sydney veel aandacht besteden aan de competitieve strijd tussen beide steden terwijl dit hier helemaal niet aan bod komt. Sydney wordt hier nauwelijks vernoemd en de focus ligt volledig op Melbourne en Victoria. Tja, typisch voor de 'verliezer' natuurlijk... Het einde van de oorlog in Vietnam wordt door een Amerikaan ook ietsie pietsie anders verwoord dan aan deze kant van de wereld...
Anderhalf uur later zit ik uitgehongerd te genieten van mijn overheerlijk, huisgemaakt vogelzaad. Heerlijk, licht en gezond.
Erna wandel ik een uur lang door steegjes tussen de hoofdstraten. Wat een gezellige barkes, koffietentjes, resto'kes, boutiques. Geen rookrestricties of andere belachelijke regels. Tja, 1 op 4 is nie van hier en bij die Aziaten kan je proberen, blijven proberen, nog es uitleggen, da lukt toch nie...
Wat een zalige stad! Love it!
Na een dikke brok geschiedenis ga ik in de namiddag genieten van een portie kunst. Niet echt onder de indruk maar wel ontspannend.
Tijd voor nog een eettentje uit de city look. Een higher end restaurant met uitzicht over de rivier en de Southbank. Als ik aan de ingang sta, kijkt ze mij van top tot teen aan en vraagt ze of ik niet eerst de menukaart even wil zien... Tja, kan ze geen ongelijk geven. Het is hier 10 graden en vermits ik geen vest heb, heb ik 6 lagen boven mekaar aan, een gescheurde jeans broek, mijn fancy fel gekleurde Nike loopschoenen en boven mijn sporty fel paarse fleece een blauw-geel windstopperke waar ik thuis mee ga fietsen. Dat vestje is uiteraard op mijn lijf gemaakt want het enige wat ik daar normaal onder aan heb is mijn fietstenue. Het spant veel teveel, sluit niet rond mijn borsten door al die lagen en is veel te klein en ja, ik moet toegeven, t ziet er nie uit... Rond mijn nek hangt een oranje-blauw-gele sarong mee olifanten, hetgeen je normaal rond je middel doet om een tempel mee binnen te gaan... Hilarisch zicht... Ja, ik zie er echt nie uit, maja... Geen andere optie, ben al overpakt nu mee die extra kleren... Geen plaats meer...
Mijn rugzak is gepakt op SE Asia en had dus geen lange broek of trui mee. Heb dat in Sydney moeten kopen en loop dus al meer dan een maand mee t zelfde fleeceke en broekske aan. Ik moet toegeven dat ik mijn dressing een heel klein beetje begin te missen...
Het is midden in de namiddag en gelukkig zit er maar 1 tafeltje plakkende zakenmensen. Ook die kijken de kleurrijke kerstboom uiteraard es goed aan... Jaja, t is al goe!
'Wild mushrooms ravioli pecorino' en een lekker vino'tje. Genieten...
T is aan t watergieten buiten en ik blijf daar lekker warm wegdromen... Prachtig zicht.
Op de terug weg naar mijn hotel, loop ik door de art streets. Al die kleuren... En werkelijk alles is mee gespoten, vuilbakken, containers, voetpaden, ramen, deuren, fietsen die tegen de muren staan, alles... Wijs!
Deze stad is zo anders dan Sydney en Brisbane, die zo onnatuurlijk clean zijn. Melbourne is veel Europeser, 'normaler', informeler, chiller, comfortabeler, gezelliger, menselijker. Een gigantische mengelmoes van rassen en culturen. Iedereen doet hier zijn ding, aanvaard... Zoveel verschillende invloeden... In harmonie... Fantastisch!
Verkleumd en doorweekt kom ik aan mijn hotel toe. 4 dooie vingers... Goed dat het morgen mijn laatste dag is want ik heb schrik om ziek te worden. Anderzijds zou ik hier gerust nog een weekje langer kunnen vertoeven want deze stad heeft nog zoveel meer te bieden. Ik ben fan van Melbourne!
Morgen namiddag vlieg ik naar Alice Springs, het middelpunt van Australia om de dag erop een driedaagse woestijntrip te gaan maken met als hoogtepunt: Uluru, Ayers Rock. Heel erg benieuwd hoe de Outback eruit ziet. Zal ongetwijfeld heel anders zijn dan de grootsteden en de Sunshine en Gold Coast.
Mogelijks verdwijn ik wel weer even van de radar af voor enkele dagen.
Tot binnen klein weekje x
-
25 Mei 2016 - 17:28
Rianne:
Waauw wat een verhaal weer. Geniet van Ayers Rock. Lijkt me overweldigend. Dikke knuffel xx -
27 Mei 2016 - 18:12
Madre:
Dhontje, dank voor de geschiedenisles en zoveel ander mooie dingen.
Xxx -
27 Mei 2016 - 20:59
Smurfin:
Wauw....vlug naar het vervolg! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley