Eentje om levenslang te koesteren...

Mama is weg...
Ze is weg...

Ik hoef jullie geen tekening te maken bij dit afscheid. Ik zit hier weer te huilen terwijl ik dit schrijf, alsook gisteren avond ad telefoon met mijn lieve Schanwzie.
Mijn vlucht was om 9u 's ochtends, de hare om 12u. Ik had de betaling van die vluchtwijziging uiteindelijk pas de dag ervoor kunnen doen en had daar, ondanks request, geen bevestiging van gehad. Geen flight details dus...Ze wilde niet alleen naar de luchthaven en ging dus vroeg mee met mij. Kleine hal alla Charleroi, 5 incheckbalie's, geen drank- of eetgelegenheden en een handvol stoelen. Je moet vooraf elektronisch inchekken vooraleer je naar de bagagebalie mag. Voor mij geen probleem. Tja, zonder bevestiging moeilijk voor haar vlucht. Met een smoes krijg ik haar toch in de rij en kan ze mee aanschuiven. Ik bekijk de moslims achter de balies en spot 1 jonge kerel. Ja, daar moeten we zijn! Geen zin om heel die uitleg van dat gedoe met dat ticket te doen dus ik zeg dat het bij mama's vlucht om de een of andere reden niet lukte om e-check-in te doen. Hij neemt vriendelijk en behulpzaam haar pas en gaat naar die machine. 3sec later komt hij terug met haar bagage tag en boarding pass, oef. Ik heb nog 10 min tegen boarding en we staan nog wat te praten in de hal.
Ik moet gaan... Pffff, ik wil geen afscheid nemen. Ik wil dat ze mee gaat naar Sumatra. En zij ook.

Ik had haar de avond ervoor in bed nog wat foto's getoond van Bukit Lawang aka oerang oetang jungle waar ik naartoe zou gaan. Ze was enorm onder de indruk van de schoonheid van de natuur en wilde zo graag nog mee. Ik heb Sumtra pas gepland nadat ik wist dat Schwanzie terug zou komen, want dan lag dat op de logische route naar Singapore/Malaysia. Jammer want dit zou ze echt geweldig gevonden hebben.
Ze vond de hele reis fantastisch en geweldig maar had graag iets meer urban sights geruild voor moeder natuur, for sure the jungle!
Na een minutenlange omhelzing en heel veel traantjes, stap ik richting pas controle. Wanneer ik mij een laatste keer omdraai, zie ik haar, moederziel alleen, huilend in het midden van die hal staan, als enige blanke tussen al die moslims. Mijn hart breekt en ik wil terug lopen om haar mee te nemen maar ze moet naar huis...
De traantjes blijven stromen tot ik indommel op mijn 3u durende vlucht naar Medan, Sumatra...

14d eerder...
Toen ik in de taxi naar Denpasar Airport zat om mama te gaan ophalen en de zenuwen voor mijn visa eindelijk verdwenen waren, was ik beetje aan t kletsen met de chauffeur over onze trip. Toen hij plots zei dat Bromo gesloten was, kreeg ik toch even een klein paniek stootje. Initieel gingen we Java doen, van W naar O. Maar omdat ik bij aankomst op Bali meteen vlinders in mijn buik had gekregen, besloot ik haar mijn paradijsje daar te tonen en dan door te steken tot in Yogyakarta, central Java. Enige nadeel van deze trip zijn de grote afstanden die je moet afleggen. Maja, Boelie, Delphine, Annemiek en Rianne deden het ons al voor en dit is ten slotte de klassieke route dus moet wel ergens te doen zijn. Als je met de boot toekomt op Java, zit je 580km of +15u verwijderd van Yogyakarta. Ijen ligt helemaal in het oosten. 240km verder heb je Bromo en dan ga je door naar Yogya. Maar Bromo is gesloten dus ik moet snel een alternatief vinden, anders moeten we een te grote afstand overbruggen. Eigenlijk kan je dan beter terug naar Denpasar gaan op Bali en naar Yogya vliegen. Maar dat ga ik haar niet aandoen na haar 30u durende vliegreis van nog geen week tevoren... Ongeveer in het midden vind ik nog een vulkaantje, Kelud. En dan kunnen we onderweg nog een stad meepikken, Malang. De enige stad in Oost-Java die volgens de LP de moeite schijnt te zijn. Tja, de highlights zijn niet echt druk bezaaid op Java. Desalniettemin zijn ze dermate de moeite dat iedereen het er voor over heeft. En terecht!
We besluiten een halve dag in Malang te blijven voor we verder afreizen naar Blitar, de uitvalsbasis voor Agung Kelud. Scootertje huren, even snel langs de Tourist office en beetje rond cruisen. Blijkt een heel erg charmant stadje te zijn. Geen enkele toerist gespot, maar heel erg vriendelijke locals. Ik had de avond ervoor een Carrefour Market gespot op de moto taxi. Mijn eerste Carrefour in Azië. Als retail liefhebber moeten we dat toch eens gezien hebben. Kapotlachen wat ze daar allemaal hebben. Tot mijn grote verbazing zijn de snoepbakken groter dan de fruitafdeling, die amper een paar bakken bevat. Met al dat lekker fruit zou je toch denken dat dit al een halve supermarkt in beslag neemt. Maja, ze gaan dan ook niet in de Carrefour om hun groeten en fruit, dan wel naar de local markets. Wel eens leuk om zien.
Lang moeten zoeken maar een heel mooie Chinese tempel bezocht. Een Chinese man die in Malang woont leidt ons rond en vertelt ons wat meer over de Chinese religie. Hij breng ons water en van allerlei 'lekkernijen' om mee te nemen op onze busreis. Wat een ongeziene warm- en openheid. Volgens de Chinese godsdienst (waaronder buddhism, taoism en confucionism) moeten ze elke dag 'iets goeds' doen. Dit is zijn goede daad voor vandaag en hij kan gaan chillen nu...
Eens op de bus naar Blitar realiseer ik mij dat ik geen hotel heb geboekt voor vanavond. Shit, vergeten. In de LP staan 2 opties en ik kies voor hun 'top pick', een Nederlands koloniaal gebouw waar Sukarno (mede stichter van de huidige staat Indonesië) dikwijls kwam. Er staan nog heel veel spullen van hem alsook foto's ed... Geen flauw idee waar het ligt maar we hebben helaas niet veel keuze, noodoplossing... Bij aankomst staan we met onze mond wagewijd open. Wat een prachtig hotel, weg gestoken in de donkere straten van de kleine provinciestad Blitar. De menukaart bevat enkele lekkere vlezen en voor het eerst in drie maanden krijg ik een beef steak op mijn bord met championsaus, heaven!
Als we vragen aan de receptie of we de vulkaan Kelud mogen beklimmen, krijgen we een day trip aangeboden van 9am tot 4pm. Hij is in december uitgebarsten en er is geen mogelijkheid om hem 's nachts te beklimmen met sunrise. Er zijn herstellingswerken aan de gang en je mag niet tot aan de top. In feite is het verhaal wat hierover in de LP staat helemaal achterhaald. De berg heeft een totale make- over ondergaan door de erruption. Damn!! Moeten al die vulkanen hier nu actief zijn!!! Tja, niet veel keus dus ok dan maar. Hij moet de tour wal aanpassen want om 3pm rijdt de laatste trein naar Yogya, uiteraard geen probleem.
Beetje dubbel. Enerzijds had ik mij natuurlijk weer zo'n mooie sunrise trip voorgesteld met een onbeschrijfelijke view op de top. Anderzijds geweldig om een vulkaan te zien net na uitbarsting. Volledige boomstroken zijn verwoest en dood. Er loopt gelijk een straat van lava van aan de top, all the way down. Ernaast is alles nog groen. De verwoestende kracht moet enorm zijn. Toch wel de moeite after all.
Erna bezoeken we de ruines van een hindu tempel. Uiteraard zijn we daar weer de enige witte mensen en blijkt die tempel niet de highlight te zijn voor hen dan wel wij zelf. We worden aangestaard door werkelijk iedereen en wanneer de eerste het aandurft om te vragen of we met hen op de foto willen, zijn we de pineut... Tientallen malen moeten we poseren en ik denk dat we op de facebook pagina van zowat alle bezoekers van die middag zullen verschijnen. Leuk in het begin, maar wordt al gauw irritant en gelukkig komt onze charmante lieve chauffeur ons redden...

Een meevallertje...
Wanneer we omringd door Sukarno's spullen nog een laatste sigaretje roken maak ik mij de bedenking, pfff, morgen al naar Yogya voor de laatste 2 dagen. T is al zondag en gelijk zo snel voorbij gegaan... De middag erop boek ik nog snel een hotel in Yogya en ik kom er gelijk niet uit met mijn nachten. Het is vandaag pas zondag, we hebben nog drie dagen in de centrale hoofdstad! Wat een meevaller. Plenty of time!
De reisdagen hebben zijn tol geëist en we besluiten de sunrise trip naar Borobudur een dagje vooruit te schuiven en eerst een dagje te city trippen.
De highlight in de stad is het Kraton, het paleis van de sultan. Ligt om de hoek bij ons hotel en bij aankomst worden we getrakteerd op een traditionele Javanese dans en muziek voorstelling. Eens leuk om te zien maar bij de derde kerstboom die daar wat staat te spartelen houden we het toch voor bekeken, boring! Het paleis bekoort me niet echt en we gaan verder naar het Waterkasteel. Ook hier is de LP niet echt meer up to date want sinds de aardbeving in 2006, is hier geen druppel water meer te zien. Het Kraton is een ommuurd gebied dat doorgaat als het culturele en politieke hart van Yogya. Het behuist zowat alle bezienswaardigheden en je kan er makkelijk een halve dag in rond zwerven. Er wonen hier 15.000 Javanezen op elkaar gepakt. Schrijnend! Op weg van het paleis naar het kasteel, treffen we een man die even daarvoor nog op een of ander instrument aan het tokkelen was tijdens de voorstelling. Hij begint ronduit te vertellen en neemt ons mee door de miezerige straatjes en gangetjes van het Kraton. We krijgen een gratis rondleiding en die is meer dan welkom want alleen loop je hier verloren. Hij vertelt languit over de geschiedenis en de Javanese cultuur. Geweldig! We krijgen zelfs een rondleiding in het huis en de tuin van een van de prinsessen, een privilege die normaal gezien enkel weggelegd is voor prominenten... Willem Alexander en Maxima deden ons dit ooit voor. Genieten en bijzonder interessant! Wat een uitstapje van een uurtje of 2 zou worden, loopt uit tot ver in de namiddag. Een echte onderdompeling in de Javanese cultuur, die helemaal anders is dan de Balinese.
Als je de Bali strait oversteekt, kom je gelijk in een ander land, andere religie, andere taal en heel andere cultuur. Echt heel anders, apart, boeiend...

We besluiten een wandeling te maken door Malioboro street, dé markststraat. Man, man, man, wat een drukte! En wat een bekijk! Iedereen staart ons aan en wil met ons praten. Velen gaan ervan uit dat we Nederlanders zijn en roepen iets in het NL. Als we antwoorden, hangen ze meteen aan onze mouw. Eentje begint over Eddy Merkx, een andere over onze voetballers, enzo... Grappig maar wordt ook al gauw weer irritant. We vluchten een rustige straat in en genieten van een eerste biertje terwijl ik op zoek ga naar een International restaurant.
Voor het eerst in 3 maanden ben ik dat eten hier nu toch beu! Maar werkelijk kotsebeu! Ik kan geen rijst meer zien, sterker nog, er begint rijst te groeien onder mijn oksels en ik moet iets anders hebben.
We gaan opnieuw voor de top pick van de LP, Mediterranea, la cuisine francaise...
Dit is gewoonweg beter dan de gemiddelde resto in Gent! Relatief gezien is dit voor mij een Vrijmoedje! Geweldig! Je kan je niet voorstellen wat dit doet na drie maanden rijst en noedels, curry en chicken or pork. We genieten ten volle en zelfs voor mama, die net aan deze kant zit is dit 'haute cuisine'. Hell yeah!!! Gelukkig ontdekken we dit de eerste avond hier...
Hele dag rond getjold dus de voetjes kunnen wel een kleine verwenning gebruiken, hup die tafel op en genieten! Ik moet zeggen, Bali geniet mijn voorkeur maar niet wat de massages betreft!
Meer dan voldaan na een dagje vol genot kruipen we onder de lakens want om 3u, een uurtje voordat de moskeën hier beginnen te djingelen, gaat onze wekker af voor alweer another highlight: Borobudur!
Voor we naar de tempel zelf gaan, brengt een lokale berggeit ons naar een van de hoogste punten van de omgeving om naar de zonsopgang te kijken. Ik dacht dat de Borobudur sunrise trek de zonsopgang boven de tempel zou zijn. Nee hoor. Je staat op een grote heuvel, omringd door maar liefst 7 vulkanen en in het midden, welliswaar in de verte, ligt Borobudur. Elke minuut verandert het aanzicht, krijg je andere kleuren en groen- en grijstinten, werkelijk onbeschrijfelijk! Terwijl de ene berg nog in een soort grijstint hangt, kleurt die ernaast al blauw en die waar de zon van achter verschijnt helemaal roze-geel. Prachtig! Wat een ongelooflijk waanzinnige views leveren die vulkanen toch op! Spectaculair!
Erna dalen we af en rijden we naar de tempel. In de LP wordt hij vergeleken met Angkor en Bagan. Dat is er nu toch ook wel een beetje over... Desalwelteplus een pareltje! Hij verrijst te midden van een prachtige setting van groene rijstvelden en palmbomen, omringd door de beschermende doch verwoestende vulkanen... Voor de omgeving alleen al krijgt hij een dikke 10!
2.000.000 rotsblokken... 118m bij 118m... 6 niveaus... Bezaaid met honderden boeddha's (al dan niet onthoofd) en tientallen stuppa's met op de top een mega stupa. Hij is prachtig! De tekeningen op de rotsblokken zijn fenomenaal mooi. Niet te vergelijken qua omvang met zijn grote zus en broer in Cambodja en Myanmar, maar qua schoonheid des te meer.
Je zou denken dat je na het zien van duizenden (want zoveel zijn het er ondertussen) tempels er zo stilaan wel een beetje genoeg van krijgt, maar nee hoor. Ik raak maar niet uitgetempeld. Mijn genotsmeter reikt nog steeds even hoog bij het zien van deze kunstwerken! Mijn voldoeningvat raakt nog steeds even vol.

In de namiddag volgt Prambanan, spectaculaire tempels die de best overgebleven voorbeelden vormen van de Hindu periode in Java. De details in de sculpturen op deze reuzen zijn ronduit prachtig. Het is ook grappig om de combo te zien van Hindu en Buddha. Al is er binnenin deze kolossen niet veel te zien, de verschroeiende zonnestralen pushen ons toch richting deze holtes ter afkoeling. Nog een wandeling rond de andere tempels op dit prachtige domein en beetje uitgeput keren we terug richting stad.

Na een heerlijke traditionele Javanese massage besluiten we terug naar ons resto délicieux te gaan maar wanneer we het eindelijk weer gevonden hebben, is het gesloten. Djzu! Italiaantje altijd goed. Op de becak richting hotel weer hilariteit alom. Zo'n becak is eigenlijk voor 1p, enfin, nen dikken. Soort twijfelaar waar wij wel samen in passen maar ons billenvet moet toch enkele cm's delen. We zitten op een gemotoriseerde versie deze keer maar dat ding blijkt geen remmen te hebben. Hij bolt gewoon over die kruispunten terwijl het rood is. De auto's razen rakelings langs ons heen terwijl hij maar met zijn armen zwaait, teken doen naar alle dwarsliggers dat hij oversteekt. Bij aankomst rijdt hij de greppel in tegen de borduur om tot stilstand te komen en kiepen we er net niet uit. Kapotlachen. Oh die wustenbakken toch!

De laatsten...
Bewust had ik alle bezienswaardigheden op 2d gepland zodat mama nog een dagje kon rusten vooraleer weer aan een +30u trip te beginnen. Zonder wekker -zaligheid!- rustig opgestaan, rugzakje gepakt, zij +2kg, ikke -2kg, en op t gemakske ontbeten. Tegen de middag nog een tourke doen, op t gemakske. Ondanks net ontbeten, gaan we hapje lunchen in de 2de top pick van de LP. Super gezellig boitje met heerlijke Westerse, healthy, gerechtjes. Samen nog eens door alle foto's gefietst van onze trip, wat herinneringen opgehaald en gewoon quality time... Heerlijk! Laatste dag dus tijd voor laatste grote verwennerij: massage package deze keer: Javanese full body, facial, body scrup, foot massage en ear candle. Dat laatste had ik nog nergens eerder gezien en trok toch wel mijn aandacht. Ze steken een kaars in je oor en fikken die af. Hmmm, apart. Heel bijzonder en bij het eerste oor zit je toch voortdurend en angstvallig in je verste ooghoek te kijken of ze je haar niet in de fik steken... Het geeft een heel rustgevend, knetterend geluidje in je oren, wel lekker eigenlijk. Het reinigt blijkbaar je oren en de vuiligheid die aan het opengerolde uiteinde hangt is wel schokkend...
Volledig ontspannen richting onze favorite voor een laatste avondmaal. Waar zijn al die Belgen hier? Wel daar! T was daar -naast al die Fransen natuurlijk- klein Vlaanderen. Waar het goed fretten is, zijn we massaal present natuurlijk!
Heerlijk gegeten en genoten van fleske wijn, terwijl we proberen niet aan morgen te denken...
Voor we gaan slapen, roken we altijd nog sigaretje met de jongens van het hotelletje. Zelden zo vriendelijk ontvangen. 'You sure you're mother and daughter?' vraagt hij. 'You just look best friends'. Wat een mooi compliment voor het slapen gaan.

Mama is weg...
Ze is weg...
Snik...

Bedankt mama voor je bezoekje! Heb er enorm van genoten! Super! De max! Onvergetelijk!
Bedankt voor het mooiste kerstcadeau dat ik me kon voorstellen! Eentje om levenslang te koesteren!

En daar zijn de traantjes weer...


Btw, thanks Schwanzie om me te troosten gisteren! Tot straks x